LAT

Lewis Short

(verb) : supplĭco (subpl-), āvi, ātum, 1 (
* Perf. subj. supplicassis, Plaut. As. 2, 4, 61; in tmesi: sub vos placo, Auct. ap. Fest. s. v. sub, p. 309, and s. v. ob, p. 190 Müll.), and a. [supplex], to kneel down or humble one's self, to pray or beg humbly, to beseech, implore, supplicate (class.; cf.: oro, adoro, precor).
* In gen.
* With dat.: cui irato supplicet,Plaut. As. 1, 2, 24: nec quoiquam supplico,id. Bacch. 2, 2, 47: ipsum hunc orabo: huic supplicabo,Ter. And. 2, 1, 12: is sibi me supplicaturum putat,id. Hec. 3, 5, 50: populo Romano supplicare,Cic. Planc. 20, 50: alicui summisse,id. ib. 5, 12: neque Caesari solum, sed etiam amicis ejus omnibus pro te libentissime supplicabo,id. Fam. 6, 14, 3; cf. id. ib. 6, 13, 2; id. Font. 15, 35 (11, 25): cum tot res sint, quae vestris animis supplicent,id. ib. 14, 31: supplicare indignis,Ov. M. 6, 367. — Pass. impers.: ut, si tui nobis potestas saepius fieret, non multum Graecis supplicandum putarem,Cic. Fin. 5, 25, 75.
* In partic., to pray to or supplicate as a god; to pray, worship: vilica Lari familiari pro copia supplicet,Cato, R. R. 143, 2; cf. Plaut. Aul. prol. 24: in fano supplicare,id. Curc. 4, 2, 41: a dis supplicans invenire veniam sibi,id. Rud. prol. 26: per hostias diis supplicare,Sall. J. 63, 1: populus frequens iit supplicatum,Liv. 3, 63, 5; 10, 23, 2: circa fana deorum,id. 24, 23, 1: molā salsā supplicare,Plin. 12, 18, 41, § 83: sacrificio supplicari,Capitol. Max. 24. — Impers. pass.: Metello venienti ture, quasi deo, supplicabatur, Sall. Fragm. ap. Macr. S. 2, 9: ut, cujus sepulcrum usquam exstet ... ei publice supplicetur,Cic. Phil. 1, 6, 13: supplicatum totā urbe est,Liv. 27, 23, 7: ture nec supplicabatur,Plin. 13, 1, 1, § 2.
* With acc. (ante- and post-class.): quod domi'st, numquam ulli supplicabo,Plaut. Rud. 5, 2, 48: sub vos placo, Auct. ap. Fest. l. l.: imperatores nostros,Dig. 28, 5, 92: contrarios,Amm. 30, 8, 10.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory