ατος (τὸ) :
   I tout ce qu’on dit :
      1 mot, parole, HDT. 7, 162 ; 8, 83 ; AR. Ran. 821, Pax 521 ; PLAT. Prot. 343 b, etc. ; p. opp. à δόγμα, PLAT. Rsp. 464 e ; à ἔργματα, (actions) PD. N. 4, 10 ; à ἔργον, SOPH. O.C. 873 ; THC. 5, 111 ; à τὸ ἀληθές, PLAT. Phæd. 102 b ; κατὰ ῥῆμα, ESCHN. 44, 16, mot pour mot ;
      2 langage, discours, poème, THGN. 1148 ; PD. P. 4, 493 ; HDT. 8, 83 ; ATT. ;
      3 phrase, p. opp. à ὄνομα (mot) PLAT. Crat. 399 b ; au plur. PLAT. Leg. 840 c ;
      4 objet d’un discours, sujet de controverse ou de discours, NT. Luc. 1, 37 et 65 ; 2, 15 ;
   II t. de gr. le verbe, p. opp. à ὄνομα (le nom) PLAT. Soph. 262 a, etc. ; ARSTT. Poet. 20, 9, etc. ; particul. chez les Stoïc. en parl. de l’infinitif, p. opp. aux autres modes appelés συμϐάματα ou κατηγορήματα, SEXT. 629, 17 Bkk. ; DL. 4, 31 ; 7, 58 ;
   III p. ext. chose, en gén., hébraïsme, SPT. Gen. 15, 1 ; 18, 14 ; NT. Luc. 3, 15 ; au plur. actions, actes, SPT. 3Reg. 11, 41.

Étym. εἴρω².

ατος, τό, (< ἐρῶ) that which is said or spoken, word, saying, Archil. 50, Thgn. 1152, Simon. 37.14, 92 (where perh. it = ῥήτρα II. 2), Pi. (v. infr.), etc. ; in Prose first in Hdt. (s.v.l.), ὁ νόος τοῦ ῥ. 7.162; τὰ λεγόμενά τινων [ῥήματα] 8.83; τοῦ Πιττακοῦ… περιεφέρετο τοῦτο τὸ ῥ. Pl. Prt. 343b; τὸ δόγμα τε καὶ ῥ. Id. R. 464a; opp. ἔργματα, Pi. N. 4.6; opp. ἔργον, Th. 5.111; opp. τὸ ἀληθές, Pl. Phd. 102b; prov., ῥήματα ἀντ’ ἀλφίτων ΄fine words butter no parsnips΄, ap. Suid. ; ῥήματα πλέκων Pi. N. 4.94; ῥήματα θηρεύειν catch at one΄s words, And. 1.9; ῥ. ἱπποβάμονα, ῥ. μυριάμφορον, Ar. Ra. 821, Pax 521; ῥήματος ἐχόμενον depending on the word, Pl. Lg. 656c; τῷ ῥ. τῷ τόδε προσχρώμενοι the word τόδε, Id. Ti. 49e; τῷ ῥ. λέγειν, εἰπεῖν, say in so many words, Id. R. 340d, Grg. 450e, cf. Tht. 166d; κατὰ ῥῆμα ἀπαγγεῖλαι word for word, Aeschin. 2.122.
phrase, opp. ὄνομα (a single word), Pl. Cra. 399b, Aeschin. 3.72; λέγοντες ἐν μύθοις τε καὶ ἐν ῥήμασιν Pl. Lg. 840c.
verse, line, Ar. Ra. 1379, cf. 97.
subject of speech, matter, Hebraism in LXX and NT, Ge. 15.1, 22.1, De. 2.7, Ev. Luc. 1.37, 65, 2.15; cf. ῥητός IV. 2.
Gramm., verb, opp. ὄνομα (noun), Pl. Sph. 262a sq., Cra. 425a, al., Arist. Po. 1457a14, Diog. Bab. Stoic. 3.213; — from the fact that a Verb usually forms the predicate (Arist. Int. 16b6), ῥῆμα is applied to an Adj.
when used as a predicate, ib. 16a13, 20b1.

τό, das Gesagte, Wort, Spruch, Ausspruch ; Ὁμήρου, Pind. P. 4.278 ; βιοτεύει χρονιώτερον ἐργμάτων, N. 4.6 ; ῥήματα πλέκειν, N. 4.94 ; οὕτως ἀναιδῶς ἐξεκίνησας ῥῆμα ; Soph. O.R. 355 ; πρὸς τοὺς φίλους οἷ' ἀνταμείβει ῥήματα, O.C. 818 ; ἔργοις πεπονθὼς ῥήμασίν σ' ἀμύνομαι, 877, u. öfter ; u. in Prosa : Her. 7.162, 8.83 u. sonst. Plat. vrbdt ὀνόματα καὶ ῥήματα, Wörter u. Sätze, Symp. 198b, vgl. Rep. X.601c ; Ggstz von μέλεα, Legg. VIII.840c ; übh. Wort, Ausdruck, ῥήματος ἐχόμενον, II.656c ; τῷ ῥήματι εἰπεῖν, wörtlich, Gorg. 450e (οὕτω γὰρ εἶπε ῥήματι, denn dies waren seine eignen Worte, Dem. proœm. 50); ῥήματι ἁμαρτεῖν, im Ausdrucke, 489b, ῥήματα θηρεύειν, nach Worten haschen, Phrasen machen, Andoc. 1.8 ; ἐπὶ ῥήμασι μέγα φρονεῖν, Luc. Tox. 34. – Grammatisch, das Zeitwort, Plat. Soph. 262e u. sonst ; im Ggstz von ὀνόματα, nomina Theaet. 168b ; Zeno bei DL. 7.58.

ῥῆμα, -τος, τό
[in LXX chiefly for דָּבָר, also for פֶּה, and Aram. פִּתְגָּם, etc. ;]
__1. prop., of that which is said or spoken,
__(a) a word: Mat.27:14, 2Co.12:4; pl., τὰ ῥ., of speech, discourse, Luk.7:1, Jhn.8:20, Act.2:14, Rom.10:18, 2Pe.3:2, al.;
__(b) opp. to ὄνομα (a single word), a saying, statement, word of prophecy, instruction or command (in cl., phrase): Mat.26:75, Mrk.9:32, Luk.1:38 2:50, Act.11:16, Rom.10:8, Heb.11:3; ῥ. θεοῦ (κυρίου), Luk.3:2, Act.11:16, Eph.6:17, Heb.6:5 11:3, 1Pe.1:25' (LXX) ; τὰ ῥ. τ. θεοῦ, Jhn.3:34 8:47; ῥ. ἀργόν, Mat.12:36;ῥ. ἄρρητα, 2Co.12:4.
__2. Like Heb. דָּבָר (but perh. also a Gk. colloquialism, see Kennedy, Sources, 124; Thackeray, Gr., 41), of that which is the subject of speech, a thing, matter (Gen.15:1, Deu.17:8, al.): Luk.1:37 2:15, Act.10:37; pl., Luk.1:65 2:19, 51, Act.5:32 13:42
(AS)