[ῠ] (act. seul. prés. épq. ῥυπόω, et impf. ἐρρύπων) être sale, malpropre.

➳ Act. prés. épq. ῥυπόω, OD. 6, 87 ; 19, 72 ; 23, 115 ; impf. ἐρρύπων, AR. Av. 1282.

Étym. ῥύπος.

Ep. ῥυπόω, to be filthy, slovenly, μάλα περ ῥυπόωντα καθῆραι Od. 6.87; ῥωγαλέα, ῥυπόωντα 13.435; ἦ ὅτι δὴ ῥυπόω 19.72; νῦν δ’ ὅττι ῥυπόω 23.115; ῥυπόωντα δὲ ἕστα χιτῶνα 24.227; ῥυπῶντα, κυφόν, ἄφλιον Ar. Pl. 266; of the habits of Spartans and philosophers, ἐρρύπων, ἐσωκράτων Ar. Av. 1282; τοὺς Πυθαγοριστὰς… ῥυπᾶν ἑκόντας Aristopho 9.2, cf. Luc. Nec. 4; τὰ ῥυπῶντα τῶν τραυμάτων Ael. NA 14.4. Pass., to be filled with wax, of the ear, prob. in S. Fr. 858.

schmutzig sein, beschmutzt sein ; μάλα περ ῥυπόωντα (gedehnt für ῥυπῶντα) καθῆραι, Od. 6.87, wie 13.435, 24.227 ; u. so auch ῥυπόω aus ῥυπῶ gedehnt, 23.115 (s. ῥυπόω); ἐρρύπων, Ar. Av. 1282, u. öfter ; Aristophon bei Ath. IV.161e u. in später Prosa, wie Luc. vit.auct. 7 fugit. 33.