ῥιγέω-ῶ (f. ῥιγήσω, ao. ἐρρίγησα, pf.2 au sens d’un prés. ἔρριγα) [ῑ] être saisi de froid, d’où :
      1 frissonner de crainte, IL. 5, 596 ; 12, 208 ; SOPH. O.C. 1607 ; τι, IL. 5, 351 ; 17, 175, frissonner à la vue ou à la pensée de qqe ch. ; avec l’inf. IL. 3, 353 ; 7, 114 ; A.RH. 3, 438, redouter de, etc. ; avec μή, OD. 23, 216, m. sign. ;
      2 être froid, rester insensible ou indifférent, PD. N. 5, 91 ;
      3 se hérisser de lances, se préparer à combattre, THCR. Idyl. 16, 77.

➳ Ao. poét. ῥίγησα, IL. 16, 119 ; SOPH. O.C. 1607. Pf. 3 pl. ἐρρίγασι [ᾱ] OPP. C. 3, 134 ; dor. ἐρρίγαντι, THCR. Idyl. 16, 77 ; sbj. épq. 3 sg. ἐρρίγῃσι, IL. 3, 353 ; A.RH. l. c. ; part. épq. dat. sg. ἐρρίγοντι, HÉS. Sc. 228.

Étym. ῥῖγος.

Pi. N. 5.50; fut. -ήσω Il. 5.351; aor. ἐρρίγησα, Ep. ῥίγησα (also in S. OC 1607), Il. 5.596; pf. (with pres. sense) ἔρριγα 17.175 (prob. f.l. in Thphr. Ign. 74); Dor. 3 pl. ἐρρίγαντι Theoc. 16.77; Ep. subj. ἐρρίγῃσι Il. 3.353; Ep. dat. part. ἐρρίγοντι (for ἐρριγότι) Hes. Sc. 228; plpf. 3 sg. ἐρρίγει Od. 23.216 : — shudder or bristle with fear or horror, ἰδὼν ῥίγησε Il. 5.596, etc. ; ἐρρίγησαν ὅπως ἴδον 12.208; once in Trag., αἱ δὲ παρθένοι ῥίγησαν (the augm. being omitted although in an iambic verse) S. l.c. ; c. inf., shudder to do, shrink from doing, ὄφρα τις ἐρρίγῃσι… ξεινοδόκον κακὰ ῥέξαι Il. 3.353, cf. 7.114; cf. ἀπορριγέω ; folld. by a clause, θυμὸς ἐρρίγει μὴ… Od. 23.216.
cool or slacken in zeal, Pi. N. 5.50.
bristle with arms, Φοίνικες… ἐρρίγαντι Theoc. l.c. trans., shudder at anything, ῥιγήσειν πόλεμον Il. 5.351; ἔρριγα μάχην 17.175 (in 16.119 ῥίγησέν τε is best taken parenthetically). (Cf. Lat. frīgeo, from srīg-.)

[ῑ], perf. mit Präsensbdtg ἔρρῑγα (3. pers. plur. ἐρρίγαντι Theocr. 16.77), wozu Hes. Sc. 228 das unregelmäßge partic. ἐρρίγοντι gebildet hat, – bloß poet. Wort,
schaudern, eigtl. vor Frost, frieren, erstarren, übertr., vor Furcht, Schreck, Abscheu einen Schauder bekommen, sich entsetzen, erzittern, oft bei Hom., bes. oft ῥίγησεν, ἐρρίγησαν, ὅπως ἴδον αἰόλον ὄφιν, Il. 12.208 ; c. accus., wovor, ῥίγησεν ἔργα θεῶν, Il. 16.119 ; πόλεμον, 5.351 ; μάχην, 17.175 ; u. c. inf., Ἀχιλεὺς τούτῳ γε μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ ἔρριγ' ἀντιβολῆσαι, 7.114, vgl. 3.353 ; auch wie fürchten, mit folgdm μή, ἀεὶ γάρ μοι θυμὸς ἐρρίγει, μή τίς με βροτῶν ἀπάφοιτ' ἐπέεσσιν, Od. 23.216 ; μηκέτι ῥίγει, Pind. N. 5.50, an Eifer erkalten, müssig sein ; αἱ δὲ παρθένοι ῥίγησαν ὡς ἤκουσαν, Soph. O.C. 1633.
Bei Theocr. a.a.O. (von Speeren) starren. – Einzeln auch in späterer Prosa, wie Plut. Vgl. ῥιγόω.