ου (τὸ) :
      1 courant d’un fleuve, HH. Pan 9 ; PD. O. 9, 29 ; ESCHL. Pers. 497, Pr. 790 ; HDT. 1, 186, etc. ; d’ord. au pl. dans Hom. IL. 8, 369 ; 14, 245 ; 21, 218 ; particul. petit fleuve, XÉN. Cyn. 5, 15 ; POL. 3, 71, 4 ; DS. 17, 97 ; d’où lit d’un fleuve, IL. 21, 382, etc. ;
      2 flots de sang, ESCHL. Ag. 210.

Étym. contr. de ῥέεθρον ; pour la termin. cf. πτολίεθρον.

τό, Att. contr. from Ion. and Ep. ῥέεθρον, which is used by Trag. once in dialogue, A. Pers. 497, freq. in lyr. ; (< ῥέω) : — that which flows, a river, stream, ποταμοῖο ῥέεθρα the streams, waters of…, Il. 14.245; ἐρατεινὰ ῥ. 21.218; Στυγὸς ὕδατος αἰπὰ ῥ. 8.369, cf. h.Hom. 19.9, etc. ; παρθενόσφαγα ῥ.
streams of a maiden΄s blood, A. Ag. 210 (lyr.); sg., ἐκτρέψασα τοῦ ποταμοῦ τὸ ῥέεθρον πᾶν ἐς τὸ ὤρυξε χωρίον Hdt. 1.186, cf. 179, Th. 7.74; Ἀλφεοῦ ῥέεθρον Pi. O. 9.18; ῥέεθρον ἁγνοῦ Στρυμόνος A. Pers. 497; ὅταν περάσῃς ῥεῖθρον Id. Pr. 790; esp. of rivulets, brooks, X. Cyn. 5.15, Plb. 3.71.4, Jul. Or. 3.126d.
bed or channel of a river, ἄψορρον… κῦμα κατ έσσυτο καλὰ ῥέεθρα Il. 21.382; ποταμοῦ ῥ. ἀπεξηρασμένον Hdt. 7.109; ποταμὸν ἐκτραπέσθαι ἐκ τῶν ἀρχαίων ῥ. Id. 1.75; παρατρέψας [τὸν ποταμὸν] δι’ ὧν νῦν ῥέει ῥεέθρων, i.e. ἐκ τῶν ῥεέθρων δι’ ὧν νῦν ῥέει, Id. 7.130, cf. 127; — signf. I and II are sts. hard to distinguish, cf. Hdt. 1.191, 2.11, 9.51.

τό, att. zsgzn aus dem ion., auch bei Dichtern gew. ῥέεθρον, das Fließende, der Fluß, daher im plur. die Fluten ; Hom. ποταμῶν, Il. 14.245 ; ἐρατεινὰ ποταμοῖο, 21.218 ; h. 18.9 steht ῥεῖθρα ; παρὰ ῥέεθρον Ἀλφεοῦ, Pind. Ol. 9.18, sonst immer im plur., Ἀσωποῦ, Δίρκας, Εὐρώτα, N. 9.9, I. 1.29, 4.33 ; Στρυμόνος, Aesch. Pers. 497 ; ῥεῖθρον, Prom. 792 ; auch von Blut, Ag. 203 ; Soph. immer im plur., wie Eur., der El. 794 die gew. Form, sonst ῥέεθρα, hat, Xen. Cyn. 5.15 u. Folgde ; bes. von kleinen Flüssen u. Bächen, wie Pol. 3.70.1, 4.41.7. Auch das Flußbett, Her. 1.186, 191, 2.11, 7.109, 130 ; Plut. Sull. 16.