ας (ἡ) [ᾱχ]
   I rocher contre lequel se brisent les vagues au bord de la mer, ESCHL. Pr. 713 ;
   II p. ext. :
      1 bord de la mer formé de rochers, de falaises, THC. 4, 10 ; SOPH. fr. 934 Dind. ;
      2 flux de la mer se brisant contre les rochers, HDT. 2, 11 ; 7, 198 ; joint à πλημμυρίς HDT. 8, 129 ; POL. 1, 37, 2, etc. ; PLUT. Sert. 7 ;
      3 bruit des flots qui se brisent, d’où bruit, tumulte, POSIDIPP. (Com. fr. 4, 523) ; PLUT. M. 789 d, 791 a ; DIOGEN. 7, 99.

➳ Ion. ῥηχίη, HDT. ll. cc. ; [ᾰ] par nécessité prosod. ANTH. 7, 393.

Étym. relaté à ῥάσσω et ῥήσσω.

Ion. ῥηχίη, ἡ, flood-tide, opp. ἄμπωτις, Hdt. 2.11, 7.198; joined with πλημυρίς (s.v.l.), Id. 8.129, cf. Hp. ap. Gal. 19.135.
the roar of the breakers, metaph of a crowd of people, ὄχλου τοιούτου ῥαχίαν ἠθροισμένην Posidipp. 27.11; ῥ. ποιεῖν ἐν δήμῳ Plu. 2.789d, cf. 791a; prov., ῥαχίας λαλίστερος Diogenian. 7.99.
rocky shore or beach (πᾶς πετρώδης αἰγιαλός Hsch.), ἁλίστονοι ῥ. A. Pr. 713; παρ’ αὐτὴν τὴν ῥ. Th. 4.10, cf. Plb. 3.39.4, Str. 16.4.23. = ῥάχις II. 1, S. Fr. 1088; = ῥάχις 1, Nonn. D. 11.182, 39.334 (v. ad fin.). [ῥα- metri gr. only in late Poets, as AP 7.393 (Diocl.); in sense II. 2, Nonn. ll. cc.] (Cogn. with ῥασσω, ῥήσσω, and ἀράσσω : τὸν τόπον ᾧ προσαράττει τὸ κῦμα, Ael. Dion. Fr. 427; not cogn. with ῥήγνυμι, which has pan-Hellenic η.)

[ᾱ], ἡ, ion. ῥηχίη, Her., bei Arr. auch ῥηχείη, steiles, felsiges Meergestade (πᾶς πετρώδης αἰγιαλός, Hesych.), gegen das die Wellen schlagen und sich mit Getös brechen, Brandung ; ἁλίστονοι, Aesch. Prom. 714 ; Soph. frg. 934 ; παρ' αὐτὴν τὴν ῥαχίαν, Thuc. 4.10 ; übh. Meeresküste, ἐν χέρσοισι ῥαχίαις, Diocl. 4 (VII.393); ἀνεκβάτους ῥαχίας, Lycophr. 379 ; a.Sp., auch κυμάτων ῥαχίαι, Polyaen. 5.6. – Dah. die Wellen des hochgehenden Meeres, wie Plut. vrbdt τοῦ πελάγους ἀνισταμένου καὶ τὰ πλοῖα πλάγια ταῖς ῥαχίαις περιβάλλοντος, Sertor. 7 ; auch ῥαχίαις τισὶ καὶ σάλοις ἐοικέναι, prof. virt. sent. p. 263 ; vgl. Pol. 1.37.2, ὑπὸ τῆς ῥαχίας πρὸς ταῖς σπιλάσι καταγνύμενα σκάφη ; u. im Ggstz von ἄμπωτις, die Flut, Her. 2.11, 7.198 ; gleichbedeutend mit πλημμύρα, 8.129. – Uebh. Lärm, Getöse, ῥαχίαν ποιοῦντος ἐν δήμῳ καὶ ψόφον, Plut. an seni 10 ; νόει ὄχλον ῥαχίαν ἠθροισμένην, Posidipp. bei Ath. IX.377c (v.l. ῥακεία u. ῥακία). Den Zusammenhang mit der ersten Bdtg zeigt das sprichwort ῥαχίας λαλίστερος, welches Diog. 7.99 auf die Brandung zurückführt. Auch = ῥάχος, eingeschlossener Raum, Gefängnis, VLL.