'(impf. ἔρρεπον, f. ῥέψω, ao. ἔρρεψα, pf. inus.) :
A intr.
   I pencher, s’incliner, s’abaisser, en parl. du plateau de la balance, AR. fr. 445 Dind. ; HDT. AR. PLAT. ; ῥέπε δ' αἴσιμον ἦμαρ Ἀχαιῶν, IL. 8, 72, ce fut le (plateau portant le) destin des Grecs qui s’inclina ; cf. IL. 22, 212 ; AR. Ran. 1393, etc. ; abs. emporter la balance, HDT. 7, 139 ; PLAT. Rsp. 544 e, etc. ; ῥ. ἐπὶ τὸ ἀγαθὸν τῇ πόλει, XÉN. Lac. 4, 11, emporter la balance pour le bien de l’État ; d’où aboutir, se terminer : τὸ μηδὲν εἰς οὐδὲν ῥέπει, EUR. fr. 536 Nauck, ce qui n’est rien n’aboutit à rien ; φιλεῖ τοῦτο μὴ ταύτῃ ῥέπειν, SOPH. Ant. 722, cela n’a pas coutume de se terminer de cette façon, de se passer ainsi ; fig. càd. :
      1 pencher pour, se décider pour : ἐπί τι, DÉM. 325, 13 ; POL. 1, 35, 5, pencher ou se décider pour qqe ch. ; εἴς τινα, LUC. Bis acc. 5 ; ἐπί τινα, POL. 33, 15, 2, pencher ou se décider pour qqn, en faveur de qqn ; εὖ ῥέπει θεός, ESCHL. Sept. 21, la divinité penche du bon côté, càd. est favorable ; διστάζοντί μοι ἔρρεψε δεῖν, PLAT. Ep. 328 b, dans mon doute ce qui l’emporta, c’est qu’il fallait, etc. ; ὁ χρησμὸς εἰς τοῦτο ῥέπει, AR. Pl. 51, voilà en quel sens penche l’oracle, càd. voilà quel en est le sens ;
      2 être enclin à, avoir du penchant ou de l’inclination pour : ἔς τινα, ESCHL. Ch. 240, pour qqn ; πρός τι, PLAT. Pol. 308 a ; ARSTT. Nic. 10, 1 ; ou ἐπί τι, ISOCR. 311 a ; POL. 29, 9, 9, etc. pour qqe ch. ;
   II s’incliner, s’abaisser, en gén. : κάτω βλεμμάτων ῥέπει βολή, ESCHL. fr. 238 Dind. son regard s’abaisse vers le sol ; ῥέπειν πρὸς τὴν γῆν, ARSTT. P.A. 4, 10, 9, s’incliner vers la terre ;
   III p. ext. se déplacer en haut, en parl. du plateau de la balance qui remonte par suite de l’abaissement de l’autre, PLAT. Just. 373 e, Rsp. 550 e ;
B tr. faire pencher, d’où au pass. pencher : τῶν δ' ἐξ ἴσου ῥεπομένων, ESCHL. Suppl. 405, les choses étant également balancées, penchant à peu près de même.

➳ Impf. ἔρεπον, POL. 29, 9, 9 ; 33, 15, 2 (var. ἔρρεπον) ; épq. ῥέπον, IL. 8, 72 ; 22, 212.

Étym. inconnue.

'

mostly used in pres. and impf.; fut. ῥέψω Hdt. 7.139, Paus. 9.37.8; aor. ἔρρεψα Hp. Art. 38, 48, Pl. Phlb. 46e; poet. ἔρεψα Cerc. 4.32 : — turn the scale, sink, ἐτίταινε τάλαντα, ἕλκε δὲ μέσσα λαβών, ῥέπε δ’ αἴσιμον ἦμαρ Ἀχαιῶν, implying defeat and death, Il. 8.72; ῥέπε δ’ Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ 22.212; τὸ τοῦδέ γ’ αὖ ῥέπει Ar. Ra. 1393; τοῦ ταλάντου τὸ ῥέπον κάτω βαδίζει τὸ δὲ κενὸν πρὸς τὸν Δία Id. Fr. 488.4, cf. Cerc. l.c. ; τὸ μὲν κάτω ῥέπον…, βαρύ· τὸ δὲ ἄνω, κοῦφον Pl. Just. 373e; ἀεὶ τοὐναντίον ῥ. Id. R. 550e, cf. Archim. Aequil. 1 Praef. more generally, of things, incline one way or the other, ὅ τι πολλᾷ ῥέποι what is always shifling, never steady, Pi. O. 8.23; βλεμμάτων ῥέπει βολή inclines downward, falls, of a young girl΄s eye, A. Fr. 242; ὕπνος ἐπὶ γλεφάροις ῥέπων sleep falling upon the eyes, Pi. P. 9.25; ἐς τὸ λορδόν, κυφόν, Hp. Art. 48; ῥ. πρὸς τὴν γῆν Arist. PA 686a32, etc. of one of two contending parties, preponderate, prevail, ἐπὶ ὁκότερα [οἱ Ἀθηναῖοι] ἐτράποντο, ταῦτα ῥέψειν ἔμελλε Hdt. 7.139; μοι σκοπουμένῳ ἔρρεψε δεῖν on consideration [the opinion] that it was necessary prevailed, Pl. Ep. 328b; ἠθῶν…, ἃ ἂν ὥσπερ ῥέψαντα τἄλλα ἐφελκύσηται Id. R. 544e. of persons, εὖ ῥέπει θεός is favourably inclined, A. Th. 21; ἐπὶ τὸ πρηνές the doctor should incline towards (prefer) pronation, Hp. Fract. 1 (unless in signf. 2, the subject being τὴν χεῖρα)· ῥ. ἐπὶ τὸ πείθεσθαι Isoc. 15.4; ἐπὶ τὸ λῆμμα D. 18.298; πρὸς τὴν ἀνδρείαν Pl. Plt. 308a, cf. Lg. 802e; also ῥ. ταῖς γνώμαις ἐπὶ τοὺς Ῥοδίους Plb. 33.16.2; εἴς τινα Luc. Bis Acc. 6; but νομίζων τούτους πλεῖστον ῥέπειν ἐπὶ τὸ ἀγαθὸν τῇ πόλει avail most, have the greatest influence, X. Lac. 4.1, cf. Isyll. 24; so also εἰς ἕν τι αἱ ἐπιθυμίαι σφόδρα ῥέπουσιν Pl. R. 485d, cf. Phlb. 46e; ῥ. πρὸς [τὴν ἡδονήν] Arist. EN 1172a31; ῥ. πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν Id. Pol. 1293b20. ῥ. εἴς τινα fall to, be directed towards, τὸ μητρὸς ἔς δέ μοι ῥέπει στέργηθρον A. Ch. 240; τοὔργον εἰς ἐμὲ ῥέπον that this deed points to me, S. OT 847. of events, fall, happen, in a certain way, φιλεῖ τοῦτο μὴ ταύτῃ ῥέπειν Id. Ant. 722; τῇδε or ἐκείνῃ ῥ. Pl. Lg. 862c, Ti. 79e; ῥ. εἴς τι turn or come to something, συμφορὰν… κακῶν ῥέπουσαν ἐς τὰ μάσσονα A. Pers. 440; τὸ μηδὲν εἰς οὐδὲν ῥ. naught comes to naught, E. Fr. 532; ὁ χρησμὸς ἐς τοῦτο ῥ. Ar. Pl. 51; ὁ γρῖφος ἐνταῦθα ῥ. Antiph. 124.11. trans., cause the scale to incline one way or the other, only in compds. ἐπιρρέπω, καταρρέπω, exc. that A. uses the Pass., τῶνδ’ ἐξ ἴσου ῥεπομένων being equally balanced, Supp. 405 (lyr.); — in B. 16.25, ὅ τι μὲν ἐκ θεῶν μοῖρα παγκρατὴς ἄμμι κατένευσε καὶ Δίκας ῥέπει τάλαντον, ῥ. is prob. intrans. (sc. ἐπ’ αὐτό). (Perh. cogn. with Lith. virpti ΄quiver΄.)

sich langsam od. allmälig neigen, sich herabsenken, wie die Wagschale, ἐτίταινε τάλαντα, ἕλκε δὲ μέσσα λαβών, ῥέπε δ' αἴσιμον ἦμαρ Ἀχαιῶν, Il. 8.72, wie 22.212 ; vgl. Ar. Ran. 1389 ; Plat. Rep. VIII.550e ; dah. τῶνδ' ἐξ ἴσου ῥεπομένων, Aesch. Suppl. 400, vom Gleichschweben der Wagschalen ; ὕπνον ῥέποντα πρὸς ἀῶ, Pind. P. 9.25, vgl. Ol. 8.23 ; τὸ μητρὸς ἐς σέ μοι ῥέπει στέργηθρον, Aesch. Ch. 238, die Liebe neigt sich zu dir ; συμφορὰν κακῶν ῥέπουσαν ἐς τὰ μάσσονα, Pers. 432 ; auch εὖ ῥέπει θεός, Spt. 21, er neigt sich zu uns, od. gibt einen guten Ausschlag ; σαφῶς τοῦτ' ἔστι τοὔργον εἰς ἐμὲ ῥέπον, Soph. O.R. 847, vgl. Ant. 718, φιλεῖ τοῦτο μὴ ταύτῃ ῥέπειν, es pflegt nicht auf diese Weise zu gehen ; ὁ χρησμὸς ἐς τοῦτο ῥέπει, Ar. Plut. 51 ; u. so in Prosa  : οἱ Ἀθηναῖοι ἐπὶ ὁκότερα τῶν πρηγμάτων ἐτράποντο, ταῦτα ῥέψειν ἔμελλε, Her. 7.139 ; ἐπὶ τὴν γῆν, Plat. Phaedr. 247b ; u. oft übertr., sich wohin neigen, τὸ πρὸς τὴν ἀνδρείαν ῥέπον, Legg. VII.802c ; auch ὅθεν μοι σκοπουμένῳ ἔρρεψε δεῖν, Ep. VII.328b, mir dem Betrachtenden neigte sich dahin, ich neigte mich dahin, man müsse ; ῥέπειν ἐπὶ τὸ πείθεσθαι, Isocr. 15.4 ; οἱ πολλοὶ ῥέπουσι πρὸς τὴν ἡδονήν, Arist. Nic. 10.1.2 ; ἔρεπον οἱ πολλοὶ πρὸς τὸ πέμπειν τὴν συμμαχίαν, sie hatten Lust dazu, Pol. 29.9.9, u. oft ; auch ῥέπειν ταῖς γνώμαις ἐπὶ τοὺς Ῥοδίους, 33.15.2 ; ἐπὶ τὸ ποιεῖν τι, geneigt sein, Etwas zu tun, 1.31.5 ; a.Sp., ἢν αἱ ψῆφοι ἐς τὸ χεῖρον ῥέπωσι, Luc. Harmon. 3. An die ursprüngliche Bdtg erinnert Dem. ὥσπερ ἐν τρυτάνῃ ῥέπων ἐπὶ τὸ λῆμμα, 18.298. – Dah. übh. sich wohin wenden, hinwenden, εἰς τὴν γαστέρα, es gleitet in den Magen ; u. übertr., ἦν θ' ὁ γρῖφος ἐνταῦθα ῥέπων, Antiphan. com. bei Ath. X.449a, der Sinn ging dahin.