ή, όν :
   I cru, càd. :
      1 non cuit : p. opp. à ὀπταλέος, OD. 12, 396 ; à ὀπτός, SPT. Ex. 12, 9 ; ὠμὰ κρέα, IL. 22, 347, viandes crues ; κριθαὶ ὠμαί, LUC. V. auct. 10, orge non grillée ; ὕδωρ ὠμόν, ALEX. (Com. fr. 3, 474) eau non bouillie ; ὠμὸν βιϐρώσκειν τινά, IL. 4, 35 ; καταφαγεῖν τινα, XÉN. An. 4, 8, 14, ἐσθίειν τινα, XÉN. Hell. 3, 3, 6 ; PHILSTR. V. Ap. 4, 36, l. 30 ; etc. ; manger ou dévorer qqn vivant ; en parl. des animaux, cheval, XÉN. Eq. 1, 7, etc. ; chien, XÉN. Cyn. 4, 1 ; adv. : ὠμά τι δάσασθαι, IL. 23, 21, manger qqn cru ; p. suite, indigeste, PLUT. M. 33 d, 131 c ; d’où en gén. fade, insipide, GEOP. 2, 6, 2 ;
      2 non mûr, en parl. d’un fruit, XÉN. Œc. 10, 19 ; PHÆNIAS (ATH. 68 d) ; p. opp. à πέπων, AR. Eq. 260 ; fig. non parvenu à son développement, qui n’est pas à point, prématuré, précoce ; ὠμὸν γῆρας, OD. 15, 357 ; HÉS. Sc. 707, vieillesse prématurée (mais vieillesse morose, PLUT. Mar. 2) ; ὠμὸς τόκος, PHILSTR. p. 555, enfant qui naît avant terme ;
      3 non amolli (par le soleil), d’où non en état d’être travaillé, en parl. de la terre, XÉN. Œc. 16, 15 ;
      4 non desséché (blé, etc.) LUC. As. 17, etc. ;
   II au mor. :
      1 non civilisé, grossier, joint à ἀπαίδευτος, PLAT. Ax. 369 a ;
      2 dur, cruel, inhumain, en parl. de pers. SOPH. Ant. 471, O.R. 828 ; EUR. Hec. 359 ; SPT. 2Macc. 7, 27, etc. ; joint à χαλεπός, XÉN. An. 2, 6, 12 ; p. opp. à φιλόφρων, XÉN. Mem. 3, 1, 6 ; en parl. de choses (âme, loi, etc.) ESCHL. Sept. 518, Suppl. 184 ; THC. 3, 36, 81 ; SOPH. Aj. 548 ; PLAT. Leg. 718 d, etc. ; τινι, ESCHL. Ag. 1015 ; εἴς τινα, EUR. Hipp. 1264, envers qqn.

• Cp. -ότερος, XÉN. Œc. 19, 19 ; PLAT. Ep. 309 a ; DÉM. 298 ; • Sup. -ότατος, PLUT. Mar. 2 ; LUC. D. mort. 12, 6.

Étym. cf. lat. amārus, sscr. âmas, amas « cru ».

ή, όν ; (v. sub fin.) : — raw, crude (cf. Arist. Mete. 380b5); prop. of flesh, raw, uncooked, Il. 22.347, al. ; opp. ὀπταλέος, Od. 12.396; ὠμὸν καταφαγεῖν τινα or ὠμοῦ ἐσθίειν τινός to eat one raw, prov. of savage cruelty, X. An. 4.8.14, HG 3.3.6; so ὠμὸν βεβρώθοις Πρίαμον Il. 4.35, cf. Od. 18.87, etc. of eggs, Thphr. Vert. 2; of vegetables, μύκητας ὠμοὺς… φαγεῖν Antiph. 188; κριθαί Luc. Asin. 17; cf. ὠμήλυσις. of water, crude, opp. ἄπεφθος, Alex. 198; also of milk, Arist. Mete. 380b8. of fruit, uncooked by the sun, unripe, opp. πέπων, Ar. Eq. 260 (troch.), cf. X. Oec. 19.19 (Comp.), Arist. Mete. 380b7. of pitch, opp. ἑφθή, Gp. 6.5.5, cf. Plb. 5.89.6; of pottery, unbaked, χύτραι Dsc. 1.68, Gp. 10.21.1; κέραμος ὠμός Arist. Mete. 380b8, cf. GA 743a9; even of soil which needs to be exposed to the sun, ὡς ἡ ὠμὴ αὐτῆς ὀπτῷτο X. Oec. 16.15. of food, undigested, Anon. Lond. 25.7, al., Plu. 2.131c, 133d; of a person, suffering from indigestion, Philostr. Gym. 54; also οὖρα, ὑποχωρήσεις, κατάρροι, Arist. Mete. 380b5. metaph, savage, fierce, cruel, [δεσπόται] ὠμοί τε δούλοις A. Ag. 1045; ὠ. φρόνημα Id. Th. 536; ὠμῇ ξὺν ὀργῇ Id. Supp. 187; δαίμων S. OT 828; τὰ… Ἀγαμέμνονος κλύεις ὠμὰ καὶ πάντολμ’ E. IA 913 (troch.); ὠμὸς ἔς τινα Id. Hipp. 1264; and so in Prose, ὠμὸν τὸ βούλευμα… ἐγνῶσθαι Th. 3.36; οὕτως ὠμὴ <ἡ> στάσις προὐχώρησε ib. 82; θηρευταὶ ὠμοὶ καὶ ἄνομοι Pl. Lg. 823e; ὠμὴ ψυχή ib. 718d; χαλεπὸς καὶ ὠ. X. An. 2.6.12; τὸν οὕτως ὠμόν, τὸν οὕτως ἀγνώμονα D. 21.97; ὠμοὶ χρόνοι hard times, IG 3.1372 (metr.). Adv., ὠμῶς καὶ ἀπαραιτήτως Th. 3. [84], cf. X. Vect. 5.6; ὠ. καὶ σχετλίως ἔχειν Isoc. 19.31; ὠ. καὶ πικρῶς D. 29.2; ὠ. ἀποκτείνειν Lys. 13.63 codd. ὁμοίως Lipsius); Sup., ὠμότατα διακεῖσθαι πρός τινα Isoc. 9.49.
harsh, rough, cruel, νόμοι S. Aj. 548; δηλοῖ τὸ γέννημ’ ὠμὸν ἐξ ὠμοῦ πατρός Id. Ant. 471; πῶς ἂν ὠμότερος συκοφάντης γενοιτ’ ; a more coarse, more unmitigated sycophant, D. 18.212. Adv. ὠμῶς rudely, coarsely, παρελθεῖν ὠ. καὶ ἀναιδῶς ib. 285. (from 1.4) ὠμὸν γῆρας an unripe, premature old age, Od. 15.357, Hes. Op. 705 (but ὠμότατον καὶ ἀγριώτατον γῆρας in signf. 11.1, Plu. Mar. 2), cf. ὠμογέρων ; ὠμὸς τόκος an untimely birth, Philostr. VS 2.1.8. (Cf. Skt. āmás ΄raw, uncooked΄.)

roh, ungekocht, bes. vom Fleische ; Il. 22.347, 23.21, Od. 18.87, 22.476 ; Ggstz ὀπταλέος 12.396 ; wie Il. 4.35 gesagt ist ὠμὸν βεβρώθοις Πρίαμον, so steht ὠμὸν καταφαγεῖν τινα od. ὠμοῦ ἐσθίειν τινός, Einen lebendig, mit Haut und Haaren auffressen, von der rohesten und wildesten Grausamkeit od. der Aeußerung des grimmigsten Hasses, Xen. An. 4.8.14, Hell. 3.3.6. – Von Feld- und Baumfrüchten, unreif, Ggstz von πέπων, Ar. Eq. 260 ; – aber auch ὠμὸν γῆρας, ein unzeitiges, zu früh gereiftes Alter, Od. 15.357 ; Hes. O. 707 ; τόκος, unzeitige, zu frühzeitige Geburt, Philostr. – Uebertr. = roh, grausam, ungebildet, ὠμοί τε δούλοις πάντα καὶ παρὰ στάθμην Aesch. Ag. 1045 ; εἴς τινα Eur. Hipp. 1264, vgl. I.A. 913, Hec. 359 ; Soph. O.R. 828 ; βούλευμα, στάσις, Thuc. 3.36, 81 ; neben βίαιον, Ggstz von φιλανθρωπέω, Dem. 24.24 ; ὠμοὶ καὶ ἄνομοι Plat. Legg. VII.923e, u. öfter ; –
• adv., ὠμῶς καὶ ἀπαραιτήτως Thuc. 3.84, καὶ πικρῶς Dem. 29.2, καὶ ἀναιδῶς 18.285.

raw