ὕπ·αιθρος, ος, ον [ῠ]
      1 qui est ou se fait à air libre, en plein air, en plein champ, HPC. Acut. 391 ; POL. 1, 82, 14 ; 3, 8, 2 ; ἐν ὑπαίθρῳ, XÉN. Mem. 2, 1, 6 ; Œc. 7, 19, etc. en plein air ; ἐν τῷ ὑπαίθρῳ, XÉN. Œc. 7, 20 ; τὸ ὕπαιθρον τῆς αὐλῆς, LUC. Conv. 20, l’exposition de la cour en plein air ;
      2 qui est ou se fait en rase campagne (p. opp. aux places fortes) DH. 6, 22 ; τὰ ὕπαιθρα, POL. 6, 12, 5, etc. lieux découverts, non fortifiés ; τῶν ὑπ. κρατεῖν, POL. 1, 12, 4, etc. être maître du pays découvert ; μάχεσθαι ἐν τοῖς ὑπ. POL. 17, 3, 4, combattre en rase campagne ; rar. au sg. : εἰς ὕπαιθρον ἐξελθεῖν, POL. 10, 3, 4, partir pour une expédition en rase campagne.

Étym. ὑ. αἴθρα.

ον, = ὑπαίθριος, [κοίτη] Hp. Acut. 45; ἱππεῖς καὶ στρατιῶται, i.e. encamped, opp. κάτοικοι, OGI 229.14 (Smyrna, iii BC); ἔδοξεν Ἀθηναίων τοῖς τεταγμένοις ἐν Ἐλευσῖνι… καὶ τοῖς ὑπαίθροις IG2². 1304.3 (iii BC); παραχειμασία Plb. 3.87.2; δυνάμεις Id. 1.82.14, cf. PCair. Zen. 545.5 (iii BC), PMich. Zen. 90.3 (iii BC), PTeb. 722.11 (ii BC); τὰ κτήνη μου ὕ. ἐστιν PEnteux. 11.2 (iii BC); ἀγῶνες Phld. Rh. 2.108S. ; πόλεμοι D.H. 6.22; ὕπαιθρον ὕλην λεῖπε Babr. 12.14.
public, open, ὑ. πράξεσι Plu. Cat. Ma. 16; παραφροσύνην ὕ. Id. Agis 2. as Subst., ὕπαιθρον, τό, open enclosure, IG2². 1035.47, Luc. Symp. 20; ἐν ὑπαίθρῳ in the open air, Antipho 5.11, X. Mem. 2.1.6, Oec. 7.19; metaph, εἰς ὕπαιθρον into the public view, into the daylight, πρῶτον εἰς ὕ. ἐξεληλυθώς, of a youth, Pib. 10.3.4; εἰς ὕ. ἕλκειν τινά Plu. 2.501d; τὴν αὑτῶν ἀμαθίαν εἰς ὕ. ἄγουσι Erot. Prooem. in military language, from Plb. downwds., τὰ ὕ. the field, the open country, opp. fortified places, τῶν ὑ. ἀντιποιεῖσθαι 1.12.4, 1.30.6; μάχεσθαι ἐν τοῖς ὑ. 18.3.4; ἐκχωρεῖν τῶν ὑ. retire from the open country, and shut themselves up in the towns, 9.3.6; ἡ ἐν ὑπαίθροις οἰκονομία 6.12.5. ἡ ὕπαιθρος (sc. γῆ (, = τὰ ὕπαιθρα, the field, D.H. 8.63, 9.6.
open to the sky, Lat. hypaethros, aedificia, ambulationes, Vitr. 1.2.5, 5.9.5; hypaethros (sc. ναός), a temple with an open skylight, Id. 3.2.1. This form is not used by Att. writers except in the phrase ἐν ὑπαίθρῳ ; the form employed by them in Adj. sense is always ὑπαίθριος ; v. X. Oec. 7.20, where αἱ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ ἐργασίαι are synon. with ὑπαίθρια ἔργα.

unter dem Himmel, unter freiem Himmel ; τὸ ὕπαιθρον, der freie Himmel u. jeder Platz unter freiem Himmel, das Freie ; ἐν ὑπαίθρῳ, im Freien, Xen. Mem. 2.1.6 ; Antiph. 5.11 ; εἰς ὕπαιθρον, ins Freie ; ἐπὶ τῆς ὑπαίθρου, S.Emp. adv.rhett. 18 ; vgl. noch Lobeck Phryn. p. 252. – In der Kriegssprache seit Pol. sind ὕπαιθρα freie, durch Heeresmacht und Siege im offenen Felde zu behauptende Gegenden, im Ggstz zu den festen Plätzen, dah. τῶν ὑπαίθρων ἀντιποιεῖσθαι, κρατῆσαι, ἐκχωρεῖν, Pol. 1.12.4, 1.40.6, 9.3.6 u. oft ; εἰς ὕπαιθρα ἐξεληλυθέναι, ins Feld ausrücken, 10.3.4 ; πόλεμοι ὕπαιθροι, offener Krieg, im freien Felde, Ggstz zum Festungskriege, Dion.Hal. 6.22 ; auch ἡ ἐν ὑπαίθροις οἰκονομία, Pol. 6.12.5.

1. as Substantive, ἐν ὑπαίθρῳ, entry Dio, in the open air , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]
2. τὰ ὕπαιθρα, the field, the open country , [Polybius Historicus (Refs 2nd c.BC)] (ML)