ὑστερέω-ῶ (f. ήσω, ao. ὑστέρησα, pf. ὑστέρηκα ; pass. seul. ao. ὑστερήθην) :
A intr.
   I (avec un suj. de pers.) être en arrière, d’où :
      1 venir trop tard, être en retard, HDT. 1, 70 ; XÉN. Hell. 5, 1, 3 ; PLAT. Gorg. 447 c, etc. ; ὑστερεῖν τινος εἰς τόπον, XÉN. Hell. 3, 5, 25, arriver après qqn dans un lieu ; ὑ. μάχης, XÉN. An. 1, 7, 12, n’arriver qu’après le combat ; τῆς πατρίδος, XÉN. Ages. 2, 1, venir trop tard au secours de sa patrie ; τῶν καιρῶν, ARSTT. Soph. el. 16, 5, manquer les occasions ; τῆς βοηθείας, DS. 13, 110 ; ou avec le dat. : τῇ βοηθείᾳ, DÉM. 1346, 9, apporter du secours trop tard ;
      2 fig. être en arrière de : τινος, DÉM. 447, 25, etc. être inférieur à qqn ; ἔν τινι, PLAT. Rsp. 484 d, en qqe ch. ; τινί τινος, PLAT. Rsp. 539 e, à qqn en qqe ch. ;
      3 être en arrière de, manquer de : πολλῶν, DÉM. 447, 28, être dépourvu de beaucoup de choses ; abs. être dans le besoin, NT. Luc. 15, 14 ; 1Cor. 8, 8 ;
   II (avec un suj. de ch.) être en arrière, être insuffisant, faire défaut, DIOSC. 5, 86 ; ὑστερήσαντος οἴνου, NT. Joh. 2, 3, le vin ayant manqué ;
B tr. laisser en arrière, d’où priver de : οἴνου ὑστερηθῆναι, JOS. A.J. 15, 6, 7, manquer (litt. être privé) de vin ;

Moy. manquer de, gén. DS. 18, 71 ; NT. Rom. 3, 23.

➳ Fut. moy. ὑστερήσομαι au sens pass. EUR. I.A. 1203.

Étym. ὕστερος.

fut. -ήσω LXX Ps. 83 (84).12, al. ; aor. ὑστέρησα (freq. with v.l. ὑστέρισα) Hdt. 1.70, etc. ; pf. ὑστέρηκα D.S. 15.47, Ep. Hebr. 4.1; plpf. ὑστερήκειν Th. 3.31; — Pass., aor. ὑστερήθην 2 Ep. Cor. 11.9, J. AJ 15.6.7; (< ὕστερος) : — to be behind or later, come late, opp. προτερέω or φθάνω, ὑστέρησαν οἱ ἄγοντες Hdt. 1.70, cf. E. Ph. 976, X. HG 5.1.3, Pl. Grg. 447a; c. dat. modi, ὑ. τῇ διώξει Th. 1.134; τῇ βοηθείᾳ D. 59.3; simply, occur later, of thunder after lightning, Epicur. Ep. 2 p. 46U. c. gen. rei, come later than, come too late for, ὑστέρησαν (v.l. ὑστέρισαν) ἡμέρῃ μιῇ τῆς συγκειμένης came one day after the appointed day, Hdt. 6.89; ὑ. τῆς μάχης ἡμέραις (sic leg. cum cod. C 1, pro -ρας) πέντε came too late for the battle by five days, X. An. 1.7.12; ὑστερήσαντες οὐ πολλῷ Th. 8.44; ὑ. δείπνου Amphis 39; ἐπειδὴ τῆς Μυτιλήνης ὑστερήκει had come too late to save M., Th. 3.31; ὑ. τῆς πατρίδος fail to assist it, X. Ages. 2.1; τῶν λέμβων ὑ.
miss them, Plb. 5.101.4; τῶν καιρῶν Arist. SE 175a26; τῆς ἐργασίας PCair. Zen. 25.12 (iii BC); ταύτης [τῆς ὥρας] Gal. 7.362; τῆς βοηθείας D.S. 13.110. c. gen. pers., come after him, ὑ. εἰς Ἁλίαρτον τοῦ Λυσάνδρου X. HG 3.5.25; also c. dat., come too late for him, Th. 7.29. ὑ. ἔς τι Hp. Epid. 6.7.3. metaph, lag behind, be inferior to, τῶν… ἀποστόλων 2 Ep. Cor. 11.5; ἐμπειρίᾳ ὑ. τῶν ἄλλων Pl. R. 539e; μηδ’ ἐν ἄλλῳ μηδενὶ μέρει ἀρετῆς ὑ. ib. 484d; ἵνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ LXX Ps. 38 (39).5.
fall below, fail to do justice to a theme, ὑστερήσας οὐδὲν τῆς τέχνης Luc. Par. 60.
fail to obtain, lack, τἀγαθοῦ Clearch.Com. 3.5; τοῦ δικαίου PEnteux. 86.11 (iii BC); ξύλων ἀκανθίνων οὐχ ὑστεροῦσι, ἀλλ’ ἢ ἔχουσιν ἱκανά PCair. Zen. 270.5 (iii BC); — Med. (with aor. Pass.), ὑστερεῖσθαί τινος D.S. 18.71, Ep. Rom. 3.23, J. AJ 15.6.7, PMasp. 2 iii 14 (vi AD); ὑστερηθεὶς τῆς ὁράσεως having lost his sight, PLond. 5.1708.85 (vi AD); δάνιον δανιεῖς αὐτῷ ὅσον ἂν ἐπιδέηται καὶ καθ’ ὅσον ὑστερεῖται LXX De. 15.8 (cod. A); in fut. Med., παιδὸς ὑστερήσομαι (ἐστερήσομαι corr. Reiske) E. IA 1203. abs., fail, come to grief, Phld. Oec. p. 50 J. ; fall short of supplies, ἵνα μηθὲν ὑστερῇ τὰ ἐλαιούργια PHib. 1.43.6 (iii BC); — Med., to be in want, Ev. Luc. 15.14, 1 Ep. Cor. 8.8; pf. part. ὑστερημένοι those who have failed, Phld. Herc. 1457.9. of things, fail, be wanting, Dsc. 5.75.13, Ev. Jo. 2.3; ἕν σε (v.l. σοι) ὑστερεῖ Ev. Marc. 10.21; ὡς μὴ ὑστερεῖν τι ὑμῖν τῶν ὑπαρχόντων δικαίων BGU 1074.7 (iii AD). — Cf. ὑστερίζω throughout.

= ὑστερεύω.

ὑστερέω, -ῶ
(< ὕστερος), [in LXX for חָסֵר, חָדַל etc. ;]
to come late, be behind (opp. to προτερέω, φθάνω; with genitive of thing(s), for; with genitive of person(s), later than).
Metaph.,
__1. of persons,
__(a) absol., to come short, fail: Heb.4:1; before ἀπό, Heb.12:15.;
__(b) with genitive of person(s), to come short of, be inferior to: 2Co.11:5; οὐδέν (in nothing, in no respect), 2Co.12:11;
__(with) with reference to things, to come short (of ), be in want (of ): with accusative of thing(s), Mat.19:20 (Sir.51:24); with genitive of thing(s), Luk.22:35; so mid. (Diod., FlJ), Rom.3:23; absol., to be in want, suffer want, Luk.15:14, 1Co.8:8, 2Co.11:8, Heb.11:37 (Sir.11:11); opp. to περισσεύειν, Php.4:12; before ἐν, 1Co.1:7.
__2. Of things,
__(a) to fail, be lacking: Jhn.2:3; with accusative of person(s) (see Swete, in l; Mozley, Psa.42:1-11), Mrk.10:21;
__(b) to be inferior: mid., 1Co.12:24 (cf. ἀφ-υστερέω).†
(AS)