ὑπό·σπονδος, ος, ον, qui se fait, qui agit ou qu’on traite de telle ou telle manière en vertu d’une convention, HDT. 3, 144 ; 5, 72 ; 6, 103, etc. ; XÉN. Hell. 1, 2, 18 ; 2, 2, 1 ; 4, 4, 8, etc. ; ὑπόσπονδοι ἐξέρχονται, HDT. 5, 72, ils sortent en vertu d’une capitulation ; τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους αἰτεῖν, XÉN. Ages. 2, 16 ; ἀναιρεῖσθαι, THC. 3, 98 ; 4, 44 ; κομίζεσθαι, THC. 2, 79 ; ἀποδιδόναι, THC. 1, 63 ; 6, 103, réclamer, enlever, emporter, rendre les morts en vertu d’une convention.

Étym. ὑ. σπονδή.

ον, (< σπονδή) under a truce or treaty, secured by treaty, ὑπόσπονδοί τε ἔφασαν εἶναι ἕτοιμοι… ἐκχωρῆσαι ἐκ τῆς νήσου Hdt. 3.144; ὑ. ἐξέρχονται ἐκ τῆς χώρης Id. 5.72, cf. 126; κατελθεῖν ἐπὶ τὰ ἑωυτοῦ ὑ. Id. 6.103, cf. E. Ph. 81; ὑ. ἀφιέναι τοὺς ἀφεστῶτας X. HG 1.2.18, cf. 2.2.1; τὴν Ταυρικὴν ὑ. λαβών IPE 2.423 (Tanais); esp. in phrases of taking up the dead from a field of battle, τοὺς νεκροὺς ὑ. ἀποδοῦναι to allow a truce for taking up the dead, Th. 1.63, 6.103, X. HG 2.4.19; τοὺς νεκροὺς ὑ. κομίσασθαι, ἀνελέσθαι, etc., to demand a truce for so doing, which was an acknowledgement of defeat, Th. 2.79, 4.44, etc.

unter Waffenstillstand, in Folge eines geschlossenen Waffenstillstandes od. Bündnisses, dadurch gesichert ; Her. 5.72, 6.103 ; ὑπόσπονδον μολεῖν ἔπεισα παιδὶ παῖδα Eur. Phoen. 81 ; τοὺς ἄρχοντας τοὺς τῶν ἐπικούρων ὑποσπόνδους συλλαβεῖν ἐτόλμησεν Isocr. 4.147 ; τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους αἰτεῖν, ἀναιρεῖσθαι, κομίζεσθαι, nach der Schlacht beim Feinde auf einen Waffenstillstand antragen, um die Gefallenen zu bestatten, wodurch man sich für überwunden erklärte und dem Gegner das Schlachtfeld einräumte ; τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους ἀποδιδόναι, den Waffenstillstand zur Bestattung der Gefallenen bewilligen, Thuc. 1.63, 4.44 ; Xen. oft, wie Pol., ὑποσπόνδους ἀφιέναι τοὺς αἰχμαλώτους, Waffenstillstand schließen u. die Gefangenen freigeben, 4.63.3, ὑπόσπονδον ἀπελθεῖν 2.58.5, u. sonst.