'εως (ἡ) action de mettre dessous, d’où :
   I ce qu’on met dessous, base, fondement, TH. H.P. 4, 13, 4 ; fig. càd. :
      1 principe d’une ch. EL. N.A. 14, 18 ; au plur. joint à ἀρχαί, LGN 5, 1 ; ὑπόθεσιν ὑποθεῖναι ou ὑποθέσθαι (v. ὑποτίθημι), poser un principe ; particul. condition fondamentale de l’État : ὑπόθεσις τῆς δημοκρατικῆς πολιτείας ἐλευθερία, ARSTT. Pol. 61, 1, 6, le fondement du gouvernement démocratique est la liberté ; cf. DÉM. 1397, 14 ; principe d’État, principe de gouvernement, DÉM. 143, 15 ; ARSTT. Pol. 2, 6, 1 ; fondement ou principe qui préside aux actes et à la vie, DÉM. 21, 7, etc. ; εὐθὺς τοῦ βίου τοιαύτην ποιεῖσθαι ὑπόθεσιν, ISOCR. 12 c, donner aussitôt à sa vie une telle base ou une telle direction ; fondement ou principe d’une science, HPC. 8, 21, 35, 36 ;
      2 base d’un raisonnement, d’un discours ou d’un écrit, d’où pensée fondamentale, sujet, thème, XÉN. Œc. 21, 1 ; ISOCR. 84 d, etc. ; POL. 1, 2, 1, etc. ; τὴν ὑπόθεσιν περὶ ἧς βουλεύεσθε οὐχὶ τὴν οὖσαν παριστάναι, DÉM. 28, 9, ne pas présenter sous son vrai jour l’objet de la délibération ; τὸν λόγον ἐπανάγειν ἐπὶ τὴν ὑπόθεσιν, XÉN. Mem. 4, 6, 13, ramener l’entretien à son point de départ, au sujet de la discussion ; ἐπανελθεῖν ἐπὶ τὴν ὑπόθεσιν, ISOCR. 53 c, revenir au sujet ; ἐπὶ τῆς ὑποθέσεως μένειν, ESCHN. 64, 31, rester dans le sujet ; ἀπαγαγεῖν τινα ἀπὸ τῆς ὑποθέσεως, DÉM. 416, 25, entraîner qqn hors du sujet ; particul. sujet de poème, de tragédie, POL. 1, 2, 1 ; DICÉARQ. (SEXT. p. 697) ; sujet d’une œuvre d’art, PLUT. Per. 12 ;
      3 idée, pensée fondamentale : ἡ τῶν νόμων ὑπ. PLAT. Leg. 743 c, l’idée fondamentale ou le but de la législation ; cf. PLAT. Gorg. 454 c ; ARSTT. Pol. 5, 9, 9 ;
      4 supposition, hypothèse, PLAT. Men. 86 e, etc. ; ὑπόθεσιν ὑποτίθεσθαι, PLAT. Soph. 244 d, faire une hypothèse ; ἡ ὑπόθεσις avec une prop. inf. PLAT. Phæd. 94 b, ou ἡ ὑ. εἰ, PLAT. Parm. 128 d, l’hypothèse que, etc. ; ἐπιστῆμαι ὑπόθεσιν λαϐοῦσαι, ARSTT. Metaph. 5, 1, sciences reposant sur une hypothèse ; ἐξ ὑποθέσεως, ARSTT. Pol. 3, 3, 2, par hypothèse ; p. opp. à ἁπλῶς : ἁπλῶς καὶ μὴ πρὸς ὑπόθεσιν, ARSTT. Pol. 4, 5, 9, absolument et non pas seulement conditionnellement, avec des limites ; πρὸς ὑπόθεσιν κρίνειν, ARSTT. Pol. 4, 913, juger relativement, d’après une mesure relative ; de même ἐξ ὑποθέσεως, PLAT. Men. 86 e ; καθ' ὑπόθεσιν, TH. C.P. 1, 13, 3 ; p. suite, condition moyennant laquelle on consent à qqe ch. THC. 3, 66 (var. ὑπόσχεσιν) ;
      5 ce qui sert de fondement, prétexte, CIC. Att. 14, 22 ; PLUT. Flam. 15, etc. ; EL. N.A. 6, 34, etc. ;
   II ce qu’on soumet aux autres ou à soi-même, d’où :
      1 suggestion, proposition, conseil, POL. 2, 48, 8 ; 2, 52, 6, etc. ;
      2 dessein, résolution, TH. H.P. 2, 6, 12 ; POL. 31, 8, 22 ; d’où entreprise, POL. 3, 50, 6.

Étym. ὑποτίθημι.

'

εως, ἡ, (< ὑποτίθημι, ὑποτίθεμαι) proposal, proposed action, τὴν ἐν φίλοις δικαιοτάτην ὑ. ἔχω ὑποτιθέναι X. Cyr. 5.55.13; ἵνα σὺ τὰ σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑ. ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς Pl. Grg. 454c; intention, policy, πολλὰ πρᾶξαι πρὸς τὴν ὑ. τῆς πατρίδος ὡς συχνῆς ἀδικίας δεομένην Thphr. Fr. 136; διὰ τὴν ὑ. τῆς πολιτείας… ἠναγκάζετο χρῆσθαι τοῖς ὑπουργοῦσι Plu. Caes. 51; πρὸς ὑ. τινα ἀγαθῶν ἀνδρῶν men good for a particular policy, Arist. Pol. 1293b4; ὑ. τῆς δημοκρατικῆς πολιτείας ἐλευθερία ib. 1317a40; ἡμῖν ἡ τῶν νόμων ὑ. ἐνταῦθα ἔβλεπεν, ὅπως… Pl. Lg. 743c; περὶ τῶν αὐτῶν οὐχ ὁμοίως ἅπασι βουλευτέον, ἀλλ’ ὡς ἂν ἐξ ἀρχῆς ἕκαστοι τοῦ βίου ποιήσωνται τὴν ὑ. Isoc. 6.90; τοῖς φαύλοις ἐνδέχεται τὰ τυχόντα πράττειν· εὐθὺς γὰρ τοῦ βίου τοιαύτην πεποίηνται τὴν ὑ. Id. 1.48; ἀνάγκη τοῖς περὶ ὅλων τῶν πραγμάτων καλὰς τὰς ὑ. πεποιημένοις καὶ τὰ μέρη τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχειν ἐκείνοις Id. 7.28; πρὸς ταύτην τὴν ὑ. ἀποβλέποντες ἄμεινον βουλευσόμεθα καὶ περὶ τῶν ἄλλων Id. 8.18; ἐξέστητε τῆς ὑ. ἐφ’ ἧς ὑμᾶς οἱ πρόγονοι κατέλιπον D. 10.46; οἱ τῆς αὐτῆς ὑ. προεστῶτες those who advocated the same policy, Plb. 30.32.12; ἅπαντας ἀπονεύσειν ἐπ’ ἐκείνην τὴν ὑ. Id. 24.9.7; Ἀχαϊκωτέραν εἶναι… ταύτην τὴν ὑ. καὶ νικητικωτέραν ἐν τοῖς πολλοῖς ib. 4; τὸ τῆς ἰδίας ὑ. λαμπρόν Id. 21.23.1; τὸ τῶν σαρισῶν μέγεθός ἐστι κατὰ μὲν τὴν ἐξ ἀρχῆς ὑ. ἑκκαίδεκα πηχῶν, κατὰ δὲ τὴν ἁρμογὴν τὴν πρὸς τὴν ἀλήθειαν δεκατεττάρων Id. 18.29.2; τηροῦντες τὴν αὑτῶν ὑ. Id. 5.5.5; πρὸς ταύτην ἁρμοζόμενοι τὴν ὑ. Id. 3.16.1, cf. 3.50.7; κατασκέψασθαι τὴν τῶν ὑπεναντίων ἐπίνοιαν καὶ τὴν ὅλην ὑ. ib. 6; Φάβιος… κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς ὑ. οὐδαμῶς κρίνων ἐκκυβεύειν οὐδὲ παραβάλλεσθαι τοῖς ὅλοις Id. 3.94.4.
suggestion, advice, ἐδώκαμεν ἄν σοι ὑποθέσεις δι’ ὧν οἱ ἀντίδικοι ἂν οἴμωζον PMich. Zen. 57.7 (iii BC); διελέγοντο… κατὰ τὰς ἐντολὰς τὰς Ἀράτου καὶ τὰς ὑ. Plb. 2.48.8, cf. 2.52.6, 4.24.2; κροτηθείσης τῆς ὑ. Id. 28.16.5; πολυτέχνους ὑ. ἔργων elaborate proposals for works, Plu. Per. 12.
purpose, τῆς στρατηγίας ὑπόθεσιν τὴν τυραννίδα πεποιημένος Id. Tim. 2; λόγῳ μὲν ἀποδώσων…, ἑτέραν δὲ τῆς ἀποδημίας ἔχων ὑ. λανθάνουσαν τοὺς πολλούς Id. Mar. 31; ἐξ αὐτῆς τῆς αἰτίας τῆς τε ὑ. τοῦ πολέμου ἀξιολογώτατος ἀγὼν συνηνέχθη D.C. 41.56; ὑ. τοῦ πολέμου καὶ πρόφασιν διδόντων ἐλευθεροῦν τοὺς Ἕλληνας Plu. Flam. 15; τὸ χωρὶς ὑποθέσεως πολεμεῖν… τί ἄλλο ἢ μανία· D.Chr. 38.17; [οἱ ἐλέφαντες] ἴσασι τῆς ὁδοῦ τῆς ἐπ’ αὐτοὺς τὴν ὑ.… εἶναι… τοὺς ὀδόντας Ael. NA 6.56.
occasion, excuse, pretext, οὕτω γὰρ ἂν αὐτοῖς ἡ ἀπολογία προαναιροῖτο καὶ ἡ πρώτη ὑ. τῆς ἐθελοδουλείας Luc. Merc. Cond. 5; τοιαύτης αὐτοῖς τῆς ὑ. οὔσης ib. 10; ἀεὶ χρὴ ἐπί τινι λυπεῖσθαι καὶ μὴ ἄνευ ὑ. Artem. 2.60; ὑ. ἀργυρισμοῦ καὶ φόνων εἰληφέναι ἐδόκει D.C. 63.26; μή με νομίσῃς ἀπὸ τῆς παρούσης ὑ. ἀπαρτᾶν τὸν λόγον Id. 52.18. actor΄s role, τοὺς ὑποκριτὰς… οὓς ὁρῶμεν οὔτε κλαίοντας ἐν τοῖς θεάτροις, ὡς αὐτοὶ θέλουσιν, ἀλλ’ ὡς ὁ ἀγὼν ἀπαιτεῖ πρὸς τὴν ὑ. Plu. Dem. 22; ἰδεῖν τί μου ποιεῖ ὁ ἀθλητής, πῶς μελετᾷ τὴν ὑ. Arr. Epict. 1.29.38, cf. 41; τὴν τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρὸς ὑ. λαβεῖν Iamb. VP 8.39.
function, occupation, station in life, [Διονύσιος] ἐκ σημοτικῆς καὶ ταπεινῆς ὑ. ὁρμηθείς Plb. 15.35.2; [Ἀγαθοκλῆς] ὁρμηθεὶς ἀπὸ τοιαύτης ὑ. Id. 12.15.7; τὸ μὴ εἶναι ἄλλην βίου ὑ. εἰς τὸ φιλοσοφεῖν οὕτως ἐπιτήδειον ὡς ταύτην ἐν ᾗ νῦν ὢν τυγχάνεις M.Ant 11.7, cf. 8.1, Paul.Aeg. 3.17.
practical problem, κοινὴ ἡ ὑ. καὶ τῷ καθ’ ἡμᾶς βίῳ πάνυ πολλή, βαλανείου κατασκευή Luc. Hipp. 4; ἡ μὲν οὖν ὑ. τοιαύτη Hero Aut. 21.2.
subject proposed (to oneself or another) for discussion, κελεῦσαι τὴν πρώτην ὑ. τοῦ πρώτου λόγου ἀναγνῶναι Pl. Prm. 127d; ἐπὶ τὴν ὑ. ἐπανάγειν τὸν λόγον X. Mem. 4.6.13; ἐπὶ τὴν ὑ. πάλιν ἐπανελθεῖν Isoc. 4.63, cf. Gal. 6.124; τὴν ὑ. περὶ ἧς βουλεύεσθε οὐχὶ τὴν οὖσαν παριστάντες D. 3.1; τοὺς δικαστὰς ἀπαγαγὼν ἀπὸ τῆς ὑ. Id. 19.242; ἐπὶ τῆς ὑ. μεῖναι Aeschin. 3.76; ἔξω τῆς ὑ. λέγειν Isoc. 7.63, cf. 12.161; μὴ πόρρω λίαν τῆς ὑ. ἀποπλανηθῶ Id. 7.77, cf. 12.88, Aeschin. 3.176, 190; ὅτ’ ἔγραφον περὶ τὴν αὐτὴν ὑ. Isoc. 5.83; περὶ [τῆς πόλεως] τὴν ὑ. ποιησάμενος Id. 12.35; τοῦ πράγματος ἐν κεφαλαίῳ… δήλωσις, ἵνα γινώσκωσι περὶ ὧν ὁ λόγος παρακολουθῶσί τε τῇ ὑ. Arist. Rh. Al. 1436a36, cf. Pl. Def. 415b; ἡ ὑ. ἐλάττων Arist. Rh. 1404b15; πρὸς ὑπόθεσιν λέγειν, opp. πρὸς ἀμφισβητοῦντα, ib. 1391b13; πολλὰ πρὸς τὴν ὑ. οἰκείως διαλεχθείς D.S. 13.53; haec erat ὑ., de gravitate ordinis, etc., Cic. Att. 1.14.4.
case at law, lawsuit, γράφει ὁ Μαιΐστας εἰς τὴν ὑ. ταύτην IG 11(4).1299.29 (Delos, iii BC), cf. OGI 665.18, 669.41 (both Egypt, i AD), POxy. 237 vii 34, viii 22 (ii AD), 486.26 (ii AD); τὰ περὶ ταύτης τῆς ὑ. πεπραγμένα PLips. 34.18 (iv AD).
subject of a poem or treatise, Zeno Stoic. 1.23, Plb. 1.2.1, D.H. Pomp. 3, Longin. 38.2, Plu. Pomp. 42, Luc. Charid. 14, Pseudol. 5, al. ; of a picture, Id. Zeux. 5, 7; of an impromptu declamation, ἐπειδὰν οἱ παρόντες ὑποβάλωσί τινας ὑ. καὶ ἀφορμὰς λόγου Id. Rh. Pr. 18; plot, story, μῦθοι καὶ ὑποθέσεις Phld. Po. 2.62, cf. 5.5, al., Arg. Men. Oxy. 1235.113 (ii AD), Dicaearch. ap. S.E. M. 3.3, Artem. 4.59, Sch. S. Aj. Prooem., Arg. Ar. Ach. tit., etc.
speech, αἱ δικανικαὶ καὶ δημηγορικαὶ ὑ. Theon Prog. 1; = ἐπίδειξις 1.3, ἀρξαμένων (v.l. -ῳ) τῆς ὑ. LXX 4 Ma. 1.12; ἀνδρὸς ἀρετὰς ὅλην πληρούσας ὑ. providing matter for a whole speech, Chor. p. 34B.
speech or subject of a speech in which the person, occasion, etc. are particularized, opp. θέσις v. 2, Aphth. Prog. 13, cf. Quint. Inst. 3.5.7. a kind of play or pantomime, μῖμοί τινές εἰσιν ὧν τοὺς μὲν ὑποθέσεις τοὺς δὲ παίγνια καλοῦσιν Plu. 2.712e; μιμολωγοι η υποθησις εικυρα (i.e. μιμολόγοι· ἡ ὑπόθεσις Ἑκυρά), i.e. ΄theatrical performance; play, the Hecyra΄, Ath.Mitt. 26.4 (inscr. on lamp, iii BC); κλάειν ἤρξαντο πάντες καὶ μετέβαλε τὸ συμπόσιον εἰς σκυθρωπὴν ὑ. into a tragedy, Charito 4.3; so perh. in Luc. Nigr. 8; of Aesop΄s fables, χρῆται [τῇ ἀλώπεκι] ὁ Αἴσωπος διακόνῳ τῶν πλείστων ὑ. Philostr. Im. 1.3.
supposition, ἢ βούλεσθε… ἀπ’ ἐμαυτοῦ ἄρξωμαι καὶ τῆς ἐμαυτοῦ ὑ., περὶ τοῦ ἑνὸς αὐτοῦ ὑποθέμενος, εἴτε ἕν ἐστιν εἴτε μὴ ἕν, τί χρὴ συμβαίνειν· Pl. Prm. 137b; αὕτη ἡ ὑ., εἰ ἓν μὴ ἔστιν ib. 160b; χρὴ… μὴ μόνον εἰ ἔστιν ἕκαστον ὑποτιθέμενον σκοπεῖν τὰ συμβαίνοντα ἐκ τῆς ὑ., ἀλλὰ καὶ εἰ μὴ ἔστι τὸ αὐτὸ τοῦτο ὑποτίθεσθαι ib. 135e, cf. 136a; [σκοπεῖν] τί ἐφ’ ἑκατέρας τῆς ὑ. συμβήσεται ib. 136b; εἰ ὀρθὴ ἡ ὑ. ἦν, τὸ ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι Id. Phd. 94b, cf. 92d, Sph. 244c; πρὸς μὲν τὴν ὑ. ὀρθῶς λέγουσιν, ὅλως δ’ οὐκ ὀρθῶς Arist. Metaph. 1082b32; ἐξ ὑποθέσεως σκοπεῖσθαι examine by starting from an assumption, of reasoning by analysis in geometry, Pl. Men. 86e; τῶν τὴν τέχνην ζητεύντων ἐξ ὑποθέσιος λόγων arguments seeking to derive the (medical) art from an assumption, Hp. VM 13; ὑ. αὐτοὶ αὑτοῖς ὑποθέμενοι τῷ λόγῳ ib. 1; ἄγοντες ἐπὶ ὑπόθεσιν τὴν τέχνην ib. 15; χρῆσιν ἀρετῆς τελείαν, καὶ ταύτην οὐκ ἐξ ὑ. ἀλλ’ ἁπλῶς· λέγω δ’ ἐξ ὑ. τἀναγκαῖα, οἷον… τιμωρίαι καὶ κολάσεις… τὸ καλῶς ἀναγκαίως ἔχουσι Arist. Pol. 1332810; ἡ πολιτεία ἡ ἐξ ὑ. (= ἡ δοθεῖσα) the constitution based on a presupposition, ib. 1288b28; of currency, ἓν δή τι δεῖ εἶναι, τοῦτο δ’ ἐξ ὑ.; διὸ νόμισμα καλεῖται according to a presupposed convention, Id. EN 1133b21 (cf. a29-31, APr. 41a40); of reductio ad impossibile, ἢ δεικτικῶς ἢ ἐξ ὑ. τοῦ δ’ ἐξ ὑ. μέρος τὸ διὰ τοῦ ἀδυνάτου Id. APr. 40b25-6, cf. 41a25; δυνατοῦ δεξάμενον ὑπόθεσιν ἐπ’ ἀδύνατον ἀπαχθῆναι Arr. Epict. 1.7.25, cf. Procl. in Euc. pp. 76, 252 F. ; καθ’ ὑπόθεσιν by way of supposition, ΄let us suppose΄, Phld. Rh. 1.95 S., Sign. 12, Cleom. 1.7. = τὸ ὑποκείμενον (cf. ὑπόκειμαι II. 8), the presupposition of an action, that which has been settled before it begins, περὶ τοῦ τέλους οὐθεὶς βουλεύεται, ἀλλὰ τοῦτ’ ἐστὶν ἀρχὴ καὶ ὑ. Arist. EE 1227a8, cf. b30; τῶν πράξεων τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ὑ. ἀληθεῖς καὶ δικαίας εἶναι προσήκει D. 2.10; of a thing, that without which it cannot exist or be what it is, its essence, αὕτη (sc. τὸ στέλεχος) οἷον ὑ. καὶ φύσις δένδρων Thphr. HP 4.13.4 (cf. οὐσία καὶ φύσις τοῦ δένδρου ibid.); ἐπὶ τοῖς χυμοῖς μόνοις σηπομένοις ἔχοντος τὴν ὑ. ὅλου τοῦ νοσήματος, ὅπερ ἐστὶ πυρετώδους ὄντος Gal. 18(2).299. in the syllogism, the preliminary statements of fact (whether proved or not) from which inference starts, i.e. the premisses (< προτάσεις), τῶν ἀποδείξεων αἱ ὑ., equivalent to ἀρχαί, Arist. Metaph. 1013a16; αἱ ἀρχαὶ καὶ αἱ λεγόμεναι ὑ. Id. APo. 81b15; ὅσα δέδεικται δι’ ἐκείνων ὑποθέσεις ποιησάμενοι taking as premisses (here) what has been proved in those other works, Gal. 6.7, cf. 25, 224; ἴστω… τῆς ὑγιεινῆς πραγματείας ἀνατρέπων τὴν ὑ. ib. 17; ὑπόθεσιν, αἴτησιν οὖσαν πράγματος εἰς κατασκευήν τινος S.E. M. 3.4; λαμβάνειν ἀναποδείκτους ὑ. Plu. 2.720f, cf. 721d; ἀναγκαῖον ἢ τὰς ὑ. εἶναι τὰς πρώτας ψευδεῖς, ἢ τὰς ὑπὲρ τῶν συμβαινόντων ἀποφάσεις Plb. 1.15.9, cf. 11.
assumption of existence of any one of the fundamental objects of a particular science, ὁ ὁρισμὸς θέσις μέν ἐστι… ὑ. δ’ οὐκ ἔστι· τὸ γὰρ τί ἐστι μονὰς καὶ τὸ εἶναι μονάδα οὐ ταὐτόν Arist. APo. 72a23; ἐν ταῖς πράξεσι τὸ οὗ ἕνεκα ἀρχή, ὥσπερ ἐν τοῖς μαθηματικοῖς αἱ ὑ. Id. EN 1151a17.
starting-point, ἐκ ταύτης τῆς ὑ. λαβεῖν τὸν λόγον τὴν εἰς ἑκάτερον μέρος ὁρμήν Iamb. VP 27.130; beginning, τὰς μὲν ἐλπίδας οὐ τελειοῖ (sc. ὁ ὄνειρος), τὰς δὲ ὑ. τῶν πραγμάτων ταῖς περιοχαῖς ὁμοίας ποιεῖ (referring to a birth of twins which died), Artem. 4.47.
raw material, τὴν δοθεῖσαν ὑ. εὐφυᾶ πρὸς ὑποδοχὴν γυμναστικῆς… ἀμείνω ἀποφαίνειν Luc. Hist. Conscr. 35; οἵαν ὕλην καὶ ὑ. φεύγεις·… μένε οὖν μέχρι ἐξοικειώσῃς σαυτῷ καὶ ταῦτα M.Ant 10.31.
mortgage, Thphr. Fr. 97.1 (pl.).
placing under, πτύγματος Sor. 1.70a; προσκεφαλαίου Id. 2.86.
thing placed under, base, τὰς ὑ. (signf. 111) ποιούμενος οὐκ ἀρχὰς ἀλλὰ τῷ ὄντι ὑ., οἷον ἐπιβάσεις τε καὶ ὁρμάς Pl. R. 511b, cf. Arr. Epict. 1.7.22; in D. 2.10 (v. supr. IV. 1) the ἀρχαί and ὑποθέσεις (i.e. basic principles) of actions are compared to the foundations (< τὰ κάτωθεν) of a house or a ship; Τριπτόλεμος… τὰς πρώτας ὑ. βαλόμενος τῇ πόλει Lib. Or. 11.52.

ἡ,
1) das Untersetzen, Unterlegen.
2) das Untergestellte, Untergelegte, die Grundlage, Ael. H.A. 14.18 u. a.Sp. Uebertr.
   a) Grundsatz, od. eine aufgestellte Bedingung, eine als wahr angenommene Meinung, eine Hypothese bei den Philosophen u. Mathematikern, ἡ ὑπόθεσις ἡ εἰ πολλά ἐστι, die Annahme der Vielheit, Plat. Parm. 128d, u. öfter ; det. 415b erklärt durch ἀρχὴ ἀναπόδεικτος ; vgl. noch ἐπ' ἀρχὴν ἀνυπόθετον ἐξ ὑποθέσεως ἰοῦσα Rep. VI.510b ; ὑπόθεσιν ὑποτίθεσθαι, eine Annahme machen, Soph. 244c ; Xen. Cyr. 5.5.13, wo ἤν – darauf folgt.
   b) der zu Grunde liegende Stoff, der Inhalt, Gegenstand einer Rede od. eines Gedichts, ἐπὶ τὴν ὑπόθεσιν ἐπανελθεῖν Isocr. 4.63 ; αἱ ἀρχαὶ καὶ αἱ ὑποθέσεις τῶν πράξεων Dem. 2.10 ; ὑπόθεσιν διδόναι τινί Pol. 13.4.1, u. öfter, u. Sp.; der Gegenstand od. die Fabel eines dramatischen Gedichts, argumentum, Longin. u. A. oft ; s. Schaefer Dion.Hal. C.V. p. 71 u. Sext.Emp. adv.geom. 3.
Bei den Rhetoren die Aufgabe zu einer Abhandlung oder Rede, ein zur Uebung erdichteter Rechtsfall, quaestio ficta.
3) die Eingebung, der Rat, Unterricht, κατὰ τὰς ἐντολὰς καὶ τὰς ὑποθέσεις, Pol. 2.48.8, 52.6 u. öfter.
4) Vorsatz, Vorhaben, σὺ τὰ σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς Plat. Gorg. 454c ; ἐναρμόνιον ταῖς τῶν βίων ὑποθέσεσι Tim.Locr. 103d ; τηρεῖν τὴν ὑπόθεσιν Pol. 5.5.5 ; Unternehmen, ταύτης τῆς ὑποθέσεως προεστῶτες 31.8.12.

1. that which is placed under, a foundation, hypothesis, supposition , Lat. assumptio, [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]
2. the subject under discussion, the question , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC), Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)], etc.
3. that which is laid down as a rule of action, a principle , [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]: generally, a purpose, plan, design , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]
4. a cause, pretext , [Plutarch (1st/2nd c.AD)] (ML)