ὑπό·δικος, ος, ον [ῐ] qui peut être cité en justice, responsable, abs. LYS. 117, 3 ; PLAT. Leg. 954 a, etc. ; avec le gén. du délit : ὑπ. χερῶν, ESCHL. Eum. 260, soumis à un jugement pour un crime ; p. suite, accusé : φόνου, DÉM. 54, 25, de meurtre ; avec le dat. de la pers. envers qui l’on est responsable, PLAT. Leg. 871 b ; DÉM. 518, 3 ; avec double rég. : gén. du délit, dat. de la pers. lésée, PLAT. Leg. 868 d, etc. ; gén. de la peine, dat. de la pers. lésée, PLAT. Leg. 846 b.

Étym. ὑ. δίκη.

ον, (< δίκη) brought to trial or liable to be tried, Lex ap. Lys. 10.9, Pl. Lg. 954a, al., PHal. 1.72, al. (iii BC); οὐχ ὑ. [ἐστι] τὰ εἰκότα not liable to action, Arist. Rh. 1376a22; τινος for a thing, ὑ. γενέσθαι χερῶν A. Eu. 260 (lyr.); ἀνδραποδισμοῦ Pl. Lg. 879a; οὐδενὸς τούτων And. 4.31; τῆς κακώσεως Is. 8.32 (ἐπίδ- codd.); φόνου D. 54.25; τοῦ βλάβους PHal. 1.101 (iii BC); with the person injured in dat., ὑ. τῷ παθόντι Lex ap. D. 21.10; ὑ. τῷ ἐθέλοντι τιμωρεῖν γιγνέσθω Pl. Lg. 871b; τῶν διπλασίων ὑ. ἔστω τῷ βλαφθέντι let him be liable to forfeit twice the amount to the person damaged, ib. 846b (but ὑ. ποτὶ διπλοῦν IG 5(1).1390.78 (Andania, i BC)); ὑ. ἀσεβείας γιγνέσθω τῷ ἐθέλοντι Pl. Lg. 868d; ἵνα ὑ. γένηται πᾶς ὁ κόσμος τῷ θεῷ Ep. Rom. 3.19.

verklagt, schuldig, τινός, Aesch. Eum. 252 ὑπόδικος θέλει γενέσθαι χερῶν, er will sich Recht sprechen lassen ; dem ὑπεύθυνος entsprechend, Andoc. 4.31 ; Lys. 10.9 ; τῆς κακώσεως Isae. 8.33 ; ψευδομαρτυριῶν ὑπόδικον ποιεῖν τινα Dem. 29.16 ; τῆς ἐγγύης 33.29 ; ὑπόδικος τῷ παθόντι ἔστω 2.10 im Gesetz ; τῶν διπλασίων ὑπόδικος ἔστω τῷ βλαφθέντι Plat. Legg. VIII.846b ; ὑπόδικος ἀσεβείας γενέσθω τῷ ἐθέλοντι 868d, u. sonst, wie Sp., z.B. Luc. Phal. 2.13.

ὑπόδικος, -ον
brought to trial, answerable to: with dative of person(s), τ. θεῷ, Rom.3:19 (see MM, xxv).†
(AS)