ὑπ·ωρόφιος, ος, ον :
      1 situé sous le toit, qui vit sous les toits, AR. Ran. 1314 ; ὑπωρόφιοι δόμοι, MOSCH. 2, 6, partie d’une maison située sous le toit, étage supérieur ; subst. ἡ ὑπωροφία (s.-e. οἰκία) DS. 18, 26 ; APP. Civ. 4, 13, étage supérieur ;
      2 qui vit dans une maison, qui se renferme ou se produit dans la maison, IL. 9, 640 ; PD. P. 1, 189.

➳ Fém. -α, PD. l. c. ; ANTH. 7, 424.

Étym. ὑ. ὄροφος.

ον, also a, ον Pi. P. 1.97, AP 7.424 (Antip.Sid.); (< ὄροφος) : — under the roof, dwelling under it, under cover, in a house, Il. 9.640; τόξα… νηῷ κεῖται ὑπωρόφια Simon. 143; φόρμιγγες ὑ. the harps sounding in the hall, Pi. P. 1.97; parodied, ὑ. φάλαγγες (spiders) Ar. Ra. 1313 (lyr.); ὑ. δόμοι, = ὑπερῷα, Mosch. 2.6. ὑπωροφία (sc. χώρα), ἡ, the woodwork of a tiled roof, IG 11(2).161 A 51 (Delos, iii BC); Dor. ὑπωρυφία ib. 4²(1).102.42 (Epid., iv BC); the space under the roof or canopy, D.S. 18.26; καπνώδεις ὑ. App. BC 4.13.

bei Pind. auch 3 Endgn, unter dem Dache befindlich, im Hause, Il. 9.640 ; φόρμιγγες Pind. P. 1.97 ; im obersten Stocke, unter dem Dache, φάλαγγες Ar. Ran. 1309 ; γυναῖκες Antip.Sid. 87 (VII.424), wie παρθένος Ap.Rh. 4.168 ; – ἡ ὑπωροφία, sc. χώρα, der Rauchfang, DS. 18.26 ; vgl. App. B.C. 4.13 ; – auch wie ὑπερῷον, die Wohnung im obern Stockwerke.