aor. ὑπεκορισάμην Aristid. 1.493 J., Charito 3.7; in dialects ὑποκουρίζομαι. trans., call by endearing names, of lovers, νηττάριον ἂν καὶ φάττιον ὑπεκορίζετο he would call me coaxingly little duck and little dove, Ar. Pl. 1011; ψυχὴν ὑ. τινά call him dear soul, Plu. 2.692e; τὴν Ἑκάλην ἐτίμων, Ἑκαλίνην ὑποκοριζόμενοι Id. Thes. 14; [Κωλώτην] Ἐπίκουρος εἰώθει Κωλωτάραν ὑ. καὶ Κωλωτάριον Id. 2.1107e; τὸν πύκτην Ἡρακλείδην Ἡρακλοῦν ὑπεκορίζοντο ib. 624b, cf. Ath. 13.585f.
call by a soft name, esp.
call something bad by a fair name, gloss over, εὐηθείᾳ… ἣν ἄνοιαν οὖσαν ὑποκοριζόμενοι καλοῦμεν Pl. R. 400e; ἐραστοῦ ὑποκοριζομένου καὶ εὐχερῶς φέροντος τὴν ὠχρότητα ib. 474e; ὑποκοριζόμενοι, ὕβριν μὲν εὐπαιδευσίαν καλοῦντες κτλ. ib. 560e; δουλείαν Φιλίππῳ ξενίαν καὶ ἑταιρίαν καὶ τοιαῦθ’ ὑποκοριζόμενοι calling their slavery by the fair names of friendship, etc., D. 19.259; fuga quam tu peregrinationem ὑποκοπίζη Cic. Att. 9.10.4; προθυμίας τὰς ἐπιθυμίας ὑ. Plu. 2.449a, cf. 56d, Sol. 15, Aristid. 2.112 J., etc. ; ὑ. καὶ σκώπτει θάνατον Arr. Epict. 4.1.166. reversely, call something good by a bad name, οἱ μὲν φίλοι καλοῦσί με Εὐδαιμονίαν, οἱ δὲ μισοῦντες ὑποκοριζόμενοι ὀνομάζουσί με Κακίαν but my enemies nickname me Vice, X. Mem. 2.1.26 (unless ὑποκοριζόμενοι has been transposed from the former clause).
make a pretence of, imitate, mimic, φθέγμα Philostr. VS 2.10.2; — Pass., ὑποκεκορισμένη πρεσβεία pretended, Anon. ap. Suid. intr., use diminutives, Arist. Rh. 1405b28. Act. (signf. II) first in Dam. Isid. 76, Eust. 1196.13; — Pass., to become in the diminutive form, τὸ γῄδιον ὑποκοριζόμενον ἐφύλαξε τὸ η τοῦ γῆ A.D. Adv. 174.27.

nur praes. u. imperf., sich wie ein Kind gebehrden, wie ein Kind sprechen, indem man mit einem Kinde spielt, seine Sprache nachahmen, die Wörter verstümmeln und bes. sich vieler Verkleinerungswörter bedienen ; dann auch als trans. c. accus. mit schmeichelndem Namen benennen, z.B. von Verliebten, νηττάριον καὶ φαττίον ὑπεκορίζετο, er nannte mich liebkosend sein Entchen und Täubchen, Ar. Plut. 1012 ; Ἑκάλην ἐτίμων, Ἑκαλήνην ὑποκοριζόμενοι Plut. Thes. 14 ; bes. Diminutiva gebrauchen, Arist. rhet. 3.2 ; s. auch ὑποκουρίζομαι. – Aber auch eine schlechte oder häßliche Sache mit gefälligem, milderndem Namen belegen, um das Schlimme oder Schändliche derselben zu verhüllen, also bemänteln, beschönigen, προδιδόντες ἐλευθερίαν, αὐθαίρετον αὑτοῖς ἐπάγονται δουλείαν, Φιλίππου φιλίαν καὶ ξενίαν καὶ ἑταιρίαν καὶ τὰ τοιαῦθ' ὑποκοριζόμενοι, indem sie diese mit beschönigenden Worten Freundschaft mit Philipp u. vgl. nannten, Dem. 19.259, οὐχ ἓν ἄνοιαν οὖσαν ὑποκοριζόμενοι καλοῦμεν ὡς εὐήθειαν Plat. Rep. III.400e, vgl. V.474e ; Ath. XII.516a οἱ Λυδοὶ τὸ πικρὸν τῆς πράξεως ὑποκοριζόμενοι τὸν τόπον καλοῦσι γλυκὺν ἀγκῶνα ; u. so ὑποκορίζεσθαι τὰς πόρνας ἑταίρας, beschönigend sie Hetären, Freundinnen nennen, Plut. Sol. – Aber auch umgekehrt, eine gute, löbliche Sache durch einen verkleinernden Namen herabsetzen, verunglimpfen, schmähen, οἱ μισοῦντες ὑποκοριζόμενοι ὀνομάζουσί με Κακίαν, sie nennen mich verunglimpfend das Laster, Xen. Mem. 2.1.26 ; καὶ σκώπτειν Arr. Epict. 4.1.166 ; – nachäffen, Sp. – Vgl. auch ὑποκορισμός.