ὑπο·κλίνω [ῑ] coucher sous, d’où au pass. :
      1 se coucher sous, s’étendre sous, dat. OD. 5, 463 ; ANTH. 9, 71, etc. ;
      2 fig. se courber sous, céder à, dat. ORPH. Arg. 851 ;
      3 incliner ou pendre en bas, ANTH. 5, 273 ; en parl. d’astres, être à son déclin, RHÉT. 1, 512 W.

bend under or in subjection to, γόνυ τινί Nonn. D. 15.124; but usu. in Pass., recline or lie down under, c. dat., σχοίνῳ ὑπεκλίνθη Od. 5.463, cf. AP 9.71 (Antiphil.), etc. ; Βάκχῳ νύμφη ὑποκλινθεῖσα, = ὑποδμηθεῖσα, Orph. A. 195; μαζὸς ὑπεκλίνθη has grown flaccid, AP 5.272 (Agath.); ὑποκεκλιμένων τῶν σκελῶν with the legs bent, Aët. 16.111.
give way to, ὅταν τὸ ἐπιθυμητικὸν κλίνηται τῷ θυμικῷ Herm. in Phdr. p. 157 A. ; so intr. in Act., εἰ… ὑποκλίνοιτε φάλαγγι Orph. A. 848.
turn aside, Phlp. in Mete. 85.39.

niederbeugen, unterwerfen.
Pass. darunter liegen, σχοίνῳ ὑπεκλίνθη Od. 5.463, u. sp.D., ὑποκλινθεὶς δένδροις Antiphil. 12 (IX.71), μαζὸς ὑπεκλίνθη Agath. 13 (V.273); – übertr. sich unterwerfen, nachgeben, ὑποκλινθῆτε φάλαγγι Orph. Arg. 851, u. a.Sp.