ὑπ·οκλάζω :
   I intr. :
      1 tomber à genoux, HLD. 7, 7 ;
      2 p. ext. s’affaisser, chanceler, vaciller, NONN. D. 43, 47 ; fig. en parl. d’une lampe près de s’éteindre, ANTH. 5, 279 ;
   II tr. incliner : αὑτούς, LGS 3, 8, se baisser pour se glisser sous (leurs mères), en parl. d’agneaux.

bend the knees under one, sink down, Hld. 7.7, Nonn. D. 43.47; ὑ. τινί bow the knee before…, ib. 47.627; ἄρνες ταῖς μητράσιν ὑποκλάσαντες τὴν θηλὴν ἔσπασαν Longus 3.13 (ὑ. αὑτοὺς codd.); ὑπώκλασε γαῖα χανοῦσα (in an earthquake) Epic. in BKT 5(1) p. 85 (iv BC); metaph of an expiring lamp, AP 5.278 (Paul.Sil.); of a declining fever, Paul.Aeg. 2.47; τὰ δ’ ὑπείροχ΄, ὁπανίκα νεύσω, κῦρος ὑποκλάζοισ’ the mighty, when I nod, bow down before my power, Hymn.Is. 143.

or ὑποκλαγγάνω, cry out a little, groan, τί μάτην ὑπέκλαγες ; S. Ichn. 171 (lyr.).

allmälig in die Knie sinken, niederkauern ; übertr., ἄρχεται ἤδη λύχνος ὑποκλάζειν ἦκα μαραινόμενος Paul.Sil. 28 (V.279); von sinkendem Mute, ὑποκλασθέντα θυμὸν χαλᾶν Agath. 4 (V.216), was aber auch von ὑποκλάω abgeleitet werden kann.