ὑπο·κάθημαι (impf. ὑπεκαθήμην) être accroupi, d’où :
      1 se tenir caché dans une embuscade, XÉN. Hell. 7, 2, 5 ; STR. 704 ; act. s’embusquer pour attendre : τινα, PHILSTR. 292, 566, qqn ;
      2 se fixer, résider : ἐν πόλει, HDT. 7, 27, dans une ville ; avec un dat : χωρίοις ἰσχυροῖς, DH. 11, 37 dout. dans un emplacement fortifié ; p. suite, attendre dans une forte position : τὸν βάρϐαρον, HDT. 8, 40, les barbares ;
      3 s’insinuer peu à peu ou secrètement, PLUT. M. 556 b ; τινι, POL. 4, 29, 7 ; τινα, PHILSTR. 614, auprès de qqn, dans l’esprit de qqn.

➳ Ion. ὑποκάτημαι, HDT. ll. cc.

Ion. ὑποκάτημαι, prop. pf. of ὑποκαθέζομαι, to be seated down in a place, station oneself there, ἐν ταύτῃ τῇ πόλι Hdt. 7.27.
sit below, τινι Philostr. VA 3.16; to be placed under, ὄμμα ὑ. τῇ ὀφρύϊ ib. 8.
lie in ambush, Str. 15.1.42; metaph, Philostr. VA 7.14; ὑποκαθήμενον ὁρᾶν to have an insidious look, Id. Im. 2.18; but also ἡ καθημένη ἀοριστία the fundamental indeterminacy, Carneisc. Herc. 1027.14. c. acc. pers., lie in wait for, τὸν βάρβαρον Hdt. 8.40, cf. Philostr. VS 2.2, Her. 2.11; metaph, φθόνος ὑ. τινά Id. VS 2.26.3; abs., lurk, Plu. 2.556b; c. dat., ὑποκαθημένης αὐτῷ τῆς ὀργῆς Plb. 4.29.7.
sit idle, D.H. 11.37.

ion. ὑποκάτημαι (s. ἧμαι), sich unter od. an einem Orte niedersetzen, sich niederlassen, ἐν ταύτῃ τῇ πόλει ὑποκατήμενος Her. 7.27 ; – untätig dasitzen, Sp.; – sich heimlich niedersetzen od. in einen Hinterhalt legen, Xen. Hell. 7.2.5 ; um dem Feinde aufzulauern, ihn abzuwehren, ἐν τῇ Βοιωτίῃ ὑποκατημένους τὸν βάρβαρον Her. 8.40 ; χωρίοις ἰσχυροῖς Dion.Hal.