ῆς (ἡ) :
A action de jeter sous, d’où :
   I action de mettre une ch. sous une autre, PLAT. Pol. 280 b ; LUC. Salt. 37 ;
   II action de supposer, particul. :
      1 supposition d’enfant, PLAT. Rsp. 538 a ; ὑποϐολῆς γράφεσθαι, LEX. 311 Bekker, être accusé de supposition d’enfant ;
      2 falsification : κλειδῶν, PLUT. Rom. 22, substitution de fausses clefs ;
   III action de suggérer, d’où :
      1 suggestion, avertissement, avis pour rappeler une chose, XÉN. Cyr. 3, 3, 37 ; POL. 9, 24, 3 ; 15, 2, 12 ;
      2 énonciation d’une chose que répète une autre personne, p. ex. d’une formule de serment, POLÉM. (MACR. Sat. 5, 19, 28) ;
      3 récitation par alternance, p. ex. dans un concours où chaque concurrent récite une tirade que continue le suivant, DL. 1, 57 ;
B ce qui est placé dessous, d’où :
   I au pl. embuscade, POL. 3, 105, 1 ;
   II fig. :
      1 base, fondement, PLUT. M. 320 b ; MUSON. (STOB. Fl. 17, 43) ; particul. sujet d’un discours, LUC. Dem. enc. 21 ;
      2 disposition intime ou naturelle, MUSON. (STOB. Ecl. 2, p. 428).

Étym. ὑποϐάλλω.

ἡ ; actively, a throwing or laying under, στρωμάτων, opp. περιβολή, Pl. Plt. 280b; μεθ’ ὑποβολῆς πλείονος φλογός Sor. 1.50; ἡ τῶν ἐνεδρευόντων ὑ.
setting men in ambush, Plb. 3.105.1; ἐπανάγονται τρισὶ τριήρεσιν ἐξ ὑ. Id. 15.2.12.
substitution by stealth, esp.
of suppositious children, Pl. R. 538a, Satyr. Vit. Eur. Fr. 39 vii 10 (pl.), Luc. Salt. 37; ὑποβολῆς γράφεσθαί τινα charge one with being supposititious, AB 312, cf. ὑποβολιμαῖος ; also ὑ. κλειδῶν substitution of false keys, Plu. Rom. 22.
suggesting, reminding, ἐξ ὑποβολῆς by admonition, X. Cyr. 3.3.37; ἐξ ὑπομνής εως καὶ ὑ.… τοῦ ἐπισκόπου on the suggestion of…, Sammelb. 7475.8 (vi/vii AD); τίνος ὑποβολῇ· = cujus impulsu ? Gloss. ; ὑ. ἡ πρὸς ἄρχοντα ἢ βασιλέα γινομένη ἀναφορὰ ἤτοι διδασκαλία, = suggestio, ibid. ; τὰς τῶν περιστάσεων ὑ. the influence of circumstances (on Hannibal΄s actions), Plb. 9.24.3; ἐξ ὑ. δυέναι τὸν ὅρκον at the dictation of another, Polem.Hist. 83; ἐξ ὑ. λέγειν deliver a speech with a prompter at hand (= λέγειν τὸ ἐξ ἀναγνώσεως καὶ γραφῆς ὑποβαλλόμενον), Apollon. ap. Sch. B Il. 19.80; — τὰ Ὁμήρου ἐξὑ. γέγραφε ῥαψῳδεῖσθαι (sc. Σόλων), οἷον ὅπου ὁ πρῶτος ἔληξεν, ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι τὸν ἐχόμενον Solon enacted that the poems of Homer should be recited from a cue…, D.L. 1.57; ὑποβολή perh. = ῥαψῳδία in Michel 913 (Teos, ii BC); cf. ὑποβάλλω III, ὑποβλήδην, ὑπόλήψις I. 1.
interruption, διακόπτειν ἐξ ὑ. τὸν λόγον Sch. B Il. 19.80. Medic., αἱ ἐξ ὑ. ἐγχρίσεις anointing by interposition or beneath (the eyelid), opp. αἱ κατ’ ἐκτροπήν, Antyll. ap. Orib. 10.23.24; καθ’ ὑποβολήν Sever. ap. Aët. 7.32. passively, that which is put under, foundation, groundwork, πρὸς τὴν Ῥωμύλου… αὔξησιν τὴν μὲν Τύχην ὑποβολὰς κατατεθεῖσθαι, τὴν δ’ Ἀρετὴν ἐξῳκοδομηκέναι Plu. 2.320b; ἀρχὴ καὶ ὑ. τοῦ σωφρονεῖν ἡ ἐν σίτοις καὶ ποτοῖς ἐγκράτεια Muson. Fr. 18A p. 94 H. ; φυσικὴν εἶναι ὑ. τῇ ψυχῇ πρὸς καλοκἀγαθίαν a natural foundation or capacity for…, Id. Fr. 2 p. 7H. ; ἐν πολλοῖς [τῶν ζῴων] ὑποβολὰς ἔχων πρὸς τὸ τέλειον [ὁ λόγος θεωρεῖται] Porph. Abst. 3.2; subject-matter of discourse, Luc. Dem. Enc. 21.

ἡ, die Handlung des ὑποβάλλω,
   1) das Darunterwerfen, Unterlegen, λίθου Luc. salt. 37 ; ἐνεδρευόντων, das Hineinlegen der Nachstellenden in einen Hinterhalt, die verborgene Stellung eines Hinterhaltes, Pol. 3.105.1 ; ἐξ ὑποβολῆς, aus dem Hinterhalt, 15.2.12 ; das Unterschieben, bes. fremder, unechter Kinder, τέκνων Plat. Rep. VII.538a ; Plut. Rom. 22 ; ὑποβολῆς γράφεσθαί τινα, Einen der unechten Geburt anklagen, B.A. 312 ; dah. übh. Verfälschung, κλειδῶν, das Nachahmen der Schlüssel, Plut. Rom. 22.
   2) das unter den Fuß, an die Hand Geben, Vorsagen, ἐξ ὑποβολῆς ὀμνύναι, einen vorgesprochenen Eid schwören, Polemo bei Macrob. Sat. 5.19 ; die Eingebung, Warnung, der Rat, ἐξ ὑποβολῆς, auf vorangegangene Verwarnung, Xen. Cyr. 3.3.37 ; Pol. 9.24.3.
   3) das Einfallen in die Rede, Unterbrechung, Erwiderung ; dah. ἐξ ὑποβολῆς ῥαψῳδεῖσθαι, singen, indem da, wo der Eine aufhört, der Andere sogleich anknüpft und fortfährt, DL. 1.57, wie ἐξ ὑπολήψεως, s. Wolf proleg. p. CXLI.
   4) die untergelegte Sache, Grundlage, ὑποβολὰς κατατίθεσθαι Plut. fort. Rom. 8 ; Gegenstand der Behandlung, z.B. λόγου, Stoff einer Rede, = ὑπόθεσις, Luc. Dem. enc. 21. – natürliche Anlage, Musonius bei Stob. ecl. 2 p. 428.