GRC
ὑπερόπτης
JSON
Bailly
ου (ὁ) homme méprisant ou dédaigneux de, SOPH. Ant. 130 ; THC. 3, 38 ; PLUT. Pyrrh. 4 ; HLD. 6, 13 ; abs. THCR. Idyl. 22, 58 ; ARSTT. Nic. 4, 3, 19 ; LUC. Nec. 14, D. mar. 13, 2, Nec. 14 ; DL. 7, 485.
➳.
Étym. ὑπερόψομαι.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ου, ὁ, (< ὑπερόψομαι) contemner, disdainer, χρυσοῦ καναχῆς ὑπερόπτας (dub.l.) S. Ant. 130 (anap.); ὑ. τῶν εἰωθότων Th. 3.38; abs., disdainful, haughty, πρὸς πάντα παλίγκοτος ἠδ’ ὑ. Theoc. 22.58; ὑ. καὶ ὑβρισταί Arist. EN 1124a29, cf. Phld. Vit. p. 36J., Jul. ad Them. 264d.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ὁ, Verächter, hoffärtiger Mensch ; σφᾶς ἐσιδὼν πολλῷ ῥεύματι προσνισσομένους χρυσοῦ καναχῆς ὑπερόπτας Soph. Ant. 130, nach Hermanns Conj. für ὑπεροπτίας ; – τῶν εἰωθότων Thuc. 3.38 ; u. Sp., wie Luc. Necyom. 14 ; Theocr. 22.58.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
