ὑπέρ·αντλος, ος, ον, litt. qu’on ne peut vider ou épuiser, d’où :
      1 en parl. d’un navire, qui fait eau de toutes parts, ANTH. 5, 204 ; PLUT. Luc. 13 ; fig. inondé, submergé : συμφορᾷ, EUR. Hipp. 767, par le malheur ; ταῖς φροντίσιν, PLUT. Mar. 45, surchargé de soucis ; abs. LUC. Tim. 18 ;
      2 p. anal. en parl. de choses (provisions, etc.) inépuisable, THÉM. 221 b ; d’où fig. immense, sans bornes, LUC. Tim. 4.

ον, prop. of a ship, full of water (< ἄντλος), water-logged, AP 5.203 (Mel.), Ph. 1.670, Plu. Luc. 13, Poll. 1.92, etc. ; metaph, of the ship of state, D.C. 52.16. of persons, φορτί’ ἐξέρριψ’ ὑ. γενόμενος Diph. 43.12; metaph, over-charged, Luc. Tim. 18; συμφορᾷ E. Hipp. 767 (lyr.); ταῖς φροντίσιν Plu. Mar. 45.
overflowing, σιτοθῆκαι Them. Or. 18.221b; metaph, ὕβρις Luc. Tim. 4.

eigtl. vom Schiffe, von eindringendem Wasser überschwemmt, ganz leck, so daß kein Ausschöpfen mehr hilft, ὁλκός, Plut. Luc. 13 ; vgl. Luc. Tim. 18 ; dah. übertr., vom Uebermaß des Leidens niedergedrückt, χαλεπᾷ ὑπέραντλος οὖσα συμφορᾷ, Eur. Hipp. 767 ; auch ὕβρις, übermäßig, Luc. Tim. 4.