'ὑπ·άρχω [ῠ]
A (ἄρχω, commencer) ;
   I tr. commencer : ὅστις ὑπάρξῃ, OD. 24, 286, celui qui commencerait ; παιδοϐόροι πρῶτον ὑπῆρξαν μόχθοι, ESCHL. Ch. 1069, le massacre des enfants qui furent dévorés fut le commencement ; cf. PLAT. Conv. 198 d, 1 Alc. 119 d, etc. ; avec le gén. : ὑπάρχειν ἀδίκων ἔργων, HDT. 1, 5 ; ἀδικίης, HDT. 7, 9 ; τῆς ἀδικίας, THC. 2, 74, prendre l’initiative d’un tort fait à qqn, faire tort le premier ; abs. ὑπάρχων ἠδίκεις αὐτούς, ISOCR. 356 a, c’est toi qui as commencé à leur faire tort ; ἀμύνεσθαι τοὺς ὑπάρξαντας, LYS. 169, 44, se défendre contre ceux qui ont commencé ; ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας, PLAT. Gorg. 456 e, se défendant, ne commençant pas ; en b. part : ὑπῆρξαν τῆς ἐλευθερίας ἁπάσῃ τῇ Ἑλλάδι, AND. 18, 34, ils donnèrent à toute la Grèce l’impulsion vers la liberté ; τῆς εὐγενείας πρῶτον ὑπῆρξε τοῖσδε ἡ τῶν προγόνων γένεσις, PLAT. Menex. 237 b, l’origine des ancêtres était le commencement de leur noblesse ; rar. avec l’acc. : τὰς εὐεργεσίας ἃς ὑπῆρξαν εἰς ὑμᾶς, DÉM. 431, 16, les bienfaits dont ils ont pris l’initiative envers vous ; cf. ISOCR. 307 d ; ESCHN. 31, 31 ; au pass. ὑπῆρκτο αὐτοῦ, THC. 1, 93, on en avait déjà commencé une partie (du Pirée) ; τὰ ὑπαργμένα (ion. pour ὑπηργμένα) ἔκ τινος, HDT. 7, 11, ce qui est commencé par qqn, les premiers essais de qqn ; οὐδέν μοι ὑπῆρκτο εἰς αὐτόν, ANT. 136, 13, je ne l’avais pas offensé le premier ; αἱ ὑπηρεσίαι αἱ ὑπηργμέναι εἰς Φίλιππον αὐτῷ, ESCHN. 42, 23, les services qu’il a rendus à Philippe ; τὰ παρὰ τῶν θεῶν ὑπηργμένα, DÉM. 12, 1, les bienfaits que les dieux nous ont les premiers accordés ; avec le part. ἐμὲ ὑπῆρξαν ἄδικα ποιοῦντες, HDT. 7, 8, ils m’ont fait tort les premiers ; cf. HDT. 9, 78 ; XÉN. An. 2, 3, 23, etc. ; avec un dat. instrum. : τοῖς αὐτοῖς ἀμύνεσθαι οἷσπερ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι ὑπῆρξαν, THC. 2, 67, se venger en faisant les mêmes maux dont les Lacédémoniens avaient pris l’initiative, càd. que les Lacédémoniens avaient commis les premiers ;
   II commencer en bas, sortir du fond ; d’où en gén. sortir, naître, résulter de : ἡ ὑπάρχουσα αἰσχύνη, DÉM. 408, 22 ; la honte qui en résulte ; τὸ μισεῖσθαι πᾶσιν ὑπ. THC. 2, 64, être haï échoit à tous ceux qui, etc. ; ἡ ὑπάρχουσα ἀπ' ἀλλήλων ἀμφοτέροις σωτηρία, THC. 6, 86, la sécurité que nous nous procurons mutuellement, càd. qui résulte de notre union ;
   III être le fondement, d’où :
      1 être, exister antérieurement : πημονῆς ἅλις γ' ὑπάρχει, ESCHL. Ag. 1656, voilà assez de désastres ; πολλαὶ ὑπάρχουσιν ἡμῖν εὐεργεσίαι ἐς τὴν πόλιν, ISOCR. 53 a, il existe de notre part beaucoup de services envers l’État, nous avons fait beaucoup de bien à l’État ; οὔτε πρὸς τὴν πόλιν αὐτοῖς τοιαῦτα ὑπ. οὔτε πρὸς ἐμέ, LYS. 122, 13, il n’y a de tels services de leur part ni envers l’État ni envers moi ; ταῦτα ὑπῆρχε Βοιωτοῖς καὶ Θηϐαίοις πρὸς ἀλλήλους, PLUT. M. 866 f, telle était la situation des Béotiens et des Thébains les uns vis-à-vis des autres ;
      2 par suite, être sous la main, être à la disposition : ἡ ὑπάρχουσα οὐσία, ISOCR. 8 a, le bien existant, qu’on a à sa disposition ; αἱ νέες τοῖσι Ἀθηναίοισι προποιηθεῖσαι ὑπῆρχον, HDT. 7, 144, les navires construits auparavant par les Athéniens se trouvaient disponibles ; τά γ' ἀφ' ὑμῶν ὑπάρχει, DÉM. 103, 6, au moins ce qui vient de vous est prêt, càd. de votre part il n’y a pas d’obstacle ; part. plur. τὰ ὑπάρχοντα, ce qui est sous la main, à la disposition : τῶν μὲν ὑπαρχόντων ἀμελεῖν, τῶν δὲ ἀπόντων ἐπιθυμεῖν, THPP. COLOPH. (ATH. 261 a) être indifférent à ce qu’on a, désirer ce qu’on n’a pas ; τὰ ἑκατέροις ὑπάρχοντα, THC. 1, 141, les ressources dont chacun des deux partis disposait ; ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων, THC. 6, 33, avec les moyens dont on dispose ; de même τὰ ὑπ. les exemples qu’on a sous les yeux, DÉM. 258, 2 ; ou ce qu’on possède, le bien, la fortune, PLUT. Them. 5, Æmil. 4, etc. ; ὑπάρχει μοι avec l’inf. il est à ma disposition de, il m’est accordé, permis ou possible de, etc. THC. 5, 9 ; 7, 63 ; XÉN. Cyr. 8, 8, 20 ; PLAT. Phædr. 240 b, 269 d, etc. ; DÉM. 312, 22 ; PLUT. Marc. 6, etc. ; sans dat. οὐχ ὑπάρχει εἰδέναι, THC. 1, 82, il n’est pas possible de savoir, etc. ; cf. SOPH. El. 1340 ; XÉN. Ath. 3, 9, etc. ; abs. au part. neutre : πανταχόθεν ὑπάρχον ὑμῖν πολεμεῖν, THC. 1, 124, tout vous conviant à faire la guerre ; cf. PLAT. Conv. 217 a ; particul. ὑπάρχειν τινί, être à la disposition de qqn, càd. être prêt à servir qqn, lui être dévoué, lui être utile, l’assister, XÉN. An. 1, 1, 4 ; 5, 6, 23, etc. ; DÉM. 358, 7 ; 384, 25 ; ὑπ. τινὶ πρός τινα, DÉM. 22, 5 ; ou κατά τινος, DÉM. 377, 10, aider qqn contre qqn ;
      3 abs. être réel, p. opp. à φαίνεσθαι, SEXT. p. 53 ;
      4 en gén. c. εἶναι, être : τούτου ὑπάρχοντος, PLAT. Tim. 30 c, cela étant, puisqu’il en est ainsi ; τοῖσιν ἄγουσιν κλαύμαθ' ὑπάρξει, SOPH. Ant. 932, pour ceux qui la conduisent il y aura des pleurs ; avec un attrib. : τὸ πλέον τοῦ χωρίου καρτερὸν αὐτὸ ὑπῆρχε, THC. 4, 4, la plus grande partie du pays était naturellement fortifiée ; πάντες ὑπάρχουσί μοι μάρτυρες, PLAT. Ep. 309 a, tous me sont témoins ; μέγα ὑπάρχειν, ATT. pouvoir beaucoup, contribuer beaucoup : τινί, DÉM. 33, 27, dans qqe ch. ; πρός τι, PLUT. Pomp. 14, pour qqe ch. ; ὑπάρχειν τινός, DH. 4, 65, descendre de qqn ; ὥσπερ ὑπῆρχε, THC. 3, 109, comme cela se trouvait, càd. selon les circonstances ; part. ὑπάρχων, ουσα, ον, ce qui se trouve, ce qui existe : τὰ ὑποκείμενα ἀποδόσθαι τῆς ὑπαρχούσης τιμῆς, DÉM. 926, 24, livrer les marchandises en dépôt au prix courant ; part. plur. τὰ ὑπάρχοντα, l’état actuel, la situation présente, les circonstances existantes, DÉM. 18, 12 ; ἀπὸ τῶν ἀεὶ ὑπαρχόντων, THC. 4, 18, par la suite des circonstances, càd. des événements ; de même πρὸς τὰ ὑπάρχοντα, THC. 6, 31 ; ἐκ τῶν ὑπαρχόντων, THC. 7, 76 ; XÉN. An. 6, 4, 9 ; ou τὰ ὑπάρχοντα, la puissance existante, DÉM. 102, 2 ; p. suite, ὑπάρχω avec un part. au sens de τυγχάνω : ἐχθρὸς ὑπῆρχεν ὤν, DÉM. 526, 18, il se trouvait avoir des sentiments d’inimitié ; cf. DÉM. 30, 15 ; 190 fin, etc. ; PLUT. Artax. 2, etc. ;
B (ἄρχω, commander) :
      1 commander sous les ordres de qqn ou à la place de qqn, d’où à Rome, être lieutenant : τινί, DC. 36, 19 ; 71, 34, de qqn ;
      2 en gén. commander à, dominer sur, dat. THC. 6, 87 ;
C Moy. (f. ὑπάρξομαι, ao. ὑπηρξάμην) :
      1 commencer, être à son commencement : ὑπαρχομένου τοῦ ἦρος, EL. N.A. 4, 34, au commencement du printemps ;
      2 commencer, prendre l’initiative, avec le gén. EL. N.A. 1, 20 ; avec l’inf. EL. N.A. 4, 11 ; ὑπάρξασθαι φαίνεται, GAL. il semble avoir été le premier à s’en occuper.'

fut. -ξω Hdt. 6.109, S. Ant. 932 (anap.); aor. ὑπῆρξα (v. infr. 1); — Pass., fut. ὑπαρχθήσομαι PTeb. 418.7 (iii AD); pf. ὕπηργμαι, Ion. -αργμαι Hdt. 7.11 : — begin, take the initiative; — Constr. ; abs., Od. 24.286, E. Ph. 1223; ὑπάρχων ἠδίκεις αὐτούς Isoc. 16.44; ὁ ὑπάρξας the beginner (in a quarrel), D. 59.15, cf. 1; ἀμύνεσθαι τοὺς ὑπάρξαντας Lys. 24.18; ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας Pl. Grg. 456e; ὡς οὐχ ὑπάρχων ἀλλὰ τιμωρούμενος Men. 358; — Med., Pl. Ti. 41c, Ael. NA 12.41, etc. c. gen., take the initiative in, begin, ἀδίκων ἔργων, ἀδικίης, Hdt. 1.5, 4.1, cf. Th. 2.74, etc. ; ὑ. τῆς ἐλευθερίας τῇ Ἑλλάδι And. 1.142, cf. Pl. Mx. 237b.
c. part., take the initiative in doing, ἐμὲ ὑπῆρξαν ἄδικα ποιεῦντες Hdt. 7.8. β΄, cf. 6.133, 9.78; ὑπάρχει εὖ (or κακῶς) ποιῶν τινα X. An. 2.3.23, 5.5.9; τοῖς αὐτοῖς ἀμύνεσθαι οἷσπερ καὶ οἱ Λκεδαιμόνιοι ὑπῆρξαν retaliating by the means which the L.
had used first, Th. 2.67 (where οἷσπερ is expld. by the following ἀποκτείναντες and ἐσβαλόντες). in Med. c. inf., Ael. NA 14.11; c. gen., βαδίσεως ὑπάρχονται ib. 4.34; ἡλίου ὑπαρχομένου τῆς ἀκμῆς ib. 1.20. c. acc., ὑ. εὐεργεσίας εἴς τινα or τινι take the initiative in [doing] kindnesses to one, D. 19.280, Aeschin. 2.26; ὑ. τοῦτο (sc. τὸ εὐνοεῖν) Men. 927; — Pass., ὑπηρεσίαι ὑπηργμέναι εἰς Φίλιππον αὑτῷ Aeschin. 2.109; τὰ παρὰ τῶν θεῶν ὑπηργμένα D. 1.10; τὰ ἔκ τινος ὑπαργμένα (Ion. for ὑπηργ-) Hdt. 7.11; ὑπηργμένων πολλῶν κἀγαθῶν Ar. Lys. 1159; οὐδέν μοι ὑπῆρκτο εἰς αὐτόν Antipho 5.58; ἀνάξια τῶν εἰς ὑμᾶς ὑπηργμένων Lys. 21.25; ἄξιον τῶν ὑ. equivalent to what was done for him, Arist. EN 1163b21; impers., ὑπῆρκτο αὐτοῦ (sc. τοῦ Πειραιέως) a beginning of it had been made, Th. 1.93. in Act. only, to be the begining, παιδοβόροι μὲν πρῶτον ὑπῆρξαν μόχθοι τάλανες A. Ch. 1068 (anap.); πολλῶν κακῶν, μεγάλων ἀχέων, E. Ph. 1582 (v.l.), Andr. 274 (lyr.), cf. HF 1169.
to be already in existence, πημονῆς δ’ ἅλις γ’ ὑπάρχει A. Ag. 1656 (troch.); φοίνισσα δὲ Θρηϊκίων ἀγέλα ταύρων ὑπᾶρχεν was already there, Pi. P. 4.205; αὗται αἱ νέες τοῖσι Ἀθηναίοισι ὑπῆρχον already existed, opp. to those they were about to build, Hdt. 7.144; εἰ τοίνυν σφι χώρη γε μηδεμία ὑπῆρχε if they had no country originally existing, Id. 2.15; χωρὶς δὲ τούτων οἱ χίλιοι ὑπῆρχον the original thousand existed, X. Cyr. 1.5.5; ἔδει πρῶτον μὲν ὑπάρχειν πάντων ἰσηγορίαν Eup. 291 (lyr.); ὑπαρχούσης μὲν τιμῆς, παρούσης δὲ δυνάμεως X. Ages. 8.1; τοῦτο δεῖ προσεῖναι, τὰ δ’ ἄλλ’ ὑπάρχει D. 3.15, cf. 8.53; ταὐτὰ ὑ. αὐτῷ ἅπερ ἐμοί Antipho 5.60, cf. Lys. 12.23; ὑμῖν… ἐλευθερίαν τε ὑπάρχειν καὶ Λακεδαιμονίων ξυμμάχοις κεκλῆσθαι there is in store for you…, Th. 5.9; c. gen., οἶκος δ’ ὑ. τῶνδε… ἔχειν there is store of these things for us to have, A. Ag. 961 (s.v.l., οἴκοις Pors.); freq. in part., ἡ ὑπάρχουσα οὐσία the existing property, Isoc. 1.28; τὰ ὑ. ἁμαρτήματα Th. 2.92; τῆς ὑ. τιμῆς for the current price, Syngr. ap. D. 35.12; οἱ ὑ. πολῖται the existing citizens, Id. 18.295; τῆς φύσεως ὑ. nature being what it is, X. Cyr. 6.4.4; also κρησφύγετόν τι ὑπάρχον εἶναι that there should be a refuge ready prepared, Hdt. 5.124.
exist really, opp. φαίνομαι, Arist. Cael. 297b22, Metaph. 1046b10; ἀθεώρητοι τῶν ὑπαρχόντων Id. GC 316a9; καταληπτικὴ φαντασία ἡ ἀπὸ τοῦ ὑπάρχοντος Stoic. 2.25. simply, be, τοῖσιν ἄγουσιν κλαύμαθ’ ὑπάρξει S. Ant. 932 (anap.); ὅθεν εὐμάρει’ ὑπάρχοι πόρου Id. Ph. 704 (lyr.); and with a predicate, θησαυρὸς ἄν σοι παῖς ὑπῆρχ’ οὑμός E. Hec. 1229; τὸ χωρίον καρτερὸν ὑ. Th. 4.4; φύσεως ἀγαθῆς ὑπάρξαι to be of a good natural disposition, X. Oec. 21.11; κἂν σοφὸς ὑπάρχῃ Philem. 102; μέγα ὑ. τοῖς τοιούτοις λόγοις ις of great advantage to them, D. 3.19; πολλῶν ὑπάρξει κῦρος ἡμέρα καλῶν, = κυρώσει πολλὰ καλά, S. El. 919. τὰ ὑπάρχοντα, much like τὰ ὑπηργμένα (A. 4 Pass.), a man΄s record, ἀνάξιον τῶν ὑ. τῇ πόλει καὶ πεπραγμένων τοῖς προγόνοις D. 8.49; τὰ κάλλιστα τῶν ὑ. your past record, Id. 18.95; ἡ ὑπάρχουσα αἰσχύνη the disgrace which has been incurred, Id. 19.217; τὰ ὑπάρχοντα [αὑτῷ] ἐγκλήματα Aeschin. 1.179. sts. with a part., much like τυγχάνω, τοιαῦτα [αὐτῷ] ὑπῆρχε ἐόντα Hdt. 1.192; ἐχθρὸς ὑ. ὤν D. 21.38; ὑ. δύναμιν κεκτημένοι Id. 3.7, cf. 15.1. προγόνων ὑ. τῶν ἐξ Ἰλίου to be the descendant of…, D.H. 2.65. like ὑπόκειμαι II. 2, to be laid down, to be taken for granted, Pl. Smp. 198d; τούτου ὑπάρχοντος, τούτων ὑπαρχόντων, this being granted, Id. Ti. 30c, 29b; θέντες ὡς ὑπάρχον Id. R. 458a.
belong to, fall to one, accrue, ὑπάρξει τοι… τὰ ἐναντία you will have, Hdt. 6.109, etc. ; τὸ μισεῖσθαι πᾶσιν ὑ. Th. 2.64; τὴν ὑπάρχουσαν ἀπ’ ἀλλήλων ἀμφοτέροις [σωτηρίαν] Id. 6.86; ἡ ὑπάρχουσα φύσις your proper nature, its normal condition, Id. 2.45; τῇ τέχνῃ ὑπάρχειν διδούς assigning as a property of art, Pl. Phlb. 58c, cf. Tht. 150b, 150c. of persons, ὑ. τινί to be devoted to one, X. An. 1.1.4, HG 7.5.5, D. 19.54, etc. ; καθ’ ὑμῶν ὑπάρξων ἐκείνῳ he will be on his side against you, ib. 118, cf. 2.14. ἐν παντὶ… πᾶς χωρίῳ, καὶ ᾧ μὴ ὑπάρχομεν every one in every place, even outside our sphere of influence (lit.
to which we do not belong), Th. 6.87. in the Logic of Arist. ὑπάρχειν denotes the subsistence of qualities in a subject, Metaph. 1025a14; ὑ. τινί, = κατηγορεῖσθαί τινος, APr. 25a13, al. ; ὑ. κατά τινος ib. 24a27, Int. 16b13; ἐπί τινος ib. 16a32; ὑ. τινὶ ζῴῳ πεζῷ δίποδι εἶναι Top. 109a14; ὑπάρξει τι [τῷ πρώτῳ] it will have predicates, Plot. 5.6.2; ἡ γένεσις τῷ χρόνῳ… ὑπάρχει Dam. Pr. 142. freq. in neut. pl. part., τὰ ὑπάρχοντα, in signf. 1, existing circumstances, presentadvantages, Democr. 191, D. 2.2; ἀπὸ τῶν αἰεὶ ὑ. σφαλέντες Th. 4.18, cf. 6.33; πρὸς τὰ ὑ. ib. 31; ἐκ τῶν ὑ.
under the circumstances, according to one΄s means, X. An. 6.4.9, Arist. Pol. 1288b33; ὡς ἐκ τῶν ὑ. Th. 7.76, 8.1. in signf. 111, possessions, resources, Id. 1.70, 144, etc. ; τὰ ἑκατέροις ὑ. ib. 141; κινδυνεύειν περὶ τῶν ὑ. Isoc. 3.57; as a Subst., τὰ ὑ. αὐτοῦ Ev. Matt. 24.47, cf. LXX Ge. 12.5; ὑποθέμενος τὰ ὑ. καὶ ὑπάρξοντα present and future resources, POxy. 125.22 (vi AD), etc.
Math., ὑπάρχοντα εἴδη positive terms, Dioph. 1 Def. 10. impers., ὑπάρχει the fact is that…, c. acc. et inf., ὑ. γάρ σε μὴ γνῶναί τινα S. El. 1340; ὡς ὑ. τοῦ ἔχειν… as the case stands with regard to having, Arist. HA 516b25; περὶ τοὺς μαστοὺς ὑπεναντίως ὑ. ib. 500a14.
it is allowed, it is possible, c. dat. et inf., ὑ. ἡμῖν ἐπικρατεῖν Th. 7.63, cf. And. 2.19, etc. ; ὑ. αὐτῇ εὐδαίμονι εἶναι Pl. Phd. 81a, cf. Prt. 345a, Phdr. 240b, etc. ; also without a dat., οὐχ ὑ. εἰδέναι Th. 1.82; ὑ. τὴν αὐτὴν εἶναι μητέρα Is. 7.25, etc. ; abs., ὥσπερ ὑπῆρχε as well as was possible, Th. 3.109. in neut. part., ὑπάρχον ὑμῖν πολεμεῖν since it is allowed you to…, Th. 1.124, cf. Pl. Smp. 217a.
to be ὕπαρχος or subordinate colleague, D.C. 36.36; τῷ… Ἀντωνίνῳ Id. 71.34. dub. in the sense of ἄρχω, rule; for Th. 6.87, where the Sch. is in error, v. supr. B. III. 2b; in Arist. Pol. 1291b32 ὑπερέχειν is prob. l.

1) anfangen, beginnen, ὅστις ὑπάρξῃ Od. 24.286 ; gew. τινός, den Anfang womit machen, den Anlaß wozu geben, ἀδίκων ἔργων, ἀδικίης, Her. 1.5, 4.1, 7.9 ; κακῶν, Eur. Phoen. 1576, Andr. 273, Herc.Fur. 1169 ; ὑπῆρξαν τῆς ἐλευθερίας τῇ Ἑλλάδι Andoc. 142 ; τῆς ἔχθρας Dem. 59.1 ; βίας Plut. Thes. 33 ; c. accus., εὐεργεσίας τινί Aesch. 2.26 ; εἴς τινα, Dem. 19.280 ; auch ohne Zusatz, Streit, Händel anfangen, οὐδέν μοι ὑπῆρκτο εἰς αὐτόν Antiph. 5.58 ; οὐκ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος Dem. 59.1 ; ἀμύνεσθαι καὶ μὴ προτέρους ὑπάρχειν Isocr. 9.28 ; – c. partic., ἐμὲ ὑπῆρξαν ἄδικα ποιεῦντες, sie taten mir zuerst Unrecht, Her. 7.8.2 ; ὑπάρχει ἀτάσθαλα ποιέων ἐς τοὺς Ἕλληνας 9.78 ; ὑπάρχει εὖ od. κακῶς ποιῶν τινα, er tut Einem zuerst Gutes, fügt Einem zuerst Schaden zu, Xen. An. 2.3.23, 5.5.9 ; μήτε ὑπάρχων, μήτε ἀμυνόμενος Plat. Legg. IX.879d ; eben so Gorg. 456e ; – auch umgekehrt, ὑπάρχων ἠδίκεις αὐτόν, Isocr. 16.44 u. A.
Bei Sp. auch med., ὑπαρχομένου τοῦ ἦρος, im Beginne des Frühlings, Ael., wie auch Plat. σπείρας καὶ ὑπαρξάμενος ἐγὼ παραδώσω vrbdt, Tim. 41c. – Pass., τὰ ἔκ τινος ὑπαργμένα (ion. = ὑπηργμένα), das von Einem Angefangene, Her. 7.11 ; ἀμνηστία τῶν ὑπηργμένων Strab. 2.7.1 ; s. auch 2.a.
2) intr., vorhanden, dasein, zu Jemandes Dienst oder Gebrauch bereit sein ; Pind. ἀγέλα ὑπᾶρχεν P. 4.205 ; πημονῆς δ' ἅλις γ' ὑπάρχει Aesch. Ag. 1641 ; Ch. 1064 ; Soph. Phil. 697 ; τοῖσιν ἄγουσιν κλαύμαθ' ὑπάρξει Ant. 923 ; θησαυρὸς ἄν σοι παῖς ὑπῆρχ' οὑμὸς μέγας Eur. Hec. 1229 ; u. in Prosa : τὸ πλέον τοῦ χωρίου αὐτὸ καρτερὸν ὑπῆρχε καὶ οὐδὲν ἔδει τείχους Thuc. 4.4 ; ὑπῆρχε ἄρχουσι θεραπεύεσθαι ὑπὸ τῶν ἀρχομένων Xen. Cyr. 3.1.20 ; ἅτε καὶ τῆς φύσεως ὑπαρχούσης 6.44.4 ; δεσμὸς ὑπαρχέτω πᾶσι Plat. Legg. X.908a, u. öfter ; οἱ ὑπάρχοντες im Gegensatz von οἱ προγενόμενοι Pol. 10.17.12 ; Dem. 3.15 setzt gegenüber τοῦτ' οὖν δεῖ προσεῖναι, τὰ δ' ἄλλα ὑπάρχει. – Bes.
   a) Einem günstig, gewogen sein, ihm wohlwollen ; Xen. An. 1.1.4, vgl. Hell. 7.5.5 ; Dem. 18.174, 19.118 ; auch von Sachen, Einem zu Gute kommen, zu Teil werden, ἡ σωτηρία τοῖς Ἕλλησιν ἐκ θαλάττης ὑπῆρξε Plut. Them. 4 ; Dem. 1.10 braucht so auch das pass., τὰ παρὰ τῶν θεῶν ὑπηργμένα, wie sonst τὸ ὑπάρχοντα = καιρός, 2.2 ; vgl. Ar. Lys. 1159.
   b) Einem zu Gebote stehen, erlaubt, möglich sein ; ὑπάρχει τόδ' ἐν τῇ σῇ χθονὶ εἰπεῖν Eur. Heracl. 182 ; ὑπάρχον εἶναι Her. 5.124 ; ὑπάρχον absolut, wie ἐξόν, da die Möglichkeit od. Gelegenheit da war, ὡς ὑπάρχον μοι χαρισαμένῳ Σωκράτει πάντ' ἀκοῦσαι Plat. Symp. 217a ; vgl. τοὺς νεκροὺς διὰ τάχους ἔθαπτον, ὥσπερ ὑπῆρχε, wie es anging, Thuc. 3.109.
    c) zu Grunde liegen, die Grundlage bilden ; τοῦτο ὑπαρκτέον, dieses muß zu Grunde gelegt werden, Plat. Rep. V.467c ; τοῦτο ὑπάρχειν δεῖν Symp. 198d ; τούτων ὑπαρχόντων, wenn dieses so ist, Tim. 29a u. öfter.
    d) impers., ὑπάρχει μοι, mir steht zu Gebote, wird zu Teil, ich besitze, habe ; oft bei Plat., ᾧ πρῶτον μὲν ὑπάρχει ἰατρῷ εἶναι, ἔπειτα ἀγαθῷ ἰατρῷ Prot. 345a ; οἷ ἀφικομένῃ αὐτῇ ὑπάρχει αὐτῇ εὐδαίμονι εἶναι Phaed. 81a ; τὰ ὑπάρχοντα, der Besitz, die Habe, das Vermögen, Xen. u. sonst oft ; auch geistig, die natürlichen Anlagen des Menschen, Plat. u. A.; die Eigenschaften, M.Ant.
3) = ὕπαρχός εἰμι, Unterfeldherr oder Statthalter sein, gebieten, befehligen, τινός, aber auch τινί, wie τῷ χωρίῳ Thuc. 6.87.

ὑπάρχω
[in LXX for הָיָה, יֵשׁ, לוּן, etc.; τ. ὑπάρχοντα for מִקְנֶה, רְכוּשׁ, etc. ;]
__1. to begin, make a beginning (Hom., Hdt., al.).
__2. to be in existence, be ready, be at hand (Hdt., Thuc., al.): Act.19:40 27:12, 21; before ἐν, Act.28:18.
__3. to be, prop, expressing continuance of an antecedent state or condition (cf. Gifford, Incarnation, 11 ff.; MM, xxv): with, nom, pred., Luk.8:41 9:48, Act.4:34 7:55 8:16 16:3 19:36 21:20, 1Co.7:26 12:22, Jas.2:15, 2Pe.3:11; ptcp. with pred., Luk.16:14 23:50, Act.2:30, 32 17:24 22:3, Rom.4:19, 1Co.2:15, 2Co.8:17 12:16, Gal.1:14 2:14; pl., Luk.11:13, Act.16:20, 37 17:29, 2Pe.2:19; before ἐν, with dative of thing(s), Luk.7:25 16:23, Act.5:4 10:12, 1Co.11:18, Php.3:20; ἐν μορφῇ θεοῦ ὑπάρχων (R, mg., being originally), Php.2:6; ἐν, with dative of person(s), (among), 1Co.11:18; μακρὰν ἀπό, Act.17:27; πρὸς τ. σωτηρίας, Act.27:34.
__4. to belong to (Thuc., Xen., al.): with dative of person(s), Act.3:6 4:37 28:7, 2Pe.1:8; τὰ ὑπάρχοντα, one's belongings, possessions: with dative of person(s), Luk.8:3 12:15, Act.4:32; with genitive of person(s), Mat.19:21 24:47 25:14, Luk.11:21 12:33, 44 14:33 16:1 19:8, 1Co.13:3, Heb.10:34 (cf. προ-υπάρχω).†
(AS)