'ὑπ·άγω (f. -άξω, ao.2 -ήγαγον, etc.) [ῠᾰγ]
A tr. :
      1 amener sous : ἵππους ζυγόν, IL. 16, 148 ; 23, 291 ; 24, 279 ; ou ἵππους ζυγῷ, LUC. Fug. 6, amener les chevaux sous le joug, les atteler ; abs. : ὑπάγειν ἵππους, OD. 6, 73 ; LUC. D. deor. 25, 3, m. sign. ; fig. : τινὰ ἐς χέρας τινός, HDT. 8, 106, livrer une personne aux mains d’une autre ; τινὰ εἰς δουλείαν, LUC. Apol. 3, livrer qqn en servitude ; particul. t. de jurisprud. : τινὰ ὑπὸ τὸ δικαστήριον, HDT. 6, 72 ; 9, 93 ; ou δικαστηρίῳ, LUC. Fug. 11 ; ὑπὸ τοὺς ἐφόρους, HDT. 6, 82, amener qqn devant le tribunal, devant les éphores ; ἐς δίκην, THC. 3, 70 ; ou abs. ὑπ. τινά, XÉN. Hell. 2, 3, 38, etc. amener en justice ; d’où intenter un procès, accuser : τινὰ θανάτου, XÉN. Hell. 1, 3, 12 ; 2, 3, 11, etc. accuser qqn d’un crime capital ; ὑπ. ὑπὸ τὸν δῆμον, HDT. 6, 136, traîner en accusation devant le peuple ;
      2 amener par des voies secrètes ou détournées, amener par surprise : τοὺς πολεμίους ἐς δυσχωρίαν, XÉN. Cyr. 1, 6, 37, attirer l’ennemi dans un passage difficile ; ἐς ἐνέδρας, XÉN. Hipp. 4, 12, dans une embuscade ; emmener par ruse loin de, détourner par ruse de, avec ἀπό et le gén. en parl. de la perdrix qui détourne le chasseur, ARSTT. H.A. 9, 8, 6 ; ὑπ. τινὰ εἴς τι, DÉM. 127, 27 ; 678, 9, pousser qqn à une entreprise difficile ou périlleuse ; avec un inf. entraîner à, pousser à, EUR. Andr. 428 ; au pass. être poussé à, etc. DÉM. 1433, 26 ; p. suite, amener hors du droit chemin, d’où égarer, séduire, PLAT. Euthyphr. 14 c ; en gén. tromper, HDT. 9, 94 ; au pass. être trompé : τινι, DÉM. 59, 18, etc. ; ὑπό τινος, DÉM. 25, 23, par qqe ch. ;
      3 mener en dessous, d’où au pass. être mené en dessous, être entraîné en dessous, s’affaisser, THC. 2, 76 ;
      4 mener à l’écart, emmener hors de : τινα ἐκ βελέων, IL. 11, 163, emmener qqn hors de la portée des traits ; τὸ στράτευμα, THC. 4, 127, emmener l’armée ;
      5 laisser aller en dessous, faire évacuer par en bas : τὴν κοιλίην, ARÉT. Cur. m. acut. 1, 10, relâcher le ventre ; d’où intr. : κοιλία ὑπάγουσα, HPC. 396, 20, ventre libre ;
B intr. :
   I se retirer, d’où :
      1 s’éloigner discrètement, se retirer sans bruit, AR. Av. 1017 ;
      2 se retirer pas à pas, en parl. d’une armée, HDT. 4, 120, 122 ; d’un gibier qui se retire devant le chasseur, ARSTT. H.A. 9, 44 ;
      3 abs. se retirer : τῆς ὁδοῦ, AR. Ran. 174, du chemin ;
   II s’affaisser, s’accroupir, ARSTT. H.A. 5, 2 ;
   III s’avancer peu à peu, en parl. d’une armée, XÉN. An. 3, 4, 48 ; 4, 2, 16 ; en gén. suivre son chemin tranquillement, fig. càd. se laisser vivre, vivre sans souci, THGN. 921 ; p. ext. s’avancer : ὕπαγε εἰς τοὔμπροσθεν, EUP. (AMM. p. 140), ou simpl. ὕπαγε, AR. Nub. 1298 ; ὕπαγ' ὦ, ὕπαγ' ὦ, EUR. Cycl. 52, avance ;

Moy. (f. ὑπάξομαι, ao.2 ὑπηγαγόμην) :
      1 soumettre à sa puissance, soumettre, THC. 7, 46 ; EUR. El. 1155 ; LUC. D. deor. 18, 1 ; D. mar. 8, 1, etc. ;
      2 amener insensiblement avec soi, emmener peu à peu, acc. DH. 13, 1 ; d’où égarer, séduire, ISOCR. 100 d ; avec l’inf. XÉN. An. 2, 4, 3 ;
      3 amener à soi : τινα, EUR. Andr. 906, amener qqn (à un sujet) ; p. suite, attirer dans son parti, gagner à sa cause, acc. DÉM. 105, 7 ; ἐς φιλίαν, DC. 42, 39, se concilier l’amitié de qqn ; τινα εἴς τι, HDN 6, 2, 3 ; ἐπί τι, HDN 2, 9, 14, amener qqn à qqe ch. ;
      4 suggérer pour soi, insinuer ou conseiller dans son propre intérêt, acc. XÉN. An. 2, 1, 18.'

[ᾰ] A. trans., lead or bring under, ὕπαγε ζυγὸν ὠκέας ἵππους brought them under the yoke, yoked them, Il. 16.148, cf. 23.291; ἴπποις (acc.) δ᾽ ἄνδρες ὔπαγον ὐπ᾽ ἄρματα Sappho Supp. 20a.17, cf. E. Hipp. 1194 in PLit.Lond. 73 (ἐπῆγε codd.); also simply, ἡμιόνους ὕπαγον Od. 6.73.
2. bring under one΄s power, [οἱ θεοί] σε ὑπήγαγον ἐς χεῖρας τὰς ἐμάς Hdt. 8.106; ὑ. τινὰς εἰς δουλείαν Luc. Apol. 3; — Med., bring under one΄s own power, reduce, πόλιν Th. 7.46; τοὺς Θρᾷκας Luc. DDeor. 18.1, etc.
3. subsume, ὑφ᾽ ἓν μέρος λόγου τὰ ἄρθρα καὶ τὰς ἀντωνυμίας A.D. Synt. 88.11, cf. 235.7 (Pass.); πάντα τῷ τῆς μανίας ὀνόματι Luc. Abd. 29.
4. bring forward in reply, in Pass., A.D. Conj. 251.9, Synt. 73.11.
5. subject, τὴν ἀρχομένην [διάθεσιν] τοῖς βοηθήμασιν Sor. 2.38; — Pass., τῶν -ομένων τῇ διαίτῃ παθῶν Id. 1.2.
II. bring a person before the judgment-seat (the ὑπό refers to his being set under or below the judge), ὑ. τινὰ ὑπὸ δικαστήριον bring one before a court, i.e.
accuse, impeach him, Hdt. 9.93, cf. 6.72 (Pass.); ὑ. τινὰ ὑπὸ τοὺς ἐφόρους ib. 82; οἱ -όμενοι εἰς ὑμᾶς X. HG 2.3.28; ὑ. τινὰ ἐς δίκην Th. 3.70; simply, ὑ. τινὰ ὡς ἐπιβουλεύοντα X. HG 2.3.33; ὑ. τινὰ θανάτου on a capital charge, ib. 2.3.12, 5.4.24; θανάτου ὑπὸ τὸν δῆμον Μιλτιάδεα impeached him before the commons on a capital charge, Hdt. 6.136; c. dat., ὑ. τινὰς δικαστηρίοις Luc. Fug. 11; — Med., τὰν δ᾽ ὑπάγεται Δίκα E. El. 1155 (lyr., dub.l., δίκαν codd.); — Pass., Phld. Rh. 2.140 S.; c. dat., τοῖς τῆς.. πεπρωμένης.. νόμοις ὑπαχθέντα IG 12(7).240.24 (Amorgos, ii AD); ὁ πένης ὑπάγεται τῷ νόμῳ Lib. Decl. 36 tit.
III. lead on by degrees, τὰς κύνας X. Cyn. 5.15, cf. 10.4; draw or lead on by art or deceit, Hdt. 9.94; τινὰ ἐπὶ κῶμον E. Cyc. 507 (lyr.); ὑ. τοὺς πολεμίους εἰς δυσχωρίαν draw them on by pretended flight, X. Cyr. 1.6.37; ὑ. τοὺς πολεμίους ὑποφεύγοντες ib. 3.2.8; τὸν ἐρῶντα τῷ ἐρωμένῳ ἀκολουθεῖν.., ὅπῃ ἃν ἐκεῖνος ὑπάγῃ Pl. Euthphr. 14c; τίν᾽ ὑπάγεις μ᾽ ἐς ἐλπίδα ; E. Hel. 826; ὁ θεὸς ὑπῆγεν αὐτόν, ἴνα ἀφικόμενος.. δοίη δίκην Lys. 6.19; ἡ πέρδιξ.. ἀπὸ τῶν ᾠῶν ὑπάγει (sc. ἄνθρωπον) Arist. HA 613b32; c. inf., σ᾽ ὑπήγαγον εἰς χεῖρας ἐλθεῖν so as to come, E. Andr. 428; — Med., lead on for one΄s own advantage, but freq. much like the Act., lead on, ἐλπίσιν ὑπαγαγέσθαι τινά Isoc. 5.91, cf. X. An. 2.4.3; ὑ. Θετταλοὺς εἰς δουλείαν reduce them, D. 8.62; ὑ. τινὰς ἐς μάχην, ἐς φιλίαν, D.C. 36.4, 42.39; ἐς φόρου συντέλειαν Hdn. 6.2.1; give one a lead in speech, E. Andr. 906, cf. X. An. 2.1.18; — Pass., κατὰ μικρὸν ὑπαχθείς Isoc. 5.1; [ἐλπίσι καὶ φενακισμοῖς] ὑπαχθέντες D. 5.10 (v.l. ἐπ-); ὑπὸ τῆς ἀπάτης καὶ τῶν ἀλαζονευμάτων Aeschin. 1.178, etc. ; εἰς ἔχθραν ὑπηγμένος ὑπό τινος D. 18.188; ἐκ λοιδορίας εἰς πληγάς Id. 54.19. (In this sense, ἐπάγω is freq. v.l.)
IV. take away from beneath, withdraw, τινὰ ἐκ βελέων Il. 11.163; ὕπαγε τὰς ἀκροβελίδας Archipp. 10; — Pass., ὑπαγομένου κάτωθεν τοῦ χώματος Th. 2.76.
2. draw off, τὸ στράτευμα Id. 4.127; ὑπήγαγεν Κύριος τὴν θάλατταν Lxx Ex. 14.21.
3. carry off below, ὑ. τὴν κοιλίην purge the bowels, Hp. Morb. 3.17, Aret. CA 1.10; ὑ. τὴν γαστέρα Phryn. 279, Gal. 6.353, al. ; v. infr. B. III.
4. bring down a bandage, Sor. Fasc. 2; c. dat., bring under, τῷ κοίλῳ τοῦ ποδός ib. 59.
B. intr., go away, withdraw, retire, ὑπάγω φρένα τέρψας Thgn. 921, cf. Ar. Av. 1017, AP 9.341 (Glauc.); of an army, draw off or retire slowly, Hdt. 4.120, 122, Th. 4.126; of the lion, ὑπάγει βάδην Arist. HA 629b17; ἂν φυτεύῃ καὶ ὑπάγῃ if he..
goes away, IG 12(7).62.54 (Amorgos, iv BC); ὑπάγει αὔριον he is going (= leaving, setting out) to-morrow, POxy. 1291.11 (i AD); ὑπάγντι εἰς Ἑρμοῦ πόλιν PLond. 1.131.155, 218, al. (i AD).
II. go forwards, draw on, ὕπαγ᾽ ὦ, ὕπαγ᾽ ὦ on with you! E. Cyc. 52 (lyr.); ὕπαγε, τί μέλλεις; Ar. Nu. 1298; ὑπάγεθ᾽ ὑμεῖς τῆς ὁδοῦ Id. Ra. 174; ὑ. εἰς τοὔμπροσθεν Eup. 79; also of an army, X. An. 3.4.48, 4.2.16.
2. later, in pres., simply go, opp. ἔρχομαι ΄come΄, ὕπαγε Σατανᾶ Ev.Matt. 4.10; ὕπαγε, δεῖξον.. Ev.Marc. 1.44; ἦσαν οἱ ἐρχόμενοι καὶ οἱ ὑπάγοντες πολλοί ib. 6.31; ποῦ ὑπάγεις; Ev.Jo. 16.5; ἐν πολοίῳ ὑπάγοντι ἰς Ταπόσιριν Sammelb. 7357.8 (iii AD); ὕπαγε ἰς πάντα τόπον ib. 7452.7, 19 (iii AD); καθ᾽ ἡμέρα<ν> ὐπάγω παρὰ Σεραπιάδα BGU 38.17 (ii/iii AD); the aor. is ἀπῆλθον, ὕπαγε.. καὶ ἀπῆλθε Ev.Matt. 9.6; — αὐτόματα ὑπάγοντα automata which go (from place to place), opp. στατά (those which perform actions while standing still), Hero Aut. 1.2; — rare in LXX (and only in cod. ℶ), To. 8.21, al., Je. 43(36).19.
III. Medic., of the bowels, to be open, κοιλίη ὑπάγουσα Hp. Acut. (Sp.) 2, Gal. 15.756; v. supr. A.IV.3.
IV. sink down, squat, Arist. HA 540a7; cf. ὑπαγωγή III.2.

(ἄγω), darunter führen ; ὑπάγειν ἵππους ζυγόν, Pferde unters Joch bringen, anspannen, Il. 16.148, 23.291, 24.279 ; auch bloß ὑπάγειν ἵππους, Od. 6.73. – Uebertr., Einen unter Jemandes Gewalt bringen, οἱ θεοὶ ὑπήγαγόν σε ἐς χέρας τὰς ἐμάς Her. 8.106 ; ὅπως ὑπαγάγοιτο τὴν πόλιν Thuc. 7.46. – Den Beklagten vor den erhöhten Sitz des Richters führen, so daß er niedriger als dieser steht, ὑπάγειν τινὰ εἰς τὸ δικαστήριον, wie ὑπὸ τὸ δικαστήριον, ὑπὸ τοὺς ἐφόρους, Einen vor Gericht ziehen, belangen, anklagen, Her. 6.72, 82, 9.93 ; auch θανάτου ὑπαγαγὼν ὑπὸ τὸν δῆμον Μιλτιάδεα, 6.136, auf Tod und Leben vor dem Volke anklagen ; ἐς δίκην, Thuc. 3.70, u. öfter in den Oratt. – Listig, heimlich wozu bringen, verlocken, wozu verleiten, betrügen, anführen, Her. 9.94 ; Eur. Andr. 428 ; τίν' ὑπάγεις μ' εἰς ἐλπίδα Eur. Hel. 832 ; ὑπαχθέντες, verleitet, Dem. 22.32 u. öfter (5.10 schreibt Bekker ἐπαχθέντες); Folgde, wie Plut. Sol. 8 ; κατὰ μικρὸν ὑπάγων Them. 4, wie κατὰ μικρὸν ὑπαχθείς Isocr. 5.1. – Vgl. noch Plat. ἀνάγκη τὸν ἐρωτῶντα τῷ ἐρωτωμένῳ ἀκολουθεῖν, ὅπῃ ἂν ἐκεῖνος ὑπάγῃ, Euthyphr. 14c ; Xen. An. 2.1.18 u. A. – Darunter wegführen, bringen, τινὰ ἐκ βελέων Il. 11.163 ; ὑπαγομένου κάτωθεν τοῦ χώματος Thuc. 2.76. – Herunter, herab führen ; κοιλίαν, γαστέρα, den Leib oder Magen durch Abführungsmittel reinigen, s. Lobeck Phryn. 308 ; auch intr., κοιλία ὑπάγουσα, offener Leib, Hippocr. – Intr., sich heimlich wegbegeben, sich zurückziehen ; Ar. Av. 1017 ; von einem Kriegsheere, Her. 4.120 ; Thuc. öfter ; auch trans., τὸ στράτευμα ὑπῆγε ὁ Βρασίδας, 4.127 ; ὑπάγειν φυγῇ εἰς δυσχωρίαν Xen. Cyr. 1.6.37, ein zurückgezogenes Leben führen ; ὑπάγω φρένα τέρψας Theogn. 917. – Vor Einem fortgehen, vorrücken, ὕπαγε, frisch auf, vorwärts, ὑπάγεθ' ὑμεῖς τῆς ὁδοῦ Ar. Ran. 174, vgl. Nub. 1280 ; von allmäligem Vorrücken, Xen. An. 3.4.48, 4.2.16.

ὑπ-άγω
[in LXX: Exo.14:21 (הָלַךְ hi.), elsewhere only as seel., Tob.8:21, al. ;]
a word of the vulgar language, in Pres. and impf. only (Bl., § 53, 1).
__I. Trans.
__1. to lead or bring under, subdue (Hom., Hdt., al.; Ex, l.with).
__2. to lead on slowly (Hdt., Xen., al.).
__II. Intrans., to go slowly away, withdraw oneself, depart (so less freq. in cl.; Thuc., Eur., al.): absol., Mat.8:32 13:44, Mrk.6:33, Luk.8:42 17:14, Jhn.6:67 8:2 11:44 14:5, 28 18:8; οἱ ἐρχόμενοι κ. οἱ ὑπάγοντες, Mrk.6:31; ὑπῆγον κ. ἐπίστευον, Jhn.12:11; ἵνα ὑπαγῆτε κ. καρπὸν ψέρητε, Jhn.15:16; opp. to ἔρχεσθαι, Jhn.3:8 8:14; imperat., ὕπαγε, Mat.4:10 8:13 20:14, Mrk.2:9 T, Mrk.7:29 10:52; εἰς εἰρήνην (ἐν εἰ.), Mrk.5:34, Jas.2:16; id. prefixed to another imperat. (Bl., § 79, 4), Mat.5:34 8:4 18:15 19:21 21:28 27:65 28:10, Mrk.1:44 10:21 16:7, Jhn.4:16 9:7, Rev.10:8; with καί inserted, Rev.16:1; euphemistically, of death, Mat.26:24, Mrk.14:21; with adv.: ποῦ (which see), Jhn.12:35 14:5 16:5, 1Jn.2:11; ὅπου (which see), Jhn.8:21-22 13:33, 36 14:4 Rev.14:4; ἐκεῖ, Jhn.11:8; with prep.: πρός, Jhn.7:33 13:3 16:5, 10 16:17; εἰς, Mat.9:6 20:4, 7, Mrk.2:11 11:2 14:13, Luk.19:30, Jhn.6:21 7:3 9:11 11:31, Rev.13:10 17:8, 11; εἰς . . . πρός, Mat.26:18, Mrk.5:19; ἐπί, Luk.12:58; μετά, Mat.5:41; ὀπίσω, Mat.16:23, Mrk.8:33; with inf., Jhn.21:3.†
(AS)