οῦ (ὁ) [ῡ] forte pluie, pluie continue (p. opp. à ὄμϐρος) IL. 12, 133 ; HÉS. O. 543 ; XÉN. Cyn. 5, 4 ; ARSTT. Meteor. 1, 9, 6 ; au plur. ARSTT. P.A. 2, 7, 12.

➳ ῠ au gén. épq. ὑετοῖο.

Étym. ὕω ; v. ὑετώτερος et ὑετώτατος.

ὁ, (ὕω) rain, Il. 12.133, Hes. Op. 545; ποιεῖν ὑετόν Ar. V. 263 (lyr.); esp.
a heavy shower (whereas ὄμβρος is continuous rain, ψεκάς or ψακάς drizzle), Antipho 5.22, X. Cyn. 5.4, Arist. Mete. 347a12, Mu. 394a31, Chrysipp. Stoic. 2.203; pl., rains, Diog. Apoll. 3, Arist. PA 653a4. as Adj. in Sup., ἄνεμοι ὑετώτατοι the rainiest winds, Hdt. 2.25 (where θυετιώτατοι cod. D., ὑετιώτατοι Hude). [υ Hom., Hes., Att.; later υ in υετοῖο Nic. Th. 273.]

ὁ, der Regen ; Il. 12.133 ; Hes. O. 547 ; Ar. Vesp. 263 ; ἀνέμων καὶ ὑετῶν γιγνομένων, Plat. Epin. 979a ; bes. Platzregen, mehr als ὄμβρος, Arist. mund. 4 u. meteor. 1.9. – Adjekt., ἄνεμοι ὑετώτατοι, Her. 2.25, die regenhaftesten Winde, wo Buttmann ὑετιώτατοι schreiben wollte.
[Im gen. ὑετοῖο ist des Verses wegen υ kurz gebraucht.]

ὑετός, -οῦ, ὁ
(< ὕω, to rain), [in LXX chiefly for ;]
rain: Act.14:17 28:2, Heb.6:7, Jas.5:18, Rev.11:6; ὄψιμος (which see), sc. ὑ., Jas.5:7.†
(AS)