'ὅσ·τις, ἥ·τις, ὅ·τι, gén. οὗτινος, ἧστινος, οὗτινος, dat. ᾧτινι, ᾗτινι, ᾧτινι, etc., pron. relat. :
   I qui, lequel, laquelle, quel qu’il soit ; qui que ce soit qui :
      1 ἀθανάτων ὅστις σε φυλάσσει τε ῥύεταί τε, OD. 15, 35, celui des immortels quel qu’il soit qui te protège et te sauve ; ὅντινα κιχείη, ἐρητύσασκε, IL. 2, 188, tout homme qu’il rencontrait, il l’arrêtait ; ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι, OD. 1, 47, ainsi périsse tout autre qui ferait de telles choses ; particul. dans les sentences ou maximes : οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ' ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ, AR. Ran. 1217, il n’y a pas d’homme qui soit heureux en tout ; ὅστις εἶ, ὅτις ἐσσί, que tu sois qui tu voudras, OD. 5, 445 ; SOPH. O.R. 236, El. 1123, etc. ; joint à d’autres verbes : τῷδ' ἔφες ἀνδρὶ βέλος, ὅστις ὅδε κρατέει, IL. 5, 175, lance un trait sur cet homme-là, quel qu’il soit, qui est victorieux là-bas ; précédé de πᾶς : ἅπας δὲ τραχύς, ὅστις ἂν νέος κρατῇ, ESCHL. Pr. 35, tout maître est rude qui commande depuis peu ; εἰσὶν οἵτινες, SOPH. fr. 325, il y a des gens qui ; οὐκ ἔστιν ὅτι, ESCHL. Ch. 172, etc. il n’y a rien qui ; οὐδὲν ὅτι οὐ, HDT. 5, 97 ; THC. 7, 87, il n’y a rien qui ne, càd. absolument tout ; dans les ex. précéd. le cas de ὅστις dépend de celui de οὐδείς ; qqf. au contraire c’est le cas de οὐδείς qui dépend de celui de ὅστις, PLAT. Prot. 317 c, etc. ; joint à un superl. : τρόπῳ ὅτῳ ἂν δύνωνται ἰσχυροτάτῳ κατὰ τὸ δυνατόν, THC. 5, 23, de la façon la plus forte qu’ils pourront ; cf. PAUS. 10, 1, 5 ;
      2 en un sens déterminé : Πολυκράτεα, δι' ὅντινα κακῶς ἤκουσε, HDT. 3, 120, Polykratès (non celui de qui il avait reçu des reproches, mais quelqu’un) qui lui avait valu des reproches ; cf. ESCHL. Pr. 38, Ag. 1065 ; SOPH. Aj. 1299 ; THC. 4, 22, etc. ; précédé de οὗτος ou ὅδε, HDT. 1, 167 ; 2, 99 ; 6, 47 ; EUR. Hipp. 947 ;
   II avec interrog. indir. : εἴπ' ἄγε μοι καὶ τόνδε, ὅστις ὅδ' ἐστίν, IL. 3, 192, allons, dis-moi qui est celui qui est là ; cf. IL. 3, 167 ; HDT. 1, 98 ; ATT. ; οὐκ οἶδ' ὅστις, cf. le lat. nescio quis, OD. 8, 28 ; de même dans le dialogue quand la pers. interrogée répète avant la réponse la question qui lui est posée, le verbe de la question se trouvant alors sous-entendu : οὗτος, τί ποιεῖς ; — ὅ τι ποιῶ ; AR. Ran. 198, toi, que fais-tu ? — ce que je fais ? ἀλλὰ τίς γὰρ εἶ ; ὅστις ; πολίτης χρηστός, AR. Ach. 595, mais qui es-tu ? — qui je suis ? un bon citoyen ; cf. AR. Ran. 198, Pl. 462 ; PLAT. Euthyphr. 2 b ;
   III ὅστις joint à des particules :
      1 ὅστις γε, analogue à ὅς γε, litt. étant qqn qui, càd. attendu que, etc. (cf. lat. quippe qui) SOPH. Ph. 1282, O.R. 1335, etc. ;
      2 ὅστις δή ou ὁτισδή : qui que ce soit qui précisément, PLAT. Rsp. 462 c, etc. ; — un quelconque, qui que ce soit ; θεῶν ὅτεῳ δή, HDT. 1, 86, à un des dieux n’importe lequel ; cf. HDT. 3, 421 ; THC. 8, 87, etc. ; de même ὅστις δή ποτε ou ὁστισδήποτε, n’importe qui, HDT. 6, 134, etc. ;
      3 ὅστις οὖν, ou ὁστισοῦν, qui que ce soit, n’importe qui, DÉM. Phil. 1, 29, etc. ; εἷς ὁστισοῦν, ARSTT. Pol. 15, 3, 7, une personne quelconque ; avec une négat. : οὐδ' ὁστισοῦν, pas même un quelconque, pas même un seul, PLAT. Euthyd. 5 e, etc. ; οὐδ' ὁτιοῦν = lat. ne tantillum quidem, AR. Nub. 344 ; XÉN. Cyr. 3, 1, 19, etc. ; ὅστις δή ποτ' οὖν, ou ὁστισδηποτοῦν, DÉM. 1010, 16 ; ESCHN. 23, 28, etc. ;
      4 ὅστις περ, c. ὅσπερ, DÉM. 586, 12 ; particul. au neutre, AR. Eccl. 53 ; PLAT. Rsp. 492 c ;
      5 ὅστις ποτέ, qui que ce soit qui, HDT. 8, 65 ; ESCHL. Ag. 160, etc. ;
      6 ὅστις τε, c. ὅστε, IL. 23, 43, etc. ;
   IV adv. :
      1 acc. neutre ὅ, τι, poét. ὅ, ττι, pourquoi, à cause de quoi, dans l’interrogat. indir. IL. 1, 64 ; OD. 19, 463, etc. ;
      2 ἐξ ὅτου, pour quelle raison, pourquoi, SOPH. Tr. 671 ; EUR. Cycl. 639 ; ou depuis quel temps, depuis que, SOPH. O.C. 345, Tr. 326, etc. ; ἐξ ὅτου περ, XÉN. Cyr. 8, 2, 15, m. sign. ;
      3 ἕως ὅτου ; NT. Luc. 13, 8, jusqu’à quel temps ? combien de temps ?

➳ Nom. masc. épq. ὅτις pour ὅστις, IL. 3, 279 ; neutre poét. ὅ, ττι, avec élis. ὅ, ττ', OD. 15, 317. Du thème de ὅτις viennent :
      1 les formes poét. : acc. épq. masc. ὅτινα, OD. 8, 204 ; 15, 395 ; plur. ὅτινας, IL. 15, 492 ; poét. ὅττινας, éol. ὄττινας, SAPPH. fr. 14 Bgk ; neutre ὅτινα, IL. 22, 450 ;
      2 les formes att. et ion. déclinées non selon les formes ordin. de τις (τινός, τινί, etc.) mais selon les formes att. de ce pron. (του, τῳ, etc.) : gén. ὅτου, att. épq. et ion. ὅτευ, OD. 17, 421 ; 19, 77 ; HDT. 1, 7 ; épq. ὅττεο, OD. 1, 24 ; 22, 377 ; par contr. ὅττευ, OD. 17, 121 ; dat. ὅτῳ, ATT. ; épq. ὅτεῳ, OD. 2, 114 ; dissyll. IL. 12, 428 ; 15, 664 ; gén. plur. ὅτεων, OD. 10, 39 ; dat. ὁτέοισι, IL. 15, 491. Dans les inscr. att. les formes us. sont les suiv. : sg. nom. ὅστις, ἥτις, ὅτι ; gén. ὅτου, ἧστινος, ὅτου ; dat. ὅτῳ, ᾗτινι, neutre sans ex. ; acc. ὅντινα, fém. sans ex. ; neutre ὅτι ; pl. nom. οἵτινες, αἵτινες, ἅττα ; v. Meisterh. p. 123, 13.

'

ἥτις, ὅ τι (sts. written ὅ, τι to dist. it from ὅτι, that); Hom. has also the masc. collat. form ὅτις Od. 1.47, al. (also in Critias 2.9 and Ion. and Arc. Prose, Jahresh. 12.136 (Erythrae), IG 12(5).22 (Ios), 5(2).343.34 (Orchom. Arc.)) and the neut. ὅττι Od. 9.402, al., cf. ὄττι Alc. 45. — In some forms only the second part is inflected, viz. gen. ὅτου Th. 1.23, al., Ep. ὅττεο Od. 1.124, later Ion. ὅτεο Jahresh. l.c., contr. ὅττευ Od. 17.121, ὅτευ ib. 421, Hdt. 1.7; Lesb. ὄττω Sappho Supp. 5.3; dat. ὅτῳ Th. 1.36, al. ; perh. also in Ion., Emp. 2.5, Democr. 99, Hp. VC 14; Ep. ὅτεῳ Od. 2.114, and as disyll., Il. 12.428, 15.664; so Hdt. 1.86, al., Democr. 100, Heraclit. 15, SIG 194.21 (Amphipolis, iv BC); Arc. ὀσέοι IG 5(2).262.14 (Mantinea, v BC); Ep. acc. ὅτινα Od. 8.204, 15.395; Delph. gen. ὅτινος IG2². 1126.37 (iv BC), also Berl.Sitzb. 1927.167 (Cyrene); Delph. dat. ὅτινι IG2². 1126.25; Cret. dat. sg. ὄτιμι Leg. Gort. 7.51, 8.7, al. ; pl., nom. masc. Arg. ὄττινες Mnemos. 44.65 (iii BC); neut. ὅτινα Il. 22.450; gen. ὅτεων Od. 10.39, Hdt. 8.65, Att. ὅτων S. OT 414, X. An. 7.6.24 (cj.), Oec. 3.2 (cj.) (also in Hes. Fr. 238, Anaxag. 12, Hp. Aër. 21); dat. ὁτέοισι(ν) Il. 15.491, Hdt. 2.82, Att. ὅτοισι S. Ant. 1335, Ar. Eq. 758, ὅτοις S. Tr. 1119; acc. ὅτινας Il. 15.492, Aeol. ὄττινας Sappho 12; in a few forms only the first part is inflected, Cret. gen. sg. ὦτι prob. in Leg. Gort. 1.5, 2.50, 11.50, al., GDI 4993 ii 10; neut. pl. ἄτι Leg. Gort. 2.47, al. ; of the forms with double inflexion Hom. has only ὅν τινα Il. 2.188, al., ἥν τινα 3.286, al., οἵ τινες Od. 4.94, al., οὕς τινας Il. 4.240, al., ἅς τινας Od. 8.573; ᾧτινι first in Hes. Op. 31, ἧστινος A. Ag. 1358, ᾗ τινι δή Th. 8.87, οἷστισι Ar. Pax 1279; Att. Inscrr. have ἧστινος ᾗτινι along with masc. and neut. ὅτου ὅτῳ, and this rule holds with few exceptions in Trag. and Att. Prose before iv BC ; ᾡτινιοῦν occurs in Lys. 1.37, etc. ; ὅτῳ rarely as fem., E. IT 1071. — For the Ion. and Ep. form ἅσσα, Att. ἅττα, v. ἅσσα. — On the concord and construction cf. ὅς B. I. 1, 3, II. 3, III. 2a, b; — Radic. sense, any one who, anything which, whosoever, whichsoever; ὣς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος, ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι Od. 1.47; ἀθανάτων ὅς τίς σε φυλάσσει 15.35, etc. ; freq. without express antec., χαίρει δέ μιν ὅς τις ἐθείρῃ Il. 21.347; ἆσσον ἴτω ὅς τις δέπας οἴσεται 23.667; hence freq. in maxims or sentiments, οὐκ ἔστιν ὅ. πάντ’ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ Ar. Ra. 1217; μακάριος ὅ. οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει Men. 114; οὗτος βέλτιστος ἂν εἴη, ὅ.… Lys. 3.4, etc. ; freq. in such phrases as ὅστις εἶ, ὅστις ἐστί, v. ὅς B. III. 2; ἔστιν ὅ., freq. with a neg., οὐ γὰρ ἔην ὅς τίς σφιν… ἡγήσαιτο Il. 2.687; οὐκ ἔστιν ὅτῳ μείζονα μοῖραν νείμαιμ’ ἢ σοί A. Pr. 293 (anap.), cf. 989, 1070 (anap.), etc. ; εἰσὶν οἵτινες S. Fr. 354.5; οὐδὲν ὅ τι οὐ… everything, Hdt. 5.97, Th. 7.87; — in these phrases the case of ὅστις commonly depends on that of οὐδείς ; but sts. the reverse, v. οὐδείς 1.2; also joined with Sup., τρόπῳ ὅτῳ ἂν δύνωνται ἰσχυροτάτῳ Foed. ap. Th. 5.23; ὅντινα ἀφανέστατον δύναιντο τρόπον Paus. 10.1.5; in Trag. and Att. sts. strengthd. by an antec. πᾶς, but only in sg., ἅπας δὲ τραχὺς ὅ. ἂν νέον κρατῇ A. Pr. 35, cf. Th. 8.90 (πάντες ὅσοι being commonly used in pl., not πάντες οἵτινες ; but πᾶσιν… ὅστις ἐρωτᾷ IG1². 410). referring to a definite object, prop. only when a general notion is implied, Πολυκράτεα…, δι’ ὅντινα κακῶς ἤκουσε, not the man through whom, but one through whom…, Hdt. 3.120; τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, ὅστις πέφασμαι φύς τ’ ἀφ’ ὧν οὐ χρῆν may I see thee now for the last time, I who am one born from sinful parentage, S. OT 1184, cf. A. Pr. 38, Ag. 1065; but in quite definite sense, βωμόν, ὅστις νῦν ἔξω τῆς πόλεώς ἐστι Th. 6.3; sts. even with οὗτος or ὅδε as antec., Hdt. 1.167, 2.99, 6.47, E. Hipp. 943, Theoc. 8.87. ἐφ’ ὅτῳ, = ἐφ’ ᾧτε, D.S. 16.4; so ἐφ’ ὅτῳ τε Delph.3(2).236 (ii BC). in indirect questions, Hom., etc., εἴπ’ ἄγε μοι καὶ τόνδε…, ὅς τις ὅδ’ ἐστί Il. 3.192, cf. 167, etc. ; ἔσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι, ὅς τις δὴ κτλ.
who it was that…, 14.509; ξεῖνος ὅδ΄, οὐκ οἶδ’ ὅς τις Od. 8.28; in dialogue, when the person questioned repeats the question asked by τίς, as οὗτος τί ποιεῖς· — ὅ τι ποιῶ; Ar. Ra. 198; ἀλλὰ τίς γὰρ εἶ· — ὅστις; πολίτης χρηστός Id. Ach. 595, cf. Pl. 462, Pl. Euthphr. 2c, etc. rare and late in direct questions, ὅ τι ἐστὶ τὸ ἐμποδίζον ; A.D. Adv. 140.12; ἀνθ’ ὅτου…; = why? Jul. Ep. 82 p. 109 B.-C. ; cf. ὅπως. limited or made more indefinite by the addition of Particles; ὅστις γε being one who (cf. ὅσγε), S. OT 1335, OC 810, Ar. Ra. 1184. ὅστις δή (v. δή IV. 1), freq. used without any distinct relative force, θεῶν ὅτεῳ δή to some one or other of the gods, Hdt. 1.86; ὅτευ δὴ χρήματος δεησόμενον Id. 3.121; ᾗ τινι δὴ γνώμῃ Th. 8.87, etc. ; also ὅ τι δήκοτε πρήξοντα Hdt. 6.134; ὅστις δήποτ’ ὤν Pl. Phdr. 273c; ὡς ἀπετύγχαν’ ὁτουδήποτε D. 19.167; ὁτῳδήτινι τρόπῳ PFay. 21.11 (ii AD); so ὁστισοῦν, ὁτιοῦν anybody (anything) whatsoever, Th. 4.16, Pl. Smp. 198b, etc. ; μετὰ ὁτουοῦν τρόπου Th. 8.27; ὁτῳοῦν Pl. Tht. 175a; εἷς ὁστισοῦν any one person, Arist. Pol. 1286a31; freq. with neg., μηδ’ ἂν ὁστισοῦν τυγχάνῃ ὤν Pl. Euthphr. 5e, cf. Phd. 78d, etc. ; οὐδ’ ὁτιοῦν not the least mite, nothing whatsoever, Ar. Nu. 344, Pl. 385; μηδοτιοῦν Thgn. 64; rarely, = whoever (whatever), as subject of a verb, ὁτιοῦν ἔτυχε τῶν ἐπὶ μέρους (v.l. ὅτι ἄν) Arist. Mu. 391a22. ὁστισδηποτοῦν D. 40.8, Aeschin. 1.164. so also ὅστις alone, Pl. Hp. Ma. 282d, etc. ; with neg., μηδὲ οἵτινες none at all, X. HG 1.5.9; οὐδ’ ἧστινος ἂν ἀσχολίας τὸ πρᾶγμα προσεδεῖτο Plb. 9.14.6. ὅστις ποτε whoever, A. Ag. 160 (lyr.), cf. Hdt. 8.65. ὅστις περ (cf. ὅσπερ), mostly in neut., ὅ τι πέρ ἐστ’ ὄφελος Ar. Ec. 53, cf. Pl. R. 492e; in masc., D. 21.225. ὅστις τε, where τε is otiose as in ὅστε, Il. 23.43, al. neut. ὅ τι used abs. as a Conj., v. ὅ τι. ἐξ ὅτου from which time, S. OC 345, Tr. 326, Ar. Nu. 528, X. Cyr. 8.2.16, etc. ; ἐξ ὅτου περ Ar. Ach. 596; ἀπ’ ὅτευ since…, Hdt. 1.7, cf. SIG 45.18 (Halic., v BC); so ἕως ὅτου until…, Ev. Luc. 13.8.
from what cause, S. Tr. 671, E. Cyc. 639.

ἥτις, ὅ, τι (mit der Diastole zu schreiben, zum Unterschiede von ὅτι, s. unten), gen. οὗτινος, ἧστινος usw., u. ὅτου, ὅτῳ (u. plur. ὅτων, ὅτοισι, doch selten); bei Hom. lautet das masc. auch ὅτις, Od. 16.307 u. öfter, neutr. ὅ, ττι ; gen. ὅττεο, 1.124, 22.377, ὅττευ, 17.121, u. ὅτευ, 17.421, 19.77, wie Her. (nie ὅτου); dat. ὅτεῳ, Od. 2.114, was zweisilbig zu sprechen ist Il. 12.428, 15.664, u. so auch Her.; acc. ὅτινα, Od. 8.204, 15.395 ; gen. plur. ὅτεων, 10.39 ; Her. 8.65 ; dat. ὁ τέοισιν, Il. 15.491 ; Her. 2.82, der auch das fem. ὁ τέῃσιν hat ; accus. ὅτινας, Il. 15.492 ; ὥτινες ist eine v.l. Od. 4.61, aber wahrscheinlich falsch ; – zunächst
1) indirektes Fragewort, welcher, welche, welches ; ἔσπετε νῦν μοι, μοῦσαι, ὅστις δὴ πρῶτος ἀνδράγρια ἤρατο, Il. 14.509 ; ὥς μοι ἐξονομήνῃς, ὅστις ὅδ' ἐστὶν Ἀχαιὸς ἀνήρ, wer der Achäer. da ist, 3.166, vgl. 192 ; θεῶν ἐν γούνασι κεῖται, ὅστις ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ βασιλεύσει Od. 1.400, u. öfter so mit dem indic., den die Griechen aus der direkten Frage gewöhnlich in die indirekte hinübernehmen ; so auch Tragg.: ὁ δ' οὖν ἐρωτᾶτ', αἰτίαν καθ' ἤντινα αἰκίζεταί με, Aesch. Prom. 226 ; σήμαιν' ὅ, τι χρὴ σοὶ συμπράττειν, 295 ; Eum. 58 u. öfter ; οὐ γὰρ οἶσθά μ' ὅντιν' εἰσορᾷς, Soph. Phil. 249 ; κοὐ βλέπεις, ἵν' εἶ κακοῦ, οὐδ' ὅτων οἰκεῖς μέτα, O.R. 414 ; ὅστις ἦν ὁ μῦθος αὖθις εἴπατε, Ant. 1175 ; u. in Prosa, μανθάνομεν οὖν ὅ, τι νῦν ἡμῖν ἐστι τὸ ξυμβαῖνον, Plat. Phil. 22a, u. öfter, wie Folgde ; doch folgt auch auf ein Präsens der conj., οὐκ ἔχειν, ὅτεῳ ζημιώσωσι, Her. 5.87. – In direkter Frage steht es nur in Beziehung auf eine unmittelbar vorangegangene Frage, ἀλλὰ τίς γὰρ εἶ ; – ὅστις, πολίτης χρηστός, eigtl. du fragst, wer ? Ar. Ach. 569 ; τί δ' αὖ λέγει ; ὅ, τι ; 106 ; τί ποιεῖς ; – ὅ, τι ποιῶ ; τί δ' ἄλλο γ' ἤ –, Ran. 198, vgl. Eccl. 685, 1181, Plut. 462 ; τίνα γραφήν σε γέγραπται ; ἥντινα ; Plat. Euthyphr. 2b.
2) häufiger drückt es eine unbestimmte Allgemeinheit aus und unterscheidet sich von dem einfachen Relativum ὅς dadurch, daß es nicht auf ein bestimmtes Subjekt geht, sondern auf ein unbestimmtes, mehrfach bestimmbares ; selten
   a) c. indic.; in Beziehung auf ein vorangehendes Demonstrativum, ἄνωχθι δέ μιν γαμέεσθαι τῷ, ὅτεῴ τε πατὴρ κέλεται καὶ ἁνδάνει αὐτῇ, Od. 2.114, wo ᾧ auf ein schon bestimmtes gehen würde, ὅτεῳ aber andeutet, daß keine Entscheidung getroffen : wen auch zu heiraten der Vater befiehlt ; ταύτην, ἥτις ἀποστρέψει, Plat. Gorg. 509b ; häufiger mit Auslassung des Demonstrativs, βουλὴν δ' Ἀργείοις ὑποθησόμεθ' ἥτις ὀνήσει, Il. 8.467 ; τιμὴν δ' Ἀργείοις ἀποτινέμεν, ἥντιν' ἔοικεν, Il. 3.286 ; Ζεύς τοι δοίη, ὅ, ττι μάλιστ' ἐθέλεις, Od. 14.54, u. sonst ; ἐλαφρόν, ὅστις πημάτων ἔξω πόδα ἔχει, παραινεῖν, Aesch. Prom. 263 ; u. mit πᾶν, λέξω σοι πᾶν ὅ, τι χρῄζεις μαθεῖν, 612 ; ὅστις γὰρ εὖ δρᾶν εὖ παθὼν ἐπίσταται, παντὸς γένοιτ' ἂν χρήματος κρείσσων φίλος, Soph. Phil. 668, öfter ; Eur., u. in Prosa überall ; τῆς ὀρθῆς τυχεῖν παιδείας, ἥτις ποτέ ἐστιν, Plat. Rep. III.416c ; μήτε διακονίαν μηδ' ἥντινα κεκτημένος, auch nicht irgendein, Legg. XI.919d ; ὅτῳ δοκεῖ ταῦτ' ἀνατεινάτω τὴν χεῖρα, Xen. An. 3.2.9, u. A.; auch ἡγεμόνα αἰτεῖν, ὅστις ἀπάξει, der da führen soll, Xen. An. 1.3.14 ; – προσκαλοῦμαί σ' ὅστις εἶ, wer du auch bist, Ar. Vesp. 1406.
   b) mit ἄν u. dem conj. der Allgemeinheit, in Beziehung auf die Gegenwart od. Zukunft ; ἔρδειν (für imperat.) ὅ, ττι κε κεῖνος ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ, Il. 15.148 ; ὅτις κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, wer immer einen Meineid schwören wird, 19.260 ; θεὸς δὲ τὸ μὲν δώσει, τὸ δ' ἐάσει, ὅ, ττι κεν ᾧ θυμῷ ἐθέλῃ, was er immer wollen mag, Od. 14.445 ; ἅπας δὲ τραχύς, ὅστις ἂν νέον κρατῇ, Aesch. Prom. 35 ; Folgde : πάσχειν ὅ, τι ἄντῷ ξυμβῇ, Plat. Phaedr. 274b ; τίς (πόλις) ἡμᾶς δέξεται, ἥτις ἂν ὁρᾷ τοσαύτην ἀνομίαν Xen. An. 5.7.33 ; 6.4.18 u. öfter, u. sonst, wie bei den Rednern u. Sp.
   c) auch der bloße conj. steht so ; οὐτιδανὸς πέλει ἀνήρ, ὅστις ξεινοδόκῳ ἔριδα προφέρηται ἀέθλων, Od. 8.209 ; τὴν γὰρ ἀοιδὴν μᾶλλον ἐπικλείουσ' ἄνθρωποι, ἥτις ἀκουόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται, 1.351 ; γυναικὸς ἥτις ἄνδρα νοσφίσῃ, Aesch. Eum. 202.
   d) in Beziehung auf die Vergangenheit u. in indir. Rede c. opt., ὅν τινα κιχείη, ἐρητύσασκε, Il. 2.188 ; οὔτινα γὰρ τίεσκον, ὅτις σφέας εἰσαφίκοιτο, Od. 22.404, womit man Stellen wie 12.40 vergleiche, ἀνθρώπους θέλγουσιν, ὅτις σφέας εἰσαφίκηται ; auch nach einem opt., μῦθον, ὃν οὔ κεν ἀνήρ γε διὰ στομα πάμπαν ἄγοιτο, ὅστις ἐπίσταιτο ἄρτια βάζειν, Il. 14.91, 17.640 ; ὅστις ἀφικνοῖτο τῶν παρὰ βασιλέως πρὸς αὐτόν, πάντας οὕτως ἀπεπέμπετο, Xen. An. 1.1.5, öfter, u. sonst.
3) zu bemerken ist, daß oft der sing. von ὅστις auf einen plur. bezogen wird, τὰ ἐπιτήδεια, ὅτῳ τις ἐπιτυγχάνοι, Xen. An. 4.1.9, wie das obeu angeführte Beispiel 1.1.5 u. sonst. – Auch allein stehend, wie quicunque Plat. Hipp. mai. 282d ; ἀφ' ἧστινος τέχνης, Paus. 2.9.7 ; τόπον ὅντινα εἰπών, Luc. Gall. 16. So besonders mit οὖν verstärkt, καὶ ἄλλος ὁστισοῦν, wer es auch sein mag, irgendein anderer, Plat. Symp. 198b u. öfter ; ἄλλην ἡντινοῦν τέχνην, Prot. 323a ; u. mit ἄν u. conj., μηδ' ἂν ὁστισοῦν τυγχανῃ ὤν, Euthyphr. 5e ; οὔτε διὰ φιλονεικίαν οὐδ' ἡντινοῦν, Lycurg. 5, u. A.; auch ὁστισδήποτε, Din. 1.93 ; ὅστις δήποτ' οὖν, Dem. u. a.Sp. – Wie in dem einfachen Relativum liegt darin auch
   a) eine Folge, so daß es für ὥστε zu stehen scheint, ἔστι τις οὕτως ἄφρων, ὅστις οἴεται, Xen. An. 7.1.29 ; τίς οὕτως εὐήθης, ὅστις, Dem. 1.15 ; Sp.
   b) ein Grund, wie quippe qui, ὦ φῶς τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, ὅστις πέφασμαι φύς τ' ἀφ' ὧν οὐ χρῆν, O.R. 1184, als ein solcher, welcher ich erzeugt bin, von dem ich nicht sollte erzeugt werden, d.i. weil ich unrechtmäßig erzeugt bin ; vgl. O.C. 265 ; πῶς ἐγὼ κακὸς φύσιν ὅστις παθὼν μὲν ἀντέδρων, 272 ; ἦ μαίνεταί γε, ἥτις λιποῦσα μὲν πόλιν νεαίρετον ἥκει, Aesch. Ag. 1035, vgl. 1373 ; – οὐδεὶς ὅστις οὐ, jeder, οὐδὲν ὅ, τι οὐκ, alles, Her. 5.97 ; Thuc. 7.87 u. Folgde ; wobei sich auch ein Adverbium findet, οὐδενὸς ὅτου οὐ πάντων ἂν ὑμῶν καθ' ἡλικίαν πατὴρ εἴην, Plat. Prot. 317c. –Ὅστις μή, wer nicht etwa, es müßte denn, Plat. Prot. 324b, Gorg. 522e. – Ὅ, τι, absolut, warum, weshalb, vgl. ὅτι. – Zuweilen tritt zwischen ὅς u. τίς eine Partikel, ἕκαστος, ᾧ μή τινι καὶ αὐτὸς ἔργῳ παρῆν, Thuc. 4.14, so ὃς ἄν τις, Plat. u. Dem. – Ἅσσα oder ἅττα, = ἅτινα, s. besonders.

ὅστις, ἥτις, ὅ τι (also written ὅ, τι and ὅτι; see LS, see word; WH, §411; Tdf., Pr., 111), in NT scarcely ever except in nom. (M, Pr., 91), the only instance of the oblique cases being found in ἕως ὅτου (see: ἕως), relative of indef. reference (related to simple ὅς as Lat. quisquis to qui),
whoever, anyone who;
__(a) of an indef. person or thing: in general statements, Mat.5:39, 41 13:12, and freq., Luk.14:27, Gal.5:4, al.; in relative sentences, Mat.7:26, Luk.15:7, Php.3:7, al.; πᾶς, with indic., Mat.7:24 10:32; ὅ ἄν (ἐάν), with subjc., Mat.12:50 13:12, Jhn.14:13, 1Co.16:2, Gal.5:10, al.;
__(b) of a definite person or thing, indicating quality, 'either generic, which, as other like things, or essential, which by its very nature' (Hort on 1Pe.2:11), who is such as: Mat.2:6 7:26, Luk.2:10 7:37, Jhn.8:53, Act.7:53, Rom.6:2, 1Co.3:17, Gal.4:24, Eph.1:23, al.;
__(with) where the relative sentence expresses a reason, consequence, etc. (M, Pr., 92), seeing that he (it, they), and he (it, they): Luk.8:3 10:42, Act.10:47 11:28, Php.4:3, al.;
__(d) as in Ionic and late Greek (Bl., §50, 1; M, Pr., l.with), differing but little from ὅς: Luk.2:4 9:30, Act.17:10, Rev.12:13.
(AS)