ατος (τὸ) borne, frontière, limite : au sg. HDT. 2, 17 ; d’ord. au pl. HDT. 4, 45 ; EUR. Hec. 16, etc. ; PLUT. M. 122 c ; d’où territoire enfermé dans des limites, pays, contrée, EUR. Hipp. 1459.

➳ Ion. οὔρισμα, HDT. 2, 17 ; 4, 45.

Étym. ὁρίζω.

Ion. οὔρισμα, ατος, τό, (< ὁρίζω) boundary, limit, Hdt. 2.17; and in pl., like ὅρια 1, Id. 4.45, E. Hec. 16; ὅ. βαρβάρων against them, Id. IA 952 ; prov., Μυσῶν καὶ Φρυγῶν ὁρίσματα, of matters which should be kept apart, Trag.Adesp. 560.

τό, die Grenze ; Eur. oft, ἕως γῆς ὄρθ' ἔκειθ' ὁρίσματα, Hec. 16, πρὶν τὰ Τροίας εἰσβαλεῖν ὁρίσματα, Andr. 969, das Gebiet ; – übh. Bestimmung, Plut. sanit. tuend. im Anf. sagt χωρὶς γὰρ τὰ φιλοσόφων καὶ ἰατρῶν ὁρίσματα ὥσπερ μυσῶν καὶ Φρυγῶν, u. auch sonst wird das sprichwörtlich gewordene χωρὶς τὰ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν ὁρίσματα angeführt, die oft über die Grenzen stritten.