'adv., cependant, pourtant, néanmoins :
      1 d’ord. placé au commenc. de la propos. suivi ou précédé d’une particule conjonctive : ὅμως δέ, IL. 12, 393 ; καὶ ὅμως, THGN. 422, et cependant ; ἀλλ' ὅμως, PLAT. Theæt. 145 d, mais cependant ; de même ὅμως μήν, PLAT. Leg. 766 a, etc. ; ὅμως μέντοι, PLAT. Crit. 54 d, etc. ; ὅμως γε μέντοι, AR. Nub. 631, etc. ; dans ces diverses, construct. qqf. ellipt. en sous-entendant le verbe exprimé dans la propos. antér. : ἀλλ' ὅμως, AR. Ach. 956 ; ὅμως δέ, PLAT. Parm. 137 a, mais cependant (il faut, etc.) ; qqf. sans particule : ὅμως ἄμεινον, ESCHL. Suppl. 730, pourtant il vaut mieux, etc. ;
      2 placé après un autre mot : νῦν δὲ ὅμως, PLAT. Conv. 193 e, maintenant cependant, etc. ; οἱ μὲν οὖν πρῶτοι ὅμως τρόπῳ τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο, XÉN. An. 2, 2, 17, cependant (bien que tout le matériel eût été pris) les premiers purent d’une façon quelconque établir un camp ; dans ce cas ὅμως se place d’ord. après le mot auquel il s’oppose : καὶ ἀπάλαμόν περ ὅμως ἐπὶ ἔργον ἐγείρει, HÉS. O. 20, et bien qu’il soit paresseux, elle le presse cependant ; κλῦθί μου νοσῶν ὅμως, SOPH. Tr. 1115, bien que tu sois malade, écoute-moi cependant ; κἀγώ σ' ἱκνοῦμαι, καὶ γυνή περ οὖσ', ὅμως, EUR. Or. 679, et moi, bien que femme, je viens à toi cependant ; μέγας βοῦς ὑπὸ σμικρᾶς ὅμως μάστιγος ὀρθὸς εἰς ὁδὸν πορεύεται, SOPH. Aj. 1253, un grand taureau contenu par un fouet petit cependant suit son chemin en ligne droite ; particul. dans une prop. relat. : λέξον, κεἰ στένεις κακοῖς, ὅμως, ESCHL. Pers. 295, quoique tu gémisses de ces maux, annonce-les cependant ; cf. ESCHL. Ch. 115, etc. ; THC. 7, 75, etc. ; ttef. il peut se placer avant le mot auquel il s’oppose : οἱ δὲ ἐν Σαλαμῖνι ὅμως ταῦτα πυνθανόμενοι ἀρρώδεον, HDT. 8, 74, ceux de Salamine, bien que recevant cet avis, étaient cependant encore très effrayés ; οἱ τετρακόσιοι ὅμως καὶ τεθορυϐημένοι ξυνελέγοντο, THC. 8, 93, bien que dans un grand trouble, les quatre cents s’assemblèrent cependant ; cf. XÉN. Cyr. 8, 2, 21, etc. ; de même avec ὅμως καί : ἔπεμπον ὅμως καὶ ξεινίους σφι ἐόντας, HDT. 5, 63, ils envoyèrent (une armée pour les chasser) quoique leurs hôtes.

Étym. ὁμός, cf. lat. simul.

'

Conj. (from ὁμῶς, with changed accent), all the same, nevertheless, used to limit whole clauses, once in Hom. (unless it is read in Od. 11.565), Σαρπήδοντι δ’ ἄχος γένετο…, ὅ. δ’ οὐ λήθετο χάρμης Il. 12.393 ; ὅ. πιθοῦ μοι S. OT 1064, cf. Ant. 519 ; κοὐκ ἐπίδηλος ὅ. and yet not so as to be observed, Thgn. 442 ; νῦν δὲ ὅ. θαρρῶ Pl. Smp. 193e, etc. ; freq. strengthd. by other words, ἀλλ’ ὅ. but still, but for all that, Pi. P. 1.85, Ar. V. 1085, etc. ; ὅ. μήν (Dor. μάν) Pi. P. 2.82, Pl. Plt. 297d ; ὅ. μέντοι Id. Cri. 54d ; ὅ. γε μήν Ar. Nu. 631, 822 ; ὅ. γε μέντοι Id. V. 1344, Ra. 61 ; used elliptically, πάντως μὲν οἴσεις οὐδὲν ὑγιές, ἀλλ’ ὅ. (sc. οἰστέον) Id. Ach. 956, cf. E. Hec. 843, Ba. 1027 (prob.). freq. in apodosi after καὶ εἰ (< κεἰ) or καὶ ἐάν (< κἄν), κεἰ τὸ μηδὲν ἐξερῶ, φράσω δ’ ὅ. S. Ant. 234, cf. A. Ch. 933 ; but ὅ., though it belongs in sense to the apodosis, is freq. closely attached to the protasis, μέμνησ’ Ὀρέστου, κεἰ θυραῖός ἐσθ’ ὅ., i.e. κεἰ θ. ἐστι, ὅμως μέμνησο, ib. 115 ; λέξον…, κεἰ στένεις ὅ., i.e. κεἰ στένεις, ὅ. λέξον, Id. Pers. 295 ; κἂν ἄποπτος ᾖς ὅ., φώνημ’ ἀκούω S. Aj. 15 ; sts. it even stands in the protasis, ἐρημία με, κεἰ δίκαι’ ὅ. λέγω, σμικρὸν τίθησι Id. OC 957 ; ἐγὼ μὲν εἴην, κεἰ πέφυχ’ ὅ. λάτρις, ἐν τοῖσι γενναίοισιν ἠριθμημένος E. Hel. 728. the protasis is freq. replaced by a part., ὕστεροι ἀπικόμενοι ἱμείροντο ὅ. Hdt. 6.120 ; κλῦθί μου νοσῶν ὅ. (i.e. εἰ νοσεῖς ὅ. κλῦθι) S. Tr. 1115 ; strengthd., πιθοῦ, καίπερ οὐ στέργων ὅ. A. Th. 712 ; ἱκνοῦμαι, καὶ γυνή περ οὖσ’ ὅ. E. Or. 680 ; τάδ’ ἔρδω, καὶ τύραννος ὢν ὅ. S. OC 851 ; ἐρήσομαι δέ, καὶ κακῶς πάσχουσ’ ὅ. E. Med. 280 ; sts. it precedes, τόλμα…, ὅ. ἄτλητα πεπονθώς, for καίπερ πεπονθώς, ὅ. τόλμα, Thgn. 1029 ; in Prose, οἱ δὲ… ὅ. ταῦτα πυνθανόμενοι ἀρρώδεον Hdt. 8.74 ; οἱ τετρακόσιοι… ὅ. καὶ τεθορυβημένοι ξυνελέγοντο Th. 8.93, cf. Hdt. 5.63, X. Cyr. 8.2.21 ; exceptionally, ἡ ἰσομοιρία τῶν κακῶν, ἔχουσά τινα ὅμως… κούφισιν, οὐδ’ ὧς ῥᾳδία ἐδοξάζετο Th. 7.75. where the protasis does not contain a verb, ἀπάλαμόν περ ὅ. (v.l. ὁμῶς) ἐπὶ ἔργον ἐγείρει Hes. Op. 20 ; βαρέα δ’ οὖν ὅ. φράσον A. Th. 810 ; κόλακι, δεινῷ θηρίῳ, ὅ. ἐπέμειξεν ἡ φύσις ἡδονήν Pl. Phdr. 240b. used to break off a speech, however…, A. Eu. 74 ; to refer to something previously said or to the general situation, after all, in spite of all, Th. 1.105, 3.28, 80, 7.1.

eigtl., wie unser gleichwohl, ein Wort mit ὁμῶς, dennoch, dessenungeachtet ; ὅμως δ' οὐ λήθετο χάρμης, Il. 12.393, dennoch nicht ; ἀλλ' ὅμως, κρέσσων γὰρ οἰκτιρμοῦ φθόνος, μὴ παρίει καλά, Pind. P. 1.85, öfter ; ὅμως δὲ φεῦγε, Aesch. Eum. 74, öfter ; ὅμως δὲ τλῆθι, Soph. Phil. 473 ; πόλιν εἰ καὶ μὴ βλέπεις, φρονεῖς δ' ὅμως, οἵᾳ νόσῳ ξύνεστιν, O.R. 302 ; ὅμως καὶ ξεινίους σφι ἐόντας, Her. 5.63 ; πάνυ μὲν οὐκ ἤθελεν ὅμως δὲ ἠναγκάσθη ὁμολογῆσαι, Plat. Prot. 338e, öfter. – Bes. ist das Nachsetzen des Wortes zu merken, λέξον καταστάς, κεἰ στένεις κακοῖς ὅμως, Aesch. Pers. 287, μέμνησ' Ὀρέστου, κεἰ θυραῖος ἔσθ' ὅμως, Ch. 113, vgl. Spt. 694, Pers. 826 ; ὡς εὐμαθές σου κἂν ἄποπτος ᾖς ὅμως, φώνημ' ἀκούω, Soph. Aj. 15, vgl. O.C. 961 ; bes. bei Partizipien, κλῦθί μου νοσῶν ὅμως, Tr. 1105, d.i. καίπερ νοσῶν, ὅμως κλῦθι ; vgl. ὑφ' ὧν ἐγὼ ταχθεὶς τάδ' ἔρδω καὶ τύραννος ὢν ὅμως, O.C. 755 ; Xen. An. 1.8.23, 3.1.10 ; οἱ μὲν πρῶτοι ὅμως τρόπῳ τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο, 2.2.17, wozu man aus dem Vorigen ergänzen muß, »obwohl Alles geplündert war« ; zu welcher Stelle Krüger Her. 1.83 Thuc. 5.61, 6.70 Plut. Pericl. 34 vergleicht ; γιγνώσκοντες, ὅτι πονηρά ἐστιν, ὅμως αὐτὰ πράττειν, Plat. Prot. 353c ; auch dem Partizip voranstehend, Rep. VI.445d. – Verstärkt ὅμως γε μήν, ὅμως γε μέντοι, Ar. Nub. 621, Ran. 61 u. öfter, wie Plat. Polit. 297d, Crit. 54d.

ὅμως
adv. (< ὁμίς),
yet: ὅ. μέντοι,
but yet, nevertheless, Jhn.12:42; by hyperbaton, out of its proper position, 1Co.14:7, Gal.3:15 (but see Bl., § 77, 14).†
(AS)