α, ον :
      1 qui arrive ou se fait tard, PD. I. 4, 59 ;
      2 qui arrive trop tard, tardif, XÉN. Hell. 5, 4, 3 ; TH. H.P. 2, 8, 1 ; PLUT. M. 119 c.

• Cp. ὀψιαίτερος, ARSTT. Meteor. 2, 5, 10 ; ou ὀψίτερος, PLUT. l. c. ; • Sup. ὀψιαίτατος, XÉN. l. c.

Étym. ὀψέ.

α, ον, (< ὀψέ) late, ὀψίᾳ ἐν νυκτί Pi. I. 4 (3).35 (53); ὅταν ἔαρ ὄ. γένηται Arist. HA 553b20, cf. 627b20; ὄ. σῦκα, πυροί, etc., Thphr. HP 2.8.1, 8.4.3, etc. ; [ᾠὰ] τὰ μὲν πρώϊα τὰ δ’ ὄ. Arist. HA 543a10; cf. ὀψία. Att. Comp. ὀψιαίτερος, α, ον, later, Id. Mete. 362a24, al., Thphr. CP 1.10.5; Sup. ὀψιαίτατος, η, ον, X. HG 5.44.3; hence ὀψιαίτερον as Adv., Comp. of ὀψέ, Pl. Cra. 433a, Thphr. HP 3.2.1, Eub. 119.11; Sup. ὀψιαίτατα, opp. πρωϊαίτατα, Pl. Prt. 326c, X. HG 4.5.18, etc. ; also Comp. ὀψιέστερος as v.l. in Thphr. (CP 4.8.3, HP 3.4.6); also shortd. form ὀψιτέρα, ἅλωσις Pi. Pae. 6.82; ὀψίτερον Plu. 2.119c; ὀψίτατον Poll. 1.69; ὀψίτερον τῆς ὥρας BGU 759.6 (ii AD), cf. PTeb. 230 (ii BC).

spät ; ὀψίᾳ νυκτί, Pind. I. 3.53 ; dem πρώϊος entggstzt, oft in Prosa, bes. der spätern (früher ist ὀψέ mehr im Gebrauch), περὶ δείλην ἤδη ὀψίαν Thuc. 8.26 : auch in der Bdtg zu spät, Theophr, NT, vgl. Phryn. 51. – Kompar. gew. ὀψιαίτερος, superl. ὀψιαίτατος (vgl. ὀψέ), οἱ ἀπὸ τῶν ἔργων ὀψιαίτατοι, Xen. Hell. 5.4.3 ; – ὀψίτερος hat Plut. Consol. ad Apoll. p. 362 ; bei Poll. 1.69 hat Bekker diese Form weggelassen ; – ὀψιέστερος bei Theophr. ist zw.