gén. ὀπός (ἡ) regard, vue, EMPÉD. et ANTIM. (STR. 364).

Étym. ὄπωπα.

gén. ὀπός, dat. ὀπί, acc. ὄπα (ἡ) :
      1 voix (d’homme, IL. 16, 76, etc. ; d’une divinité, IL. 2, 182 ; des muses, IL. 1, 604, etc.) ; voix des cigales, IL. 3, 152 ; des agneaux, IL. 4, 435 ; son de la flûte, THGN. 532, etc. ;
      2 parole, langage, IL. 7, 53 ; 11, 137 ; 21, 98 ; SOPH. El. 1068 ; EUR. Hec. 555, etc.

Étym. R. indo-europ. *uek^w-, parler ; cf. ὄσσα, ἔπος, lat. vōx.

ἡ, gen. ὀπός, (ὄψομαι) = ὄψις, the eye, face, Emp. 88, Antim. 63.

ἡ, poetic Noun, used in obliq. cases of sg., ὀπός, ὀπί, ὄπα, voice, whether in speaking, shouting, lamenting, Ἀτρείδεω ὀπὸς ἔκλυον Il. 16.76, cf. 14.150, 18.222, 22.451, etc. ; or in singing, Κίρκης… ἀειδούσης ὀπὶ καλῇ Od. 10.221, cf. 5.61; ἄειδον ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ Il. 1.604, cf. Hes. Th. 41, al., Pi. N. 7.84, al., B. 16.129, A. Supp. 60 (lyr.), etc. ; also of cicadae, ὄπα λειριόεσσαν ἱεῖσι Il. 3.152; of lambs, ἀκούουσαι ὄπα ἀρνῶν 4.435; of flutes, αὐλῶν φθεγγομένων ἱμερόεσσαν ὄπα Thgn. 532.
word, ὡς γὰρ ἐγὼν ὄπ’ ἄκουσα θεῶν Il. 7.53; ἀμείλικτον δ’ ὄπ’ ἄκουσαν 11.137, cf. 21.98, S. El. 1068 (lyr.), etc. (Cogn. with ἔπος, εἰπεῖν.)

ὀπός, ἡ (ἔπος), die Stimme des Sprechenden, Singenden, Rufenden ; οὐδέ πω Ἀτρείδεω ὀπὸς ἔκλυον αὐδήσαντος, Il. 16.76 ; μοῦσαι ἄειδον ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ, 1.604 ; ἀειδούσης ὀπὶ καλῇ, Od. 10.221 ; der Sirenen, 12.52 ; auch von den Zikaden, ὄπα λειριόεσσαν ἱεῖσι, Il. 3.152 ; ἀρνῶν, 4.435 ; Ausspruch, Rede, 7.53, 11.137, 21.98 ; Pind. ἔβαλεν ὕμνος ὀπὶ νέων κελαδέων, N. 3.63 ; ὄπα γλυκεῖαν προχεόντων ἐμάν, P. 10.56, öfter ; Aesch. Suppl. 58 ; Soph. El. 1057 ; ἤκουσαν ὑστάτην ὄπα, Eur. Hec. 555 ; ἐξέκλαγξ' ὄπα ἀξύνετον, Ion 1204, öfter ; einzeln bei sp.D.; der plur. scheint nicht vorzukommen.

ὀπός, ἡ (ὈΠ), = ὄψις, Gesicht, Auge, Empedocl. 284.