ου (ὁ) ou εος-ους (τὸ) :
      1 (τὸ) char, d’ord. au plur. pour désigner un seul char, IL. 4, 419, etc. ; PD. O. 4, 20, etc.

➳ Gén. plur. ὀχέων, IL. 4, 419, etc. ; dat. pl. épq. ὄχεσφι(ν) IL. 4, 297 ; 5, 28, etc. ;
      2 (ὁ) tout ce qui sert à transporter, véhicule : ἁρμάτων ὄχοι, EUR. Ph. 1198, roues de chars, d’où p. ext. le véhicule entier (char, HH. Cer. 19 ; HDT. 8, 124 ; navire, ESCHL. Suppl. 33).

Étym. p. ϝόχος, de la R. indo-europ. *ueǵ^h-, transporter, conduire ; cf. sscr. vā́has-, lat. vehiculum, all. Wagen.

ου (ὁ) réceptacle, abri, λιμένες νηῶν ὄχοι, OD. 5, 404, des ports qui retiennent ou abritent les navires.

Étym. ἔχω.

ὁ, (< Ϝέχω) carriage, used by Hom. in heterocl. neut. pl. ὄχεα, τά, even of a single chariot, ἐξ ὀχέων Il. 4.419, etc. (so Pi. O. 4.13, P. 9.11); and in poet. dat. ὄχεσφι, φιν, σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφι Il. 4.297, cf. 5.28, 107, etc. ; later also in masc. pl., ἐπὶ χρυσέοισιν ὄχοισιν h.Cer. 19; ἐπ’ εὐκύκλοις ὄχοις, of the Scythian wagons, A. Pr. 710, cf. E. Andr. 1019 (lyr.), Supp. 676, al. ; also in sg., Pi. O. 6.24 (in poet. form ὄκχος), A. Ag. 1070, Hdt. 8.124, Critias 2.3; periphr., ἁρμάτων ὄχος or ὄχοι, = ὄχημα, E. Hipp. 1166, IT 370, Ph. 1190; ὄ. ταχυήρης, of a ship, A. Supp. 32 (anap.). τρόχαλοι ὄχοι the swift or round bearers of the chariot, i.e. the wheels, E. IA 146 (anap.).
anything which holds, λιμένες νηῶν ὄχοι roadsteads for ships, harbours, Od. 5.404, Orph. A. 1200. νεῦρα τῆς ὑστέρης τὰ καλεόμενα ὄχοι Hp. Mul. 2.204 (v.l. ὄσχοι); cf. ὀχεύς 1.4. perh. = ὀχετός, μισθωτοῖς τοὺς ὄ. ἀνακαθάρασι τοὺς ἐν τῷ ἱερῷ IG 11(2).203 A 33 (Delos, iii BC).

τό (ἔχω), eigtl. das Tragende, gew. der Wagen, Hom., der, wenn man ὄχεσφιν auch für den plur. nimmt, immer den plur. für einen einzelnen Wagen braucht, ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε Il. 4.419, öfter, ἤριπε δ' ἐξ ὀχέων 5.47, öfter ; ἵππους λύε – ἐξ ὀχέων 11.621 ; ἐμῶν ὀχέων ἐπιβήσεο 5.221 ; Pind. auch im plur., Ol. 4.12, P. 9.11 ; einzeln noch bei ap. D. nachgeahmt.

ὁ, Alles was hält, festhält, Halter, νηῶν ὄχοι, die Halter od. Schützer der Schiffe, Od. 5.404. – Gew. wie τὸ ὄχος, aber in der Regel im sing., der Wagen, Aesch. Ag. 1040 u. öfter ; auch vom Schiffe, Suppl. 32 ; ὄχου παραστείχοντα τηρήσας, neben dem Wagen, Soph. O.R. 808, wie El. 698, 717 ; Eur. öfter ; auch ἁρμάτων ὄχος, Hipp. 1166 ; u. so ist ἐξήλαυνον ἁρμάτων ὄχους Phoen. 1197 nicht = Wagenlenker, sondern = Wagen, od., wie τροχαλοὶ ὄχοι ἀπήνης, I.A. 146, = des Wagens runde Träger, die Räder ; ἱππότης, Suppl. 660 ; πωλικός, I.A. 623 ; öfter im plur.; Her. 1.124, u. einzeln bei Sp. Vgl. das dor. ὄκχος.