'ου (ὁ) :
   I foule, d’où :
      1 en gén. foule, multitude d’hommes, PD. P. 4, 151 ; ESCHL. Pers. 53 ; SOPH. Tr. 424 ; AR. Eccl. 383, etc. ; XÉN. Cyr. 7, 5, 39, etc. ; PLAT. Gorg. 458 e, etc. ; comme nom collect. joint à un part. au plur. XÉN. Hell. 2, 2, 21 ; au plur. οἱ ὄχλοι, XÉN. Mem. 3, 7, 5 ; PLAT. Gorg. 454 b, les assemblées du peuple ; en parl. de soldats, masse de troupes, particul. de troupes légèrement armées, THC. 3, 109 ; 4, 56 ; 7, 84 ; ou du train des équipages, THC. 6, 64 ; 7, 62, 78 ; XÉN. Cyr. 4, 2, 6, etc. ; en mauv. part, en parl. d’une troupe de soldats en désordre, THC. 4, 126, etc. ;
      2 particul. foule de peuple, la foule, la multitude, le bas peuple, la populace, XÉN. Cyr. 2, 2, 21, etc. ; HDN 7, 3, 11 ; δι' ὄχλου ἤδη τοῦτό γε, DH. Lys. 10, c’est chose connue de tous ; de même ὁ ὄχλος τῶν στρατιωτῶν, XÉN. Cyr. 6, 1, 25 ; abs. οἱ ὄχλοι, POL. 1, 15, 4, etc. la masse de l’armée, p. opp. aux chefs ;
      3 multitude d’animaux, EUR. I.A. 191 ;
      4 foule de choses (vaisseaux, THC. 1, 49 ; mots, LUC. Nec. 4, etc.) ;
   II tumulte d’une foule, d’où embarras causé par la foule, et, en gén. embarras, gêne ; ὄχλον παρέχειν τινί, HDT. 1, 86 ; XÉN. An. 3, 2, 27, causer des embarras à qqn ; δι' ὄχλου εἶναί τινι, THC. 1, 73 ; AR. Eccl. 888, être importun, à charge à qqn.

Étym. indo-europ. *uoǵ^h-(s)lo-, de la R. *ueǵ^h-, conduire, transporter ; cf. ὀχέω, lat. vehō.

'

ὁ, crowd, throng, Pi. P. 4.85, A. Pers. 42 (anap.), etc. ; ἐς ὄχλον ἕρπειν παρθένοισιν οὐ καλόν E. Or. 108, cf. Heracl. 44; ὁ ὄ. τῶν στρατιωτῶν the mass of the soldiers, X. Cyr. 6.1.26, cf. Th. 6.64, 7.62; μηδένα ὄ. Πελοποννησίων νεῶν Id. 2.88; ὄχλῳ in numbers (for an army), Id. 1.80; ὁ μισθοφόρος ὄ. Id. 3.109, cf. 4.56; οἱ τοιοῦτοι ὄ.
undisciplined masses like these, ib. 126; ὄ. μᾶλλον ἢ στρατός Hdn. 6.7.1; of the camp-followers, X. An. 3.4.26, 4.3.26, etc. in political sense, populace, mob, opp. δῆμος (people), Th. 7.8, cf. Pl. Plt. 304d; πρὸς ὄχλον ζῶν Id. Ax. 368d; οἱ ὁμότιμοι ὤκνουν τὴν τοῦ ὄ. ἰσομοιρίαν X. Cyr. 2.2.21; δικαστηρίων καὶ τῶν ἄλλων ὄ. and popular assemblies (in a contemptuous sense), Pl. Grg. 455a, cf. Euthd. 290a; prov., δι’ ὄχλου ἤδη τοῦτό γε this is already in the mouths of the people, D.H. Lys. 10, cf. J. BJ 2.13.1, 4.9.2. generally, mass, multitude, ὄ. τὸν πλεῖστον λόγων A. Pr. 827; τὸν πλεῖστον ὄ. τῶν πραχθέντων Isoc. 12.192; ἵππων ὄ. E. IA 191 (lyr.); ἄκριτος ἄστρων ὄ. Critias 19.5 D. ; σαρκῶν Pl. Ti. 75e; in pl., the masses, καχεξία τις ὑποδέδυκε τοὺς ὄχλους Diph. 24.4, cf. Men. 161.1, 466.4; πιθανώτεροι οἱ ἀπαίδευτοι ἐν τοῖς ὄ. Arist. Rh. 1395b28.
annoyance, trouble, σχολὴν ὄ. τε μέτριον E. Ion 635, etc. ; ὄχλον παρέχειν to give trouble, Hdt. 1.86, cf. E. Med. 337, X. An. 3.2.27, Pl. Phd. 84d; δι’ ὄχλου εἶναι, γενέσθαι, to be or become troublesome, Ar. Ec. 888, Th. 1.73, Pl. Alc. 1.103a; μάταιον ὄ. τοὺς λόγους νομίσητε D. 18.214; οἱ δὲ ἀντιλέγοντες ὄ. ἄλλως καὶ βασκανία κατεφαίνετο Id. 19.24.

ὁ, ein Haufe Menschen, bes. eine verworrene, dicht zusammengedrängte Masse ; πλήθοντος ὄχλου, Pind. P. 4.85 ; δυσμενέων δ' ὄχλον πύργος ἀποστέγει, Aesch. Spt. 216 ; Pers. 53 u. öfter ; auch übertr., ὄχλον μὲν οὖν τὸν πλεῖστον ἐκλείψω λόγων, Prom. 829 ; πολύς σου ταῦτά γ' εἰσήκουσ' ὄχλος, Soph. Trach. 423 ; ὄχλος πᾶς Ἀχαϊκοῦ στρατοῦ, Eur. Hec. 521, öfter ; γυναικῶν, Phoen. 204, wie θηλυγενής Bacch. 117 ; auch ἵππων, I.A. 191 ; die Menge, bes. das Volk, der große Haufe, λαῶν, ἀνθρώπων, Ar. Ran. 219, Eccl. 383 ; ὥσπερ θυρωρὸς ὑπ' ὄχλου τινὸς ὠθούμενος καὶ βιαζόμενος, Plat. Phil. 62c ; ὅτι μέλλει χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν, Gorg. 502a ; οὐκοῦν πρὸς πολὺν ὄχλον καὶ δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι, 502c, öfter ; bei Xen. An. 2.5.9 steht die ἐρημία entgegen ; ἐν τοῖς ὄχλοις μᾶλλον ἢ ἐν ταῖς ἰδίαις ὁμιλίαις, in Volksversammlungen, Mem. 3.7.5. sprichwörtlich δι' ὄχλου ἤδη τοῦτό γε, das ist schon unter dem großen Haufen, dem Pöbel bekannt ; Hdn. 6.7.2 ὄχλος μᾶλλον ἢ στρατός, ein ungeordneter Haufe, u. so öfter im Ggstze zum geregelten Heere ; vgl. Thuc. 4.126 ; ὁ ὄχλος τῶν στρατιωτῶν, die gemeinen Soldaten im Ggstze zu den Anführern, Xen. Cyr. 6.1.25 ; bes. der Troß, der dem Heere folgte, An. 3.4.26, 4.3.26, u. Sp., auch im plur., Dion.Hal. 11.71. – Auch von Sachen, πραγμάτων, Sp., παραδειγμάτων, Plut. de aud. poet. 9 ; vgl. Valcken Eur. Phoen. 204. – Dah. Lärm, Unruhe, die eine große, ungeordnete Menschenmenge macht, u. übh. Beunruhigung, Belästigung, ὄχλον παρέχειν τινί, Eur. Or. 282 u. öfter, wie Her. 1.86 ; Plat. Phaed. 84d, Rep. V.450b ; Isocr. 12.211 ; Xen. An. 3.2.27 u. Folgde oft ; auch δι' ὄχλου εἶναί τινι, Einem beschwerlich fallen, Ar. Eccl. 888 ; vgl. Thuc. 1.73.
Bei den Kretern lautete das Wort πόλχος, äol. ὄλχος, davon das lat. volgus.

ὄχλος, -ου, ὁ,
[in LXX for הָמוֹן (chiefly in Da TH), קָהָל ,חַיִל, etc. ;]
__1. a moving crowd or multitude of persons, a throng: Mat.9:23, Mrk.2:4, Luk.5:1, Jhn.5:13, al.; pl., Mat.5:1, Mrk.10:1, Luk.3:7, and freq.; ὄ. ἱκανός, Mrk.10:46, al.; τοσοῦτος, Mat.15:33; οὐ μετ᾽ ὄχλου, Act.24:18; ἄτερ ὄχλου, Luk.22:6; πᾶς ὁ ὄ., Mat.13:2, Mrk.2:13, al.; ὄ. πολύς, Mat.20:29, Mrk.5:21, al.; ὁ πολὺς ὄ. (ὄ. π.), the populace, the common people, Mrk.12:37 (Swete, in l.; Field, Notes, 37), Jhn.12:9 (Westc, in l.).
__2. (As also cl., opp. to δῆμος, which see, and cf. Tr., Syn., §xcviii), the populace, the common people (cf. ὁ πολὺς ὄ., supr.), Mat.14:5 21:26, Mrk.12:12, Jhn.7:12b; so with contempt (cl.), Jhn.7:49. In a more general sense, a multitude: with genitive, ὀνομάτων (see: ὀ.), Act.1:15; μαθητῶν, Luk.6:17, al.
(AS)