ατος (τὸ) ce qui porte ou soutient :
   I en gén. γῆς ὄχ. Ζεύς, EUR. Tr. 884, Zeus, qui soutient la terre ;
   II ce qui sert à voiturer, particul. :
      1 voiture, chariot, char traîné par des chevaux, ESCHL. Pers. 607, etc. ; SOPH. El. 740 ; EUR. Hipp. 1355, etc. ; ἁρμάτων ὀχήματα, EUR. Suppl. 662, m. sign. ;
      2 navire, vaisseau, ESCHL. Pr. 468 ; SOPH. Tr. 656 ; EUR. I.T. 410 ; PLAT. Phæd. 113 d, etc. ;
      3 périphr. en parl. d’un animal de transport (cheval, M. TYR. 14, 4, p. 255 ; dauphin, ANTH. App. 105, 2, etc.) ; cf. AR. Pax 865 ;
      4 fig. véhicule (de la pensée, de la parole, etc.) PD. fr. 90 Bgk ; en prose, PLAT. Phæd. 85 d ; PLUT. M. 698 d, etc.

Étym. ὀχέω.

ατος, τό, anything that bears or supports; hence, Zeus is called γῆς ὄχημα stay of earth (< γαιήοχος), E. Tr. 884.
carriage, chariot, Hdt. 5.21, etc. ; prop.
mule-car, opp. ἅρμα (war-car), Pi. Fr. 106.6; also ὀ. ἱππικά S. El. 740; ἁρμάτων ὀχήματα E. Supp. 662; ὄ. ἵππειον, πωλικόν, Id. Alc. 67, Rh. 621, cf. Tim. Pers. 205; αὔρα, θεῶν ὄ. Trag.Adesp. 565; ἔπαρχος ὀχημάτων, = Lat. praefectus vehiculorum, IG 14.1072 (Rome, ii AD), cf. Supp.Epigr. 4.520.12 (Ephes., ii AD). of ships, mostly with some addition, λινόπτερ’ ηὗρε ναυτίλων ὀ. A. Pr. 468; ὄ. ναός S. Tr. 656 (lyr.); νάϊον ὄ. E. IT 410 (lyr.); τὰ ὀ. τά τε πεζὰ καὶ τὰ ἐν τῇ θαλάττῃ Pl. Hp. Ma. 295d, cf. Phd. 113d. of animals that are ridden, ὄ. κανθάρου a riding-beetle (as we say a riding-horse), Ar. Pax 866; of Arion΄s dolphin, App.Anth. 1.3; of a horse, Max.Tyr. 14.4. metaph, vehicle, raft, ὄ. ἀοιδᾶν, as Pi. calls his ode, Fr. 124.1; ἐπὶ βεβαιοτέρου ὀ., λόγου θείου τινός, διαπορευθῆναι Pl. Phd. 85d; ὄ. τροφῆς, of water, Hp. Alim. 55 (but of the vena cava, Id. ap. Gal. UP 4.5); τὸ σιτίον οἷον ὀ. τῷ ὑγρῷ χρώμενον Plu. 2.698d; of honey as a vehicle for drugs, Gal. 10.300; σῶμα… ψυχῆς λεπτὸν ὄ. Orac. ap. Hierocl. in CA 26 p. 478M. ; of the supposed vehicle consisting of fine and indestructible matter informed by the soul, its spiritual body, Procl. Inst. 205, cf. Iamb. Myst. 5.12, Dam. Pr. 102; ἀχράντῳ ὀ. χρώμεναι τῷ… κάλλει Procl. in Alc. p. 33 C.

τό, Alles, was trägt oder stützt, wie Eur. statt γαιήοχος den Zeus γῆς ὄχημα nennt, Troad. 884 ; vgl. Jacobs zu Achill.Tat. p. 451. – Gew. Fuhrwerk, Fahrzeug ; ναυτίλων λινόπτερα, Aesch. Prom. 466 ; ξὺν ἵπποις καμπύλοις τ' ὀχήμασιν, Suppl. 180 ; ἱππικά, Soph. El. 730 ; πολύκωπον ὄχ, ναός, Schiff, Trach. 653 ; Eur. sowohl ἵππειον, πωλικόν, als νάϊον, Alc. 68, Rhes. 621, I.T. 410 ; auch ἁρμάτων ὀχήματα, Aesch. Suppl. 662 u. öfter ; ζευκτά, Plut. aere al. 3. – Komisch ὄχημα κανθάρου, Ar. Pax 830 ; öfter bei Plat., wie Polit. 288a, ἐμβιβάσας ὡς εἰς ὄχημα Tim. 41e, von Schiffen Phaed. 113d, vgl. Hipp. mai. 295d, τὰ ὀχήματα τά τε πεζὰ καὶ τὰ ἐν τῇ θαλάττῃ πλοῖα ; Sp., wie Luc.