εως (ὁ) :
   I serpent :
      1 au pr. IL. 12, 208 ; HDT. 8, 44 ; 9, 81 ; PLAT. Rsp. 358 b, etc. ;
      2 fig. en parl. d’une flèche, ESCHL. Eum. 181 ; d’hommes fourbes, THGN. 602 ; dans les Livres saints, en parl. de Satan, NT. 2Cor. 11, 3 ; Apoc. 12, 9, etc. ;
   II p. anal. :
      1 le Serpent, constellation, ARAT. 82 ;
      2 sorte de bracelet, MÉN. (HSCH. v° ὄφεις) ; PHILSTR. Ep. 40 ;
      3 sorte de plante, HPC. 640, 14.

➳ [ο̄] IL. 12, 208 ; HIPPON. fr. 49, 6 ; [ῑ] dans ὄφις, A.RH. 2, 1269 ; MOSCH. 4, 22 ; dans ὄφιν, HÉS. Th. 334 ; ESCHL. 915 à l’arsis. Gén. ion. ὄφιος, HÉS. Th. 321 ; poét. ὄφεος, EUR. Suppl. 703, Bacch. 1027, 1032 ; gén. pl. ion. ὀφίων, HÉS. Sc. 161 ; PD. P. 12, 9 ; acc. ion. ὄφιας, PD. N. 1, 45. Fém. ἡ ὄφις, NONN. D. 25, 522.

Étym. R. indo-europ. *h₃eg^whi-, serpent ; cf. ἔχις, sscr. áhi-, lat. anguis.

ὁ, gen. ὄφεως, poet. also ὄφεος E. Supp. 703, Ba. 1026, 1331; Dor. and Ion. ὄφιος Hes. Th. 322, Hdt. 9.81, Arat. 82 : — serpent, αἰόλος Il. 12.208; γλαυκῶπα ποικιλόνωτον ὄφιν Pi. P. 4.249, cf. A. Ch. 544, S. Ph. 1328, Hdt. 8.41, Pl. Phd. 112d, R. 358b, etc. ; ὁ ψυχρὸς ὄ. Theoc. 15.58; equiv. to δράκων in Hes. Th. 322, 825; metaph, πτηνὸν ἀργηστὴν ὄφιν, of an arrow, A. Eu. 181. like δράκων, a serpent-like bracelet, Men. 387, Nicostr.Com. 33, Philostr. Ep. 22; ὄφεις is Att. for ψέλλια acc. to Moer. p. 288 P. τρικάρηνος ὄ. ὁ χάλκεος dedicated at Delphi (= SIG 31), Hdt. 9.81. the constellation Serpens, Arat. 82, Eudox. ap. Hipparch. 1.2.18.
a creeping plant, Hp. Mul. 2.114. a kind of fish, v. ὀφίδιον II.
guinea-worm (elsewh. δρακόντιον), Ruf. Interrog. 65. = ὀφίασις I, Cels. 6.4, Poll. 4.192. [The first syll. is sts. made long in the older Poets, αἰόλον ὄφιν Il. 12.208, cf. Hippon. 49.6; so ὀφιοέσσης Antim. 78. It was then pronounced (and perh. written) ὄπφις, ὀπφιοέσσης, v. Eust. Il. l.c. — The ult. of the nom. and acc. ὄφις, ὄφιν is commonly long, as in Hes. Th. 334, A. Ch. 928, A.R. 2.1269, Mosch. 4.22; short only in later Poets, as A.R. 4.128, 1398, Arat. 578.]

εως, ion. ιος, ὁ, die Schlange ; αἰόλος, Il. 12.208 ; γλαυκῶπα, ποικιλόνωτον ὄφιν, Pind. P. 4.249 ; mit δράκων gleichbedeutend, Hes. Th. 322, 825 ; τόνδ' ὄφιν ἐθρεψάμην, Aesch. Ch. 915 ; ὄφεων δὲ πλεκτάναισι περίδρομον κύτος προσηδάφισται, Spt. 477, der übertr. von einem Pfeile sagt λαβοῦσα πτηνὸν ἀργηστὴν ὄφιν, Eum. 181 ; Soph. Phil. 1312 ; Her. 8.41, 9.81 ; ὥσπερ ὄφις κηληθῆναι, Plat. Rep. II.358b ; ὥσπερ οἱ ὄφεις, Phaed. 112d ; Sp.
Ein Sternbild, die Schlange, Arat.
Ein schlangenförmiges Armband, Men. bei Hesych.
Bei Hippocr. auch eine Schlingpflanze, u. bei den Medic. = ὀφίασις.
[Die erste Silbe findet sich bei den älteren Dichtern zuweilen lang gebraucht, Il. 12.208, vgl. Wolf praef. Il. p. LXXI u. Spitzner vers. her. p. 78, weshalb einige ὄπφις schreiben wollten, Schaefer Theogn. 334. – In ὄφιν ist bei Hes. Th. 334 die letzte Silbe in der Vershebung lang.]

ὄφις, -εως, ὁ
[in LXX chiefly for נָחָשׁ ;]
a serpent, snake: Mat.7:10 Mrk.16:18, Luk.10:19 11:11, Jhn.3:14, 1Co.10:9, Rev.9:19; as typical of wisdom and cunning, Mat.10:16 23:23, 2Co.11:3 (cf. Gen.31:1-55); of Satan (cf. Gen.3:1, Wis.2:23-24, 4Ma.18:8), Rev.12:9, 14 12:11 20:2.†
(AS)