'ου (ὁ) le point du jour, l’aurore, HH. Merc. 98 ; HÉS. O. 575 ; ὄρθρος βαθύς, AR. Vesp. 216 ; PLAT. Prot. 310 a, la première aurore, le jour naissant, le petit jour ; ὑπ' ὄρθρον, BATR. 102 ; ὑπὸ τὸν ὄρθρον, DC. 76, 17 ; εἰς ὄρθρον, XÉN. Cyn. 6, 6 ; περὶ ὄρθρον, THC. 2, 3, etc. ; κατ' ὄρθρον, AR. Vesp. 772 ; πρὸς ὄρθρον, AR. Lys. 1089, etc. ; τὸ πρὸς ὄρθρον, XÉN. Hell. 2, 4, 24, au point du jour ; adv., ὄρθρον, HÉS. O. 575 ; PLAT. Leg. 808 c ; τὸν ὄρθρον, HDT. 4, 181 m. sign. ; ἀπ' ὄρθρου, PLAT. Leg. 951 d, dès le point du jour ; ἅμα ὄρθρῳ, HDT. 7, 188 ; THC. 5, 42 ; XÉN. An. 2, 2, 21, avec le jour naissant ; δι' ὄρθρων, EUR. El. 909, dans mes veilles matinales.

Étym. p.-ê. indo-europ. *h₃r-d^hro-, lever du soleil ; de la R. *h₃er-, se lever ; cf. ὄρνυμι, lat. orior, ortus, oriēns.

'

ὁ, the time just before or about daybreak, dawn, cock-crow (ἀπ’ ὄρθρου μέχρι περ ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ Pl. Lg. 951d), τάχα δ’ ὄ. ἐγίγνετο δημιοεργός h.Merc. 98 ; ἐπειδὰν ὄ. ᾖ Ar. Ach. 256, cf. Av. 496, etc. ; ὄρθρου at dawn, Hes. Op. 577, Sopat. 25, Aristopho 10 ; ὄρθρου γενομένου Hdt. 1.198 ; ἅμα ὄρθρῳ Id. 7.188, Th. 3.112, etc. ; ἐς ὄρθρον Theoc. 18.56, cf. X. Cyn. 6.6 ; κατ’ ὄρθρον Ar. V. 772 ; περὶ ὄρθρον Th. 6.101 (cf. περίορθρος) ; πρὸς ὄρθρον towards dawn, Ar. Lys. 1089 ; πρὸς ὄρθρον γ’ ἐστίν Id. Ec. 20 ; ὑπ’ ὄρθρον Batr. 103 ; ὑπὸ τὸν ὄ. D.C. 76.17 ; τὸν ὄ., abs., in the morning, Hdt. 4.181 ; δι’ ὄρθρων each morning early, E. El. 909 ; ὄ. βαθύς dim morning twilight, ἀλλὰ νῦν ὄ. β. Ar. V. 216, cf. Pl. Cri. 43a, Theoc. 18.14 ; τῆς παρελθούσης νυκτὸς…, ἔτι βαθέος ὄ. Pl. Prt. 310a, cf. Ev. Luc. 24.1. Ὄρθρος, ὁ, a mythical dog, son of Typhaon and Echidna, that kept the herds of Geryoneus on the island Erytheia, and was there killed by Heracles, Hes. Th. 309, cf. 293 (v.l. Ὄρθος).

ὁ (ὄρνυμι), der frühe Morgen, die Zeit vor und um Tagesanbruch, wo die Sonne aufgeht, die Menschen und Tiere sich von ihren Lagern erheben ; Hes. O. 579 ; H.h. Merc. 98 ; ὑπ' ὄρθρον, Batrach. 102 ; δι' ὄρθρων, Eur. El. 909 ; κατ' ὄρθρον, πρὸς ὄρθρον, Ar. Vesp. 772, Eccl. 20 ; ἅμα τῷ ὄρθρῳ, Thuc. 3.112, wie Her. 7.188 ; ὄρθρος βαθύς, sehr früher Morgen, Ar. Vesp. 216 Plat. Criton. 43a, Prot. 310a ; ἀπ' ὄρθρου μέχρι περ ἂν ἥλιος ἀνίσχῃ, Legg. XII.951d ; Folgde, ἐξ ὄρθρου Pol. 3.73.3, τὸν ὄρθρον, am Morgen, 12.26.1 ; bei B.A. wird ὄρθρος bestimmt als ἡ ὥρα τῆς νυκτός, καθ' ἣν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν, ἄρχεται δὲ ἐνάτης ὥρας καὶ τελευτᾷ εἰς διαγελῶσαν ἡμέραν.

ὄρθρος, -ου, ὁ
[in LXX for שַׁחַר, בֹּקֶר, etc. ;]
daybreak, dawn: ὄρθρου βαθέως (M, Pr., 73), at early dawn, Luk.24:1; ὄρθρου, Jhn.8:2; ὑπὸ τὸν ὄ., Act.5:21 (cf. MM, xviii).†
(AS)