*ὄπις, adv., en arrière, derrière, seul. dans les cp. et sup. ὀπίστερος, ὀπίστατος, et dans les dérivés ou composés ὄπισθεν, ὀπίσω, κατόπιν, etc.

Étym. vieux adv. et prép. ὄπι, indo-europ. *h₁opi, de près, à, derrière ; v. ἔπι, avec alternance vocalique, cf. lat. ob.

gén. ιδος (ἡ) [ῐ]
   I providence divine, d’où :
      1 en b. part : protection des dieux, PD. P. 8, 74 ;
      2 plus souv. en mauv. part : vengeance divine, châtiment d’une faute, OD. 14, 82, 88 ; HÉS. Th. 222 ; THCR. Idyl. 25, 4 ;
   II p. suite :
      1 crainte du jugement des dieux, OD. 20, 215, etc. ; HÉS. O. 185, etc. ; d’où crainte respectueuse, respect, HDT. 9, 76 ; MOSCH. 4, 117 ;
      2 ce qui inspire le respect, d’où valeur, importance, HDT. 8, 143.

➳ Acc. -ιν, OD. 21, 28 ; HÉS. O. 185 ; PD. ll. cc. ; HDT. ll. cc. ; ou -ιδα, OD. 14, 82 ; MOSCH. l. c.

Étym. R. indo-europ. *h₃ek^w-, voir ; v. ὄψομαι ; p. le développement du sens cf. l’idée du « mauvais œil ».

ιδος, ἡ, acc. ὄπιν Il. and Hes. (v. infr.), but in Od. and other Poets also ὄπιδα ; poet. dat. ὄπι, v. 11.1 ; acc. ὄπιν by mistake for ὄπα, Maiist. 58 ; of the gods, in bad sense, as always in Hom., ὄπις θεῶν the vengeance or visitation of the gods for transgressing divine laws, θεῶν ὄπιν οὐκ ἀλέγοντες Il. 16.388, Hes. Op. 251 ; οὐδ’ ὄπιδα τρομέουσι θεῶν Od. 20.215 ; οὐδὲ θεῶν ὄπιν αἰδέσατ’ οὐδὲ τράπεζαν 21.28 ; θ. ὄπιν εἰδότες Hes. Op. 187 ; ὄπιν ἀθανάτων πεφυλαγμένος εἶναι ib. 706, cf. Theoc. 25.4; also without θεῶν, divine vengeance, οὐκ ὄπιδα φρονέοντες ἐνὶ φρεσέν Od. 14.82 ; τοῖς ὄπιδος… δέος ἐν φρεσὶ πίπτει ib. 88 ; of the avenging goddesses, κακὴν ὄπιν ἀποδοῦναι Hes. Th. 222. in good sense, the care or favour of the gods, θεῶν ὄπιν αἰτεῖν Pi. P. 8.71. of men, the awful regard which men pay to the gods, religious awe, veneration, obedience, οὔτε δαιμόνων οὔτε θεῶν ὄπιν ἔχοντας paying no regard to… (cf. ὀπίζομαι), Hdt. 9.76, cf. 8.143 ; so also ὄπι (v.l. ὄπιν) δίκαιον ξένων strict in his reverence towards strangers, i.e. in the duties of hospitality (al. ξένον), Pi. O. 2.6 ; αἰδεσθεὶς ὄπιδα… πολιοῖο γενείου maintaining due reverence for the hoary beard, Mosch. 4.117.
pious care or zeal, Pi. I. 5 (4).58. (Hence ὀπίζομαι, ὀπιδνός.)

ιδος, ἡ, acc. ὄπιν u. ὄπιδα (ἕπομαι, od., wie Cornut. sagt, ἀπὸ τοῦ λανθάνειν ὄπισθεν, nicht von ὌΠ, οψομαι, obwohl man, hierauf zurückgehend, die strafende Rücksicht auf begangene Verbrechen erklärt), eigtl. was auf böse Handlungen folgt, Strafe, Rache ; bei Hom. θεῶν ὄπις, die Rache der Götter, die Strafe, welche auf Uebertretung göttlicher Gesetze folgt ; θεῶν ὄπιν οὐκ ἀλέγοντες, Il. 16.388 ; οὐδὲ θεῶν ὄπιν ᾐδέσατο, Od. 21.28 ; θεῶν ὄπιν εἰδότες, Hes. O. 189 ; ὄπιν ἀθανάτων πεφυλαγμένος, 706 ; οὐδ' ὄπιδα τρομέουσι θεῶν, Od. 20.215 ; καὶ μὲν τοῖς ὄπιδος κρατερὸν δέος ἐν φρεσὶ πίπτει, 14.88, wie οὐκ ὄπιδα φρονέοντες ἐνὶ φρεσὶν οὐδ' ἐλεητύν ib. 82, sie denken an keine künftige Strafe, noch auch an Erbarmen ; von den Rachegöttinnen, κακὴν ὄπιν ἀποδοῦναι, Hes. Th. 222 ; Ἑρμέω ὄπιν ἅζεσθαι, Theocr. 25.4 ; θεῶν ὄπιν ἄφθιτον, im guten Sinne, die Huld der Götter, Pind. P. 8.74, vgl. Ol. 2.6. – Daher Scheu vor dieser Strafe, τῶν θεῶν οὐδεμίην ὄπιν ἔχων ἐνέπρησε τοὺς οἴκους, Her. 8.143, vgl. 9.76 ; αἰδεῖσθαι ὄπιδα πολιοῖο γενείου, Ehrfurcht hegen gegen das greise Kinn, Mosch. 4.117.