'(impf. ὦζον, f. ὀζήσω, ao. ὤζησα, pf.2 au sens du prés. ὄδωδα, pl.q.pf. ὀδώδειν et ὠδώδειν) :
   I exhaler une odeur :
      1 abs. OD. 5, 60 ; avec un adj. à l’acc. ὅμοιον, XÉN. Conv. 2, 4, sentir de même ; τοιοῦτο, PLUT. M. 90 b, avoir cette odeur ;
      2 avec le gén. de l’odeur : τόδ' ὄζει θυμάτων, ESCHL. Ag. 1283, cela exhale l’odeur des sacrifices ; cf. HERMIPP. (ATH. 29 e) ; AR. Nub. 51 ;
      3 avec le nom de l’objet qui sent au gén. avec ou sans prép. : ὀδμὴ δ' ἡδεῖα ἀπὸ κρητῆρος ὀδώδει, OD. 9, 210, une odeur agréable s’exhalait du cratère ; ὄζειν ἡδὺ τῆς χρόας, AR. Pl. 1020, exhaler une odeur agréable de la peau ; κακὸν τῶν μασχαλῶν, AR. Ach. 852, sentir mauvais des aisselles ; fig. ὄζειν τόκου βαρὺ καὶ δυσχερές, PLUT. M. 828 a, avoir une odeur lourde et désagréable d’usure ; Κρονίων, AR. Nub. 398, sentir son vieux temps ; avec doubl. gén. τῆς κεφαλῆς ὄζω μύρου, AR. Eccl. 524, j’exhale de ma tête une odeur de parfum ;
   II impers. ὄζει, il s’exhale une odeur, avec le gén. XÉN. Cyn. 5, 1 ; AR. Pl. 1020 ; ὄζει αὐτῶν (s.-e. τῶν ἰχνῶν) XÉN. Cyn. 5, 7, il s’exhale de leur piste quelque odeur ;

Moy. ὄζομαι, c. ὄζω, HPC. 413, 14.

➳ Fut. ion. ὀζέσω, HPC. 8, 424, 488 ; GEOP. 12, 29 ; ao. ion. ὤζεσα, HPC. 1, 468 ; 8, 488. Pf. part. ὠδωδώς (par licence métr.) EPIGR. (ATH. 39 c). Dor. et éol. : prés. ὄσδω, THCR. Idyl. 1, 149, d’où 3 pl. ὄσδοντι, THCR. Idyl. 5, 52 ; impf. 3 sg. ὦσδε, THCR. Idyl. 7, 143 ; moy. part. prés. ὀσδόμενος, XÉNOPHAN. fr. 1, 6 Bgk.

Étym. R. indo-europ. *h₃ed-, sentir ; cf. pf. ὄδωδα, ὀδμή, lat. odor.

'

Dor. ὄσδω Theoc. 1.149 (cf. also III infr.); impf. ὦζε CratesCom. 2 (cj. Pors. for ὦ Ζεῦ); fut. ὀζήσω Ar. V. 1059; Ion. ὀζέσω Hp. Superf. 25, Gp. 12.29.5, Eust. 1523.39, An.Ox. 2.396 ; aor. ὤζησα Ar. Fr. 635 ; Ion. ὤζεσα Hp. Superf. 25, LXX Ex. 8.14 (10); pf. ὤζηκα Phot. ; but pf. with pres. sense ὄδωδα Phylarch. 10 J., AP 7.30 (Antip.Sid.), Plu. 2.916d, Aret. SA 1.9 ; plpf. as impf. ὠδώδειν Plu. Alex. 20 ; Ep. ὀδώδειν (v. infr.) : — smell, whether smell sweet or stink, Hom. only in 3 sg. plpf. with sense of impf., ὀδμὴ κέδρου… ἀνὰ νῆσον ὀδώδει Od. 5.60 ; ὀδμὴ δ’ ἡδεῖα ἀπὸ κρητῆρος ὀδώδει, of wine, 9.210 ; later c. gen. rei, freq. with neut. Adj. or Adv. added, smell of a thing, τόδ’ ὄζει θυμάτων A. Ag. 1310 ; ὄζων τρυγός Ar. Nu. 50 ; βύρσης κάκιστον ὄζων Id. Eq. 892, cf. V. 38 ; also ὠδώδει ὑπὸ μύρων ὁ οἶκος Plu. Alex. 20 ; metaph, smell or savour of a thing, Κρονίων ὄζων smelling of musty antiquity, Ar. Nu. 398, cf. 1007, Ach. 192, Lys. 616 ; καλοκἀγαθίας X. Smp. 2.4; that from which the smell comes is also in gen., ὄζων κακὸν τῶν μασχαλῶν Ar. Ach. 852 ; τοῦ στόματος Pherecr. 67 ; so c. dupl. gen., τῆς κεφαλῆς ὄζω μύρου Ar. Ec. 524 ; v. infr. II. freq. impers., ὄζει ἀπ’ αὐτῆς ὡσεὶ ἴων there is a smell from it as of violets, Hdt. 3.23 ; ὄζει ἡδὺ τῆς χρόας there is a sweet smell from the skin, Ar. Pl. 1020 ; τῆς γῆς ὡς γλυκὺ ὄζει Cratin. Jun. 1 ; ὄζειν ἐδόκει τοῦ ἄρτου καὶ τῆς μάζης κάκιστον there seemed to be a most foul smell from…, Lys. 6.1 ; οὐκ ὄζει αὐτῶν (sc. τῶν λαγῶν) no scent of the hares remains, X. Cyn. 5.1, cf. 7 ; c. dupl. gen., ἱματίων ὀζήσει δεξιότητος there will be an odour of cleverness from your clothes, Ar. V. 1059, cf. Pax 529 ; ἀπὸ στόματος… ὄζει ἴων, ὄζει δὲ ῥόδων, ὄζει δ’ ὑακίνθου Hermipp. 82.8 ; ὄζει ἐκ τοῦ στόματος μελικήρας Pherecr. 25. Med., κακὸν ὀζόμενος, for ὄζων, Hp. Loc. Hom. 12 ; οἶνος… ἄνθεος ὀσδόμενος Xenoph. 1.6 ; δριμὺ ὀσδομένου τοῦ σώματος PSI 4.297.3 (ca. v AD). (Cf. Lat. odor, Lith. uodžiu ΄I smell΄.)

(*ὀδ-), fut. ὀζήσω, ion. auch ὀζέσω, Hippocr., perf. mit Präsensbedeutung ὄδωδα, riechen, intr., einen Geruch von sich geben ; sowohl von Wohlgerüchen, ὀδμὴ κέδρου εὐκεάτοιο θύου τ' ἀνὰ νῆσον ὀδώδει, Od. 5.60, vgl. 9.210, als auch stinken ; τινός, wonach riechen, τόδ' ὄζει θυμάτων ἐφεστίον, Aesch. Ag. 1283 ; Hermipp. Ath. I.29e ; τῶν ἱματίων ὀζήσει δεξιότητος, Ar. Vesp. 1059, der auch sagt τὸν ἄνδρα δεῖ ἀνδρὸς ὄζειν, Lys. 663, wie ὡς ἄν, ὦ γυναῖκες, ὄζωμεν γυναικῶν, 687, u., mit anderer Wendung, ὄζειν ἡδὺ τῆς χρόας, Plut. 1020, wie κακὸν τῶν μασχάλων, Ach. 817, u. übertr. πλεόνων καὶ μειζόνων πραγμάτων, Lys. 616, wie auch wir sagen : nach Etwas riechen oder schmecken ; ὦζεν οἴνου, Anacr. 1.8 ; κάκιστον τοῦ ἄρτου ὄζειν, Lys. 6.1 ; oft bei Sp., ὀδωδὸς μοχθηρίας, Plut. Symp. 6.7.2, u. übertr. ὄζει λήρου βεκκεσελήνου, plac.phil. 1.7 ; vit. aer. al. 2 u. öfter. Anders ὄζειν ἐκ τοῦ στόματος, Pherecr. bei Ath. XIV.648c ; οὗ καὶ ἀπὸ στόματος ὄζει ἴων ὀσμὴ θεσπεσία, Hermipp. ib. I.29e ; vgl. ὄζειν δ' ἀπ' αὐτῆς (κρήνης) ὡς εὶ ἴων, Her. 3.23. – Auch unpersönlich, ὄζει, ὄδωδεν, es riecht, duftet, stinkt, Xen. Cyn. 5.1.7, τινός. – Hippocr. braucht auch das med., = activ.

ὄζω
[in LXX: Exo.8:14 (בָּאַשׁ)* ;]
to smell (i.e. emit a smell): Jhn.11:39.†
(AS)