1 faire prêter serment, faire jurer, acc. XÉN. Conv. 4, 10 ; DÉM. 235 fin ;
      2 prendre à témoin d’un serment, adjurer : τινὰ τὸν Θεόν, NT. Marc. 5, 7, adjurer qqn au nom de Dieu.

Étym. ὅρκος.

Dor. fut. ὁρκιξέω IG2². 1126.13 (Delph.) ; — like ὁρκόω (used with it in D. 19.278), make one swear, administer an oath to a person, τινα ; rejected by Phryn. 338, but found in X. Smp. 4.10, D. 18.30, 19.278, 23.172, Arist. Fr. 149, PCair. Zen. 254.2 (iii BC) ; ὁ. ἐφ’ ᾧ ἔσται SIG 684.25 (Dyme, ii BC) ; c. dupl. acc., ὁ. τινὰς ὅρκον IG 9(2).1109.52 (Thess., ii/i BC), 5(1).1390.1 (Andania, i BC); ὁ. τινά, c. inf., LXX Ne. 5.12 ; adjure, δαίμονας, c. inf., PMagPar. 1.345 ; ὁ. τινὰ κατὰ τοῦ Θεοῦ LXX 2 Ch. 36.13, cf. PMagPar. 1.289, PMagLond. 121.242 ; ὁρκίζω σε τὸν Θεόν Ev. Marc. 5.7, cf. PMagPar. 1.3045 ; οὐρανὸν ὁρκίζω σε Orph. Fr. 299 ; ὁ. σε τοῖς Μήδων καὶ Περσῶν δόγμασιν ἵνα… LXX Da. 6.13; — Pass., to be sworn, ὡρκισμένοι νόμῳ ἰητρικῷ Hp. Jusj., cf. Plb. 38.13.5.

= ὁρκόω, Einen schwören lassen, vereidigen, τινά, von den Atticisten verworfen, findet sich aber Xen. Symp. 4.10, Dem. 18.30, 23.172 ; Pol. 16.31, u. bei Folgdn häufig (s. die Beispiele, welche Lobeck Phryn. 361 anführt), die auch ὁρκίζω τι sagen, Etwas beschwören.

ὁρκίζω
(< ὅρκος), [in LXX: Gen.24:37, al. (שָׁבַע hi.) ;]
__1. to make one swear (Xen., Polyb., a1.).
__2. to adjure: with dupl. accusative, Mrk.5:7, Act.19:13 (cf. ἐν-, ἐξ-ορκίζω).†
(AS)