'ὁ·ποῖος, α, ον, quel, de quelle sorte :
      1 corrél. de τοῖος : ὁπποῖος, τοῖος, IL. 20, 250, etc. ; OD. 19, 77, etc. tel… que ; sans antécéd. exprimé, ATT. ; accompagné de ἄν avec un superl. τρόπῳ ὁποίῳ ἂν δύνωνται ἰσχυροτάτῳ κατὰ τὸ δυνατόν, THC. 5, 23, de la façon la plus forte qu’ils pourront, selon le possible ; adv., ὁποῖα, comme, SOPH. O.R. 915 ; EUR. Hec. 398 ; ὁποίᾳ ἄν avec le sbj. de la façon que, comme, CIA. 2, 1060, 12 (4^e/3^e siècle av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 209, 7 ; ὁποῖός τις, XÉN. An. 2, 2, 2, à peu près tel que ; au plur. ὁπποῖ' ἄσσα, OD. 19, 218 ; att. ὁποῖ' ἄττα, PLAT. Phædr. 81 e, etc. m. sign. ; ὁποῖός τις οὖν, XÉN. Cyr. 2, 4, 10, v. ὁποιοστισοῦν ;
      2 dans l’interr. indir. XÉN. Mem. 4, 6, 2 ; à côté de ποῖος : οὐ γὰρ αἰσθάνομαί σου, ὁποῖον νόμιμον ἢ ποῖον δίκαιον λέγεις, XÉN. Mem. 4, 4, 13, car je ne comprends pas de quelle règle ou de quelle justice tu veux parler ; cf. PLAT. Rsp. 414 d, etc.

➳ [οι] qqf. bref chez les Att. Épq. ὁπποῖος, IL. 20, 250 ; OD. 19, 77, etc. Dans les inscr. att. fréquent j. au 4^e siècle av. J.C. ; à partir du 4^e siècle remplacé par le simple οἷος, v. Meisterh. p. 196, 16 ; ὁ-, thème du pron. relat., et ποῖος ; sur le double π. v. ὁπότε.

'

α, ον, Ep. ὁπποῖος, η, ον, Hom., but twice ὁποῖος, Od. 17.421, 19.77 ; Ion. ὁκοῖος, η, ον, Archil. 70, Hdt. 2.82, al., GDIiv p. 883 (Erythrae, iv BC); Cret. ὀτεῖος; correlat. to ποῖος ; replaced by οἷος in Att. Inscrr. after 300 BC ; as Relat., of what sort or quality, ὁπποῖόν κ’ εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ’ ἐπακούσαις as [is] the word thou hast spoken, such shalt thou hear again, Il. 20.250 ; τοίῳ ὁποῖος ἔοι such as he might be, Od. 17.421 ; οὔθ’ οἷ’ ἔπασχεν οὔθ’ ὁποῖ’ ἔδρα κακά S. OT 1272. in indirect questions, Od. 1.171, etc. ; εὑρεῖν ὁποίοις φαρμάκοις ἰάσιμος A. Pr. 475 ; in direct questions only as f.l. in E. Ph. 878, Ba. 663 ; sts. folld. by ποῖος in the same clause, οὐ γὰρ αἰσθάνομαί σου ὁποῖον νόμιμον ἢ ποῖον δίκαιον λέγεις X. Mem. 4.44.13 ; οὐκ οἶδα ὁποίᾳ τόλμῃ ἢ ποίοις λόγοις χρώμενος ἐρῶ Pl. R. 414d. with indefinite words added, ὁποῖός τις Th. 7.38, X. An. 2.2.2 ; ὁκοῖόν τι Hdt. 1.158 ; γιγνομένων ὁποῖοί τινες ἔτυχον Arist. Pol. 1286b24 ; so in Hom., ὁπποῖ’ ἄσσα of what sort, for ὁποῖά τινα, Od. 19.218 ; ὁποῖ’ ἄττα Pl. Grg. 465a ; ὁποιοσουν of what kind soever, Id. Tht. 152d, al. ; ὁποῖος δή, δήποτε, δηποτοῦν, and οὖν δή, as ὁποία δὴ φλέψ X. HG 5.44.58 ; τοὺς ὁποιουσδήποτε… ἐξεπέμπετε στρατηγούς D. 18.146 ; gen., ὁποίου τινὸς οὖν X. Cyr. 2.4.10; acc. fem., ὁποιαντινοῦν Lys. 13.11 ; ὁποῖόσπερ A. Ch. 669 ; ὁποιοσποτοῦν Arist. Ph. 253b23 ; ὁποιοσδητισοῦν Iamb. ap. Simp. in Ph. 639.30 ; πόλιν… οὐδ’ ὁποίας ἥττω inferior to none, Plb. 4.65.3 ; οὔτ’ ἄλλους οὐδ’ ὁποίους Theopomp.Hist. 217 (c) ; μηδὲ καθ’ ὁποῖον τρόπον SIG 672.14 (Delph., ii BC) ; μηδ’ ὁτίη or μηδοτίη, v. μηδοτίη. neut. pl. used as Adv., like as, S. OT 915, 1076, E. Hec. 398. Adv. ὁποίως, qualiter, Gloss.

ep. ὁπποῖος, korrelat. zu ποῖος, relativ u. indirekt fragend, wie beschaffen, von welcher Art, was für Einer ; ὁπποῖόν κ' εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ' ἐπακούσαις, Il. 20.250 ; ἀλήτῃ τοίῳ, ὁποῖος ἔοι, Od. 17.421, 19.77 ; fragend, 1.171, 14.188 ; ὁποίαν παγάν, ἀρετάν, Pind. P. 4.298, N. 4.41 ; ὁποίοις φαρμάκοις ἰάσιμος, Aesch. Prom. 473 ; εἰπὼν ὁποῖα ξύμφορα, sc. τοιαῦτα, Soph. O.C. 1349, öfter ; mit ἄν u. conj., ὁποῖον ἄν σοι ξυμφέρῃ, γενήσεται, was auch immer dir zuträglich sein sollte, Phil. 655, wie Xen. πράττετε, ὁποῖον ἄν τι ὑμῖν οἴησθε μάλιστα συμφέρειν, An. 2.2.2, vgl. 7.3.37 ; adverbial, ὁποῖα, wie, Eur. Rhes. 398 ; οὐκ οἶδα, ὁποίᾳ τόλμῃ ἢ ποίοις λόγοις χρώμενος ἐρῶ, Plat. Rep. III.414d, u. öfter dem ποῖος in einem andern Satzgliede entsprechend ; vgl. Gorg. 500a, Alc.I, 111e ; ὁποῖός τις, wie nur immer, Prot. 327a ; ὄντα ὁποῖός τις ἔτυχε, Gorg. 512d ; χρῆσθαι ἡμῖν αὐτοῖς ὁποῖοί τινές ἐσμεν, Theaet. 171d ; ὁποῖος δήποτε, qualiscunque, Luc. Hermot. 45 ; – οὐδ' ὁποῖος, auch nicht, wie immer beschaffen er, es sei, Pol. 4.65.3, öfter. – Das • Adv. ὁποίως ist selten.
[Bei den attischen Dichtern ist die mittlere Silbe zuweilen kurz, Seidler de vers. dochm. p. 101.]

ὁποῖος, -οία, -οῖον
[in LXX: Sng.5:10, 2Ma.11:37 * ;]
of what sort: 1Co.3:13, Gal.2:6, 1Th.1:9, Jas.1:24; τοιοῦτος ὁ., such as, Act.26:29.†
(AS)