adv. :
      1 en un même lieu, ensemble, IL. 11, 127, etc. ; ὁμοῦ πάντες ἀναμεμιγμένοι, SOPH. El. 715, tous pêle-mêle ; πάντων ὁμοῦ ὄντων, XÉN. An. 7, 1, 28, tous étant ensemble ;
      2 p. suite, ensemble, à la fois ; particul. pour lier plus étroitement deux subst. réunis par καί : ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς, IL. 1, 61, la guerre et la peste à la fois domptent les Grecs ; ἔπιπτον νεκροὶ ὁμοῦ Τρώων καὶ Δαναῶν, IL. 17, 362, des morts tombaient à la fois d’entre les Troyens et d’entre les Grecs ; ὁμοῦ ἱππέας καὶ ὁπλίτας, THC. 7, 30, tout ensemble des cavaliers et des hoplites ; cf. ESCHL. Ch. 502 ; SOPH. Aj. 1079, etc. ; XÉN. Cyr. 3, 3, 64 ; ὁμοῦ μὲν…, ὁμοῦ δέ, SOPH. O.R. 4, à la fois…, à la fois, etc. ; avec le dat. de compagnie avec, en même temps que : ὁμοῦ νεφέεσσιν, IL. 5, 867, en même temps que les nuages, avec les nuages ; οἰμωγὴ ὁμοῦ κωκύμασιν, ESCHL. Pers. 426, des gémissements avec des lamentations ; τὰς ἡνίας ὁμοῦ τῇ χαίτῃ, XÉN. Eq. 7, 1, les rênes avec la crinière ; qqf. après le rég. : ὅσσαι μοι ὁμοῦ τράφεν, OD. 4, 723, toutes celles qui ont été élevées avec moi ; θεοῖς ὁμοῦ, SOPH. Aj. 767, avec les dieux, avec l’aide des dieux ; particul. avec les verbes qui marquent l’union ; ὁμοῦ μιγέντος σιδήρου ἀργύρῳ, PLAT. Rsp. 547 a, du fer mêlé tout ensemble à de l’argent ;
      3 p. ext. auprès, proche, SOPH. O.C. 1107, Ant. 1180, etc. ; XÉN. Cyr. 3, 1, 2, etc. ; avec le dat. ὁπλίταις ὁμοῦ γίγνεσθαι, XÉN. Hell. 4, 5, 15, arriver près des hoplites ; cf. XÉN. Hell. 3, 2, 5 ; avec idée de temps : ὁμοῦ ἰέναι τῷ θανάτῳ, EL. N.A. 4, 36, être sur le point de mourir ; de même ὁμοῦ τι avec le dat. assez près de, PLAT. Theag. 129 d ; avec idée de temps, DH. 1, 78 ; rar. avec le gén. νεὼς ὁμοῦ στείχειν, SOPH. Ph. 1218, s’approcher du navire ; avec idée de nombre, environ, avec idée d’insuffisance, HDT. 5, 97 ; DÉM. 785, 23, etc.

Étym. ὁμός.

(Aeol. ὔμοι Sappho Supp. 23.13), Adv., prop. of Place, at the same place, together, μὴ ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι ὀστέ΄, Ἀχιλλεῦ, ἀλλ’ ὁ. Il. 23.84 ; ὁ. εἶναι, opp. χωρὶς εἶναι, X. Cyr. 6.1.7, etc. ; ὁ. πάντες ἀναμεμιγμένοι S. El. 715, etc. generally, together, at once, ὁ. δ’ ἔχον ὠκέας ἵππους Il. 11.127 ; ἄμφω ὁ. Od. 12.424 ; παρῆν ὁ. κλύειν πολλὴν βοήν A. Pers. 401 ; χρόνος καθαιρεῖ πάντα… ὁ. Id. Eu. 286 ; δυοῖν ὁ. S. OC 329 ; εἰ γὰρ Αἰγίσθῳ θ’ ὁ.
likewise, Id. El. 1416 ; freq. accompanying two Substs. already connected by καί or τε, like Engl.
both, εἰ δὴ ὁ. πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς Il. 1.61 ; ὁ. γλυφίδας τε λαβὼν καὶ νεῦρα 4.122 ; χίλι’ ὑπέστη, αἶγας ὁ. καὶ ὄϊς a thousand smaller cattle, both goats and sheep, 11.245 ; θυμὸς τείρεθ’ ὁ. καμάτῳ τε καὶ ἱδρῷ 17.745, etc. ; ἐπήγαγε λιμὸν ὁ. καὶ λοιμόν Hes. Op. 243 ; ἐφόνευον ἄνδρας ὁ. καὶ ἵππους X. Cyr. 3.3.64 ; οἴκτειρε θῆλυν ἄρσενός θ’ ὁ. γόον A. Ch. 502 ; πόλιν τε κἀμὲ καί σ’ ὁ. στένει S. OT 64, cf. El. 667, Aj. 1079 ; ὁ. ταράττων τήν τε γῆν καὶ τὴν θάλατταν Ar. Eq. 431 ; ἱππέας τε καὶ ὁπλίτας ὁ. Th. 7.30, etc. ; repeated, ὁ. μὲν…, ὁ. δέ… S. OT 4 ; cf. ὁμῶς. c. dat., together with, along with, ὁ. νεφέεσσιν ἰών Il. 5.867; κεῖσθαι ὁ. νεκύεσσι 15.118 ; ὁ. τῇ λίμνῃ Hdt. 2.101 ; οἰμωγὴ… ὁ. κωκύμασιν A. Pers. 426 ; also with ὁμοῦ following the dat., ὅσσαι μοι ὁ. τράφεν Od. 4.723 ; θεοῖς ὁ., = ξὺν θεοῖς, S. Aj. 767 ; οὔ ποτ’ εἶμι τοῖς φυτεύσασίν γ’ ὁ. will never meet them, Id. OT 1007 ; τοῖσιν ἐχθίστοισι συνναίειν ὁ. Id. Tr. 1237, cf. OT 337, OC 949, E. Hel. 104.
close at hand, ὁρῶ τάλαιναν Εὐρυδίκην ὁ. S. Ant. 1180, cf. Ar. Eq. 245, Pax 513, Th. 572, X. Cyr. 3.1.2 ; also c. dat., close to, τοῖς ἐμοῖς πλευροῖς ὁ. κλιθεῖσαν S. Tr. 1225, cf. X. HG 3.2.5, Pl. Thg. 129d ; ὁ. τι τῷ (v.l. τοῦ) τίκτειν παρεγένεθ’ ἡ κόρη Men. 851, cf. ὁ. τι τῷ τίκτειν D.H. 1.78 ; ὁ. τῷ θανάτῳ ὄντας at death΄s door, Ael. NA 4.36 ; ὁ. ἦν καὶ ἔχειν τὴν πόλιν καὶ τὸ γένος ὅλον μετὰ τῆς πόλεως it was much the same thing, Him. Or. 2.16. rarely c. gen., νεὼς ὁ. στείχειν S. Ph. 1218 ; εἶναι ὁ. ἀλλήλων (v.l. -οις) X. An. 4.6.24 ; τόπου CPR 4.34 (i AD); κυμάτω[ν ὁ]μοῦ dub. in Archil. Supp. 2.11. of amount, in all, in round numbers, ἀπὸ Σόλωνος ὁ. διακόσι’ ἐστὶν ἔτη D. 19.251 ; εἰσὶν ὁ. δισμύριοι Id. 25.51, cf. 36.36, Men. 140 ; γίνονται ὁπυροῦ ἀρτάβαι λ’ CPR 35.12 (iii AD).

an demselben Orte (von ὁμός, dem ποῦ entsprechend); μὴ ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι ὀστέα, ἀλλ' ὁμοῦ, Il. 23.84 ; ὁμοῦ δ' ἔχον ὠκέας ἵππους, 11.127 ; oft werden dadurch zwei schon durch καί verbundene Substantiva noch enger verknüpft, zusammt, zugleich, εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς 1.61, ὁμοῦ γλυφίδας τε λαβὼν καὶ νεῦρα 4.122, αἶγας ὁμοῦ καὶ ὄϊς 11.245, vergleiche 17.362, 745, öfter, ἐπήγαγε λιμὸν ὁμοῦ καὶ λοιμόν Hes. O. 243, wo überall sich ein Verbum auf mehrere Substantiva bezieht ; ἄμφω ὁμοῦ, Od. 12.424. So auch Tragg.: οἴκτειρε θῆλυν ἄρσενός θ' ὁμοῦ γόνον, Aesch. Ch. 495 ; Ag. 1124 ; ἔντ' ὀδύναις ὁμοῦ λιμῷ τ' οἰκτρός, Soph. Phil. 185 ; auch ὁμοῦ μὲν … ὁμοῦ δέ, O.R. 4 ; in Prosa, ἄνδρας ὁμοῦ καὶ ἵππους, Xen. Cyr. 3.3.64. – C. dat., zusammen, zugleichmit ; κεῖσθαι ὁμοῦ νεκύεσσι, zusammt, zwischen den Toten, Il. 15.118, od. gleich wie die Toten ; ὁμοῦ νεφέεσσι, 5.867 ; ὅσσαι μοι ὁμοῦ τράφεν, Od. 4.723, vgl. 15.365 ; οἰμωγὴ δ' ὁμοῦ κωκύμασιν κατεῖχε ἅλα, Aesch. Pers. 426 ; u. eigtl. vom Orte, τῇδ' ὁμοῦ ναίειν πόλει, Soph. O.C. 949 ; ὁμοῦ δὲ πάντες ἀναμεμιγμένοι, El. 705 ; τοῖς ἐμοῖς πλευροῖς ὁμοῦ κλιθεῖσαν, Trach. 1225 ; Phil. 1218 ; ὁμοῦ μιγέντος σιδήρου ἀργύρῳ, Plat. Rep. VIII.547a ; – zugleich, auf einmal ; παρῆν ὁμοῦ κλύειν πολλὴν βοήν, Aesch. Pers. 393 ; χρόνος καθαιρεῖ πάντα γηράσκων ὁμοῦ, Eum. 276. – Dah. nach Erkl. der Alten = ἐγγύς, καὶ μὴν ὁρῶ τάλαιναν Εὐρυδίκην ὁμοῦ, Soph. Ant. 1165 ; vgl. Ar. Eq. 245, Pax 505 ; εἶναι πάνυ ὁμοῦ, Xen. Cyr. 6.3.7, vgl. 3.1.2 ; Plat. Theag. 129d ; ὁμοῦ δὲ τῷ τίκτειν παρεγένεθ' ἡ κόρη, Men. beim Schol. Ap.Rh. 2.121 ; ὁμοῦ τῷ θανάτῳ ἰόντας, Ael. H.A. 4.36. – Selten bei Verbis der Bewegung, = ὁμόσε, nach der bei den Griechen nicht seltenen Verwechslung dieser Ortsbezeichnungen, οὔποτ' εἶμι τοῖς φυτεύσασίν γ' ὁμοῦ, Soph. O.R. 1007 ; ὁμοῦ γίγνεσθαι, Ar. Thesm. 572 ; πάντων ὁμοῦ ὄντων, als sie sich vereinigt hatten, zusammen waren, Xen. An. 7.1.28 ; auch vom feindlichen Zusammentreffen, πρὶν δὲ ὁμοῦ εἶναι τοὺς πολλοὺς ἀλλήλοις, συμμιγνύουσιν οἱ κατὰ τὰ ἄκρα, 4.6.24. – Ὁμοῦ τι, beinahe, fast, u. bei einem Zahlenbegriff ungefähr, beinahe, gegen, Plut. Them. 7, Alc. 13, Cic. 16 u. a.Sp., wie Ael. H.A. 5.10, 16.11 ; vgl. Dem. 25.51. – Ὁμοῦ καὶ ἄνδρας ὁμοῦ καὶ ἵππους ἐφόνευον, Xen. Cyr. 3.3.64 ; dah. bei Sp. = aeque ac.

ὁμοῦ
adv. (< ὁμός),
together;
__(a) prop., of place: Jhn.21:2, Act.2:1;
__(b) without idea of place: Jhn.4:36 20:4.†
(AS)