ὁμολογέω-ῶ (impf. ὡμολόγουν, f. ὁμολογήσω, ao. ὡμολόγησα, pf. ὡμολόγηκα ; pl.q.pf. ὡμολογήκειν ; pass. f. ὁμολογηθήσομαι, ao. ὡμολογήθην, pf. ὡμολόγημαι, pl.q.pf. ὡμολογήμην) :
   I parler d’accord avec, d’où :
      1 être d’accord : ἀλλήλοις, PLAT. Phædr. 237 c, les uns avec les autres ; le nom de la pers. ou de la chose sur laquelle on est d’accord à l’acc. : τινα, PLAT. Rsp. 597 e, être d’accord au sujet de qqn ; au dat. : μισθῷ ὁμολογήσαντες, HDT. 2, 86, s’étant mis d’accord sur le salaire ; avec une prép. : περί τινος, XÉN. Ap. 20 ; περί τι, HDT. 2, 4 ; ἐπί τινι, HDT. 1, 60, au sujet de qqe ch. ; avec double rég. τί τινι, HDT. 4, 154, être d’accord sur qqe ch. avec qqn ;
      2 convenir de, reconnaître, confesser, avouer, acc. THC. 2, 40 ; SOPH. Ph. 980 ; EUR. I.A. 1142, etc. ; avec l’inf. ὁμ. πατάξαι καὶ βαλεῖν, AR. Vesp. 1422, j’avoue l’avoir frappé et chassé ; avec ὅτι, PLAT. Rsp. 367 b ; avec ὡς, PAUS. 2, 26, 5 ; avec double rég. ἐγὼ αὐτοῖς ὡμολογηκὼς τυγχάνω ταύτην τὴν ὁμολογίαν, PLAT. Crit. 52 a, je me trouve avoir accepté ces conditions ; abs. ὁμολογῶ, XÉN. An. 6, 4, 17, je l’avoue ; au pass. πρὸς πάντων κράτιστος δὴ γενέσθαι, XÉN. An. 1, 9, 20, tout le monde convient qu’il était excellent, etc. ; impers. ὡς παρὰ πάντων ὁμολογεῖται, XÉN. An. 1, 9, 1, de l’aveu de tous ; particul. consentir à des conditions imposées par l’ennemi, s’arranger avec, dat. HDT. 1, 172 ; THC. 1, 101, etc. ; ἐπί τινι, HDT. 8, 140, à telle condition ; avec un inf. HDT. 6, 92 ;
      3 p. ext. avoir du rapport avec : αὗται αἱ πόλιες τῇσι πρότερον λεχθείσῃσι ὁμολογέουσι κατὰ γλῶσσαν οὐδέν, HDT. 1, 142, en ce qui regarde la langue, ces villes n’ont aucun rapport avec celles précédemment nommées, cf. HDT. 2, 18 ; 6, 54 ;
   II Moy. (ao. ὡμολογησάμην) :
      1 être d’accord avec soi-même ou les uns avec les autres, s’entendre mutuellement, PLAT. Tim. 29 c ; ὁμ. τι, PLAT. Rsp. 544 a, s’entendre sur qqe ch. ; τοῦτο ὅτι, PLAT. Crat. 439 b, sur ce point que, etc. ; suivi d’une propos. relat. XÉN. Conv. 4, 56 ;
      2 p. suite, amener à convenir que, s’efforcer de faire admettre que, XÉN. Mem. 1, 2, 57 ;
      3 concéder, accorder, promettre : τί τινι, PLAT. Conv. 196 c, qqe ch. à qqn ; avec l’inf. DÉM. 1042, 15, etc.

Étym. ὁμόλογος.

S. Ph. 980 (but very rare in Poets), Hdt. and Att. (v. infr.) ; fut. -ήσω Hdt. 8.144, etc. ; aor. ὡμολόγησα Id. 9.88, etc. ; perf. ὡμολόγηκα And. 1.29, etc. ; — Med., pres. and aor., Pl. (v. infr.) ; — Pass., fut. -ήσομαι Hp. de Arte 4 (v.l.), Pl. Tht. 171b ; aor. ὡμολογήθην Th. 8.29, etc. ; pf. ὡμολόγημαι Pl. (v. infr.), etc. : — to be ὁμόλογος ; hence, agree with, say the same thing as, c. dat., λέγουσι Κορίνθιοι, ὁμολογέουσι δέ σφι Λέσβιοι Hdt. 1.23, cf. 171, 2.4 ; Κυρηναῖοι τὰ περὶ Bάττον οὐδαμῶς ὁμολογέουσι Θηραίοισι Id. 4.154.
correspond, agree with, whether of persons or things, c. dat., [τὸ ἓν] ἑωυτῷ ὁ. Heraclit. 51 ; ὁμολογέουσι ταῦτα τοῖσι Ὀρφικοῖσι Hdt. 2.81 ; αὗται αἱ πόλιες τῇσι πρότερον λεχθείσῃσι ὁμολογέουσι κατὰ γλῶσσαν οὐδέν Id. 1.142, cf. 2.18 ; have to do with, ὁμολογέοντας κατ’ οἰκηϊότητα Περσίϊ οὐδέν Id. 6.54 ; τοῖς λόγοις τοὺς μάρτυρας ὁμολογοῦντας Antipho 6.31 ; οὐκ ἔφη τοὺς λόγους τοῖς ἔργοις ὁμολογεῖν Th. 5.55 ; ὥστε μηδὲν ὁμολογεῖν τὼ τρόπω τὼ ἀλλήλων are utterly unlike, Lys. 20.12.
to be coordinated, πρὸς ἓν ἔργον Gal. UP 1.8 ; metaph, of a vowel, agree, i.e. form a diphthong, Plu. 2.737f.
to be suitable for, c. gen., ὁμολογεῖ ὤμου ἡ περὶ τὴν ἑτέρην μασχάλην περιβολή Hp. Off. 9.
agree to a thing, grant, concede, ὁμολογῶ τάδε S. l.c. ; abs., Hdt. 8.94 ; τινί τι Pl. Smp. 195b ; αὐτοῖς ὡμολογηκὼς ταύτην τὴν ὁμολογίαν Id. Cri. 52a ; ὁμολογοῖεν ἂν ἡμῖν οἱ ἄνθρωποι, ἢ οὔ ; Id. Prt. 357a ; ὅπως… τῇ τύχῃ σου χάριτας ὁμολογεῖν δυνηθῶ that I may avow my gratitude…, PRyl. 114.32 (iii AD) ; ὁ. χάριν θεοῖς acknowledge gratitude, Luc. Laps. 15 (ὁ. ἔν τινι Ev. Matt. 10.32 appears to be an Aramaism ; ὁ. ἐφ’ ἁμαρτίαις LXX Si. 4.26) ; without acc. rei, ὁμολογῶ σοι I grant you, i.e. 1 admit it, Ar. Pl. 94 ; parenthetically, ἀφειλόμην, ὁμολογῶ I allow it, X. An. 6.6.17 ; c. inf., ὁ. Νικίαν ἑορακέναι allows, confesses that he has seen…, Eup. 181.3 ; ὁ. σε ἀδικεῖν I confess that I am wronging thee, E. Fr. 265 ; ὁ. κλέπτειν Ar. Eq. 296, cf. Antipho 2.4.8 ; ὁ. καπηλεύειν Isoc. 2.1 ; ὁ. οὐκ εἰδέναι confess ignorance, Arist. SE 183b8 ; ὁ. πατάξαι Ar. V. 1422 ; ὁμολογοῦσι νοσεῖν μᾶλλον ἢ σωφρονεῖν Pl. Phdr. 231d ; ὁ. ἓν πάντα εἶναι Heraclit. 50 ; ὁ. Μειδίαν ἁπάντων λαμπρότατον γεγενῆσθαι D. 21.153, cf. 197 ; esp. in receipts, ὁ. ἀπέχειν, ἐσχηκέναι, etc., PHib. 1.97.5 (iii BC), CPR 229.3 (iii AD), etc. ; in contracts, ὁ. διαλελύσθαι πρὸς ἀλλήλους PHib. 1.96.5 (iii BC), cf. BGU 1160.3 (i BC), etc. ; τοῦθ’ ὁ. ὡς… Pl. Chrm. 163a, cf. Lg. 896c ; also c. Partic., ὁ. τινὰ δίκαια ὄντα Id. Cri. 49e, 50a ; v. infr. c.
agree or promise to do, c. fut. inf., Antipho 6.23, And. 1.62, Pl. Smp. 174a, Phdr. 254b, etc. ; c. aor. inf., D. 42.12 ; c. pres. inf., ὡμολόγησαν ἑκατὸν τάλαντα ἐκτείσαντες ἀζήμιοι εἶναι Hdt. 6.92 ; also freq. abs., promise, μισθῷ ὁμολογήσαντες (sc. ἀπαλλάξεσθαι) Id. 2.86 ; ὁ ὁμολογῶν the person who gives an undertaking, BGU 297.22 (i AD), etc. ; make an agreement, come to terms, τινι with another, Hdt. 6.33, 7.172, al. ; ἐπὶ τούτοισι on these terms, Id. 1.60, cf. 8.140. β΄, Th. 4.69. c. acc., promise, τῆς ἐπαγγελίας ἧς (for ἣν) ὡμολόγησεν ὁθεὸς τῷ Ἀβραάμ Act. Ap. 7.17 ; θεῷ ὑψίστῳ εὐχὴν Αὐρήλιος Ἀσκλάπων, ἣν ὡμολόγησεν ἐν Ῥώμῃ IGRom. 4.542 (Phrygia). Med., in sense of Act., ὑπεναντίος ὁ τρόπος… ὁμολογεόμενος Hp. Vict. 1.11 ; αὐτοὶ ἑαυτοῖς ὁμολογούμενοι λόγοι Pl. Ti. 29c ; νόμοι σφίσιν αὐτοῖς ὁ. Isoc. 2.17, cf. 6.14 ; τὸ ταὐτὸν καὶ ὁ. Pl. Lg. 741a ; ὡμολογεῖτ’ ἂν ἡ κατηγορία τοῖς ἔργοις αὐτοῦ D. 18.14 ; ὁμολογούμενος καὶ σύμφωνος κατὰ τὸν βίον Plb. 31.25.8 ; τοῦτο ὁμολογήσασθαι ὅτι… Pl. Cra. 439b, etc. Pass., to be agreed upon, allowed or granted by common consent, X. An. 6.3.9, etc. ; πλέον ἀνδρὶ ἑκάστῳ ἢ τρεῖς ὀβολοὶ ὡμολογήθησαν Th. 8.29 ; c. inf., with predicate added, to be allowed or confessed to be so and so, ἡ ὑπὸ πάντων ὁμολογουμένη ἄριστον εἶναι εἰρήνη Id. 4.62 ; ὁμολογεῖταί γε παρὰ πάντων μέγας θεὸς εἶναι Pl. Smp. 202b, cf. X. An. 1.9.20, etc. without inf., ἡ τοῦ οἰκείου… ἕξις… δικαιοσύνη ἂν ὁμολογοῖτο should be allowed [to be] justice, Pl. R. 434a ; ὁμολογούμενοι δοῦλοι And. 4.17 ; τοὺς ὁμολογουμένους θεούς those who are admitted [to be] gods, Timocl. 1.2, cf. Th. 6.89. abs., ὁμολογεῖται it is granted, agreed, Pl. Phd. 72a, al. ; τὰ ὡμολογημένα the things granted, ibid. ; ἐξ ὁμολογουμένου, = ὁμολογουμένως, Plb. 3.111.7.

zusammen, überein sprechen, dieselbe Sprache reden, eigtl. κατὰ γλῶτταν, in der Sprache übereinstimmen, Her. 1.142 ; dasselbe sagen, was ein Anderer sagt, mit ihm übereinstimmen, einig sein mit ihn, τινί, 1.23, 171 ; ὁμολογέουσι δὲ ταῦτα τοῖσι Ὀρφικοῖσι, sie stimmen hierin mit den Orphikern überein, 2.81 ; Κυρηναῖοι τὰ περὶ Βάττον οὐδαμῶς ὁμολογέουσι Θηραίοισι, 4.154 ; ἐπί τινι, 1.60 ; περί τι, 2.4 ; κατ' οἰκειότητα Περσέϊ οὐδέν, sie gingen in Nichts an, 6.54 ; auch μισθῷ ὁμολογήσαντες, über den Sold übereinkommen, 2.86 ; c. inf., ὡμολόγησαν ἀζήμιοι εἶναι, 6.92 ; οὔτε Ὁμήρῳ ὁμολογοῖμεν ἄν, οὔτε αὐτοὶ ἡμῖν αὐτοῖς, Plat. Phaed. 95a ; ἀλλήλοις, Crat. 436d ; Ggstz διαφέρεσθαι, Symp. 187b ; καὶ ξυμφωνεῖν, Rep. III.402d ; auch c. accus., τὸν μιμητὴν ὡμολογήκαμεν, über den Nachahmer sind wir übereingekommen, Rep. X.597e. – Matth. 10.32 steht ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί dem ἀρνεῖσθαι gegenüber. – Dah. zugeben, eingestehen, τάδε, Soph. Phil. 968 ; αὐτὸ τὸ σιγᾶν ὁμολογοῦντός ἐστί σου, Eur. I.A. 1142 ; ὁμολογῶ σοι, Ar. Plut. 94 ; τὴν ὑπὸ πάντων ὁμολογουμένην ἄριστον εἶναι εἰρήνην, von dem alle übereinstimmend gestanden, daß er das Beste sei, Thuc. 4.62 ; οὐχ ὁμολογοῦνται παρὰ σοῦ εὐδαίμονες εἶναι, Plat. Charm. 173e ; ὁμολογῶ σοφιστὴς εἶναι, Prot. 317b (vgl. Men. monost. 158); ἐγὼ τοῦτο οὐχ ὁμολογῶ, Symp. 195b ; αὐτοὶ ὁμολογοῦσι νοσεῖν μᾶλλον ἢ σωφρονεῖν, Phaedr. 231d ; Ggstz ἔξαρνον εἶναι, Prot. 317b ; übh. vom Disputieren, dem Gegner Recht geben, seine Meinung gutheißen ; parenthetisch, ἀφειλόμην, ὁμολογῶ, Xen. An. 6.4.17, wo Krüger noch andere Beispiele beibringt ; Luc. Hermot. 36 stellt τὰ ὁμολογούμενα τοῖς ἀμφισβητουμένοις gegenüber. – Auch = zusagen, versprechen, gew. c. inf. fut., aber auch aor., vgl. Lobeck Phryn. 749 ; dah. im Kriege sich dem Feinde auf Bedingungen ergeben, ihm, was er fordert, zugestehen, τῷ Πέρσῃ, Her. 7.172 u. öfter ; Θάσιοι τρίτῳ ἔτει πολιορκούμενοι ὡμολόγησαν Ἀθηναίοις, Thuc. 1.101. – Selten wird auch das med. in derselben Bdtg mit dem act. gebraucht, eigtl. für sich zugeben, Xen. Mem. 1.2.57, ὁμολογοῦμαι ἀγαθὸν εἶναι ; Plat. vrbdt öfter αὐτοὺς αὑτοῖς ὁμολογουμένους λόγους, die mit sich übereinstimmen, Tim. 29c ; τὸ ταὐτὸν καὶ ὁμολογούμενον τιμῶντες, Legg. V.741a ; Pol. ὁμολογούμενος καὶ σύμφωνος κατὰ τὸν βίον, 32.11.8, übereinstimmend mit sich, wie ἐξ ὁμολογουμένου, = ἐξ ὁμολόγου, 3.111.7.

ὁμολογέω, -ῶ
(< ὁμόλογος, of one mind: Dan LXX Su 1:60 *), [in LXX: Job.40:9 (14) (יָדָה hi.), Jer.44:25 (נָדַר), al. ;]
__1. to speak the same language (Hdt.).
__2. to agree with (Hdt., Plat., al.).
__3. to agree, confess, acknowledge (Plat., al.) : absol., Jhn.1:20 12:42; pass., Rom.10:10; before ὅτι, ib., Heb.11:13; with accusative of thing(s), Act.23:8, 1Jn.1:9, Rev.3:5; id. with dative of person(s), Act.24:14; with accusative cogn., 1Ti.6:12; with accusative of person(s), 1Jn.2:23 Jn 4:3; id. before pred. accusative (Bl., § 34, 5; 73, 5), Jhn.9:22, Rom.10:9, 1Jn.4:2 Jn 4:15, 2Jn.7; with inf. (M, Pr., 229), Tit.1:16; with dative of person(s) before ὅτι, Mat.7:23; before ἐν, with dative of person(s) (M, Pr., 104; Bl., § 41, 2), Mat.10:32, Luk.12:8.
__4. to agree, promise: τ. ἐπαγγελίαν, Act.7:17; with inf. obj. (Bl., § 61, 3), Mat.14:7.
__5. = ἐξμολογέω, to praise: Heb.13:15 (Westc., in l).
(cf. ἀνθ-ομολογέομοι, ἐξμολογέω.) †
(AS)