ὁμο·κλή, ion. ὀμο·κλή, ῆς (ἡ) :
   I propr. appel simultané, d’où :
      1 cris se mêlant, clameur confuse, OD. 17, 189 ;
      2 sons de la flûte se mariant à d’autres sons, PD. I. 4, 30 ;
   II particul. :
      1 cris d’exhortation, d’encouragement à des chevaux, HÉS. Sc. 341 ; ou au contraire de reproche, de menace, IL. 6, 137 ; 23, 417 ; 24, 265 ; HH. Cer. 88 ; HÉS. Sc. 341 ;
      2 p. ext. bruit confus, grondement du vent, NIC. Th. 311 ; pétillement du feu, OPP. H. 4, 14.

➳ Dor. acc. ὁμοκλάν, ESCHL. (STR. 470) ; gén. pl. ion. ὁμοκλέων, EMPÉD. 137, 3 Diels.

Étym. ὁμός, καλέω.

ἡ, or ὀμοκλή (v. ὁμοκλάω, fin.), threat, reproof, rebuke, οἱ δὲ ἄνακτος ὑποδδείσαντες ὁ. Il. 12.413 ; χαλεπαὶ δὲ ἀνάκτων εἰσὶν ὁ. Od. 17.189 ; νήκουστος ὁμοκλέων deaf to reproaches, Emp. 137.3 ; of the threatening shouts of an attacking enemy, μάχῃ ἔνι μεῖναι ὁμοκλήν Il. 16.147 ; of shouts addressed to horses, τοὶ δ’ ὑπ’ ὀμοκλῆς ῥίμφ’ ἔφερον θοὸν ἅρμα h.Cer. 88, Hes. Sc. 341 ; of the sound of flutes, ἐν αὐλῶν παμφώνοις ὁμοκλαῖς Pi. I. 5 (4).27, cf. A. Fr. 57.5 (anap.). in later Ep., onset, attack, βορέαο ὁ. Nic. Th. 311 ; of Sirius, Κυνὸς δριμεῖαν ὁ. Oppian. H. 1.152 ; of fire, ib. 4.14, cf. Q.S. 6.614, al., Man. 2.374. (Etym. dub. ; signf. II perh. arose from misinterpr. of Il. 16.147.)

ἡ (καλέω), der Zusammenruf, der gemeinschaftliche Zuruf Mehrerer, z.B. in der Schlacht, μάχῃ ἐνὶ μεῖναι ὁμοκλήν, Il. 16.417 ; ἐν αὐλῶν παμφώνοις ὁμοκλαῖς, im Zusammenklang der Flöten, Pind. I. 4.30 ; gew. lauter Zuruf, Zuschreien, von Mehreren u. von Einzelnen, sowohl ermunternd u. antreibend, als scheltend od. drohend, οἱ δ' ἄνακτος ὑποδδείσαντες ὁμοκλήν Il. 12.413, χαλεπαὶ δέ τ' ἀνάκτων εἰσὶν ὁμοκλαί Od. 17.189, öfter ; ion. auch ὀμοκλή, wie ὑπ' ὀμοκλῆς H.h. Cer. 88 ; Hes. Sc. 341 ; einzeln auch sp.D.; auch von leblosen Dingen, wie βορέαο κακὴν ὁμοκλήν, Nic. Ther. 311 ; ὀπωρινοῖο κυνὸς δριμεῖα ὁμ., πυρός, das Knattern des Feuers, Opp. Hal. 1.152, 4.14.