(v. ci-dessous) propr. appeler ensemble, d’où :
      1 s’exciter mutuellement par des cris, en s’appelant, IL. 15, 658 ;
      2 adresser la parole en criant, interpeller, IL. 2, 199 ; avec le dat. IL. 20, 364 ; en mauv. part, IL. 24, 252 ; avec l’inf. IL. 16, 714 ; OD. 24, 173 ; pour retenir des chiens, OD. 14, 35 ; pour exciter, IL. 23, 363 ; SOPH. El. 712.

➳ Prés. inus. impf. ὁμόκλεον, IL. 15, 658 ; OD. 24, 173 ; A.RH. impf. itér. 3 sg. ὁμοκλήσασκε, IL. 2, 199 ; ao. épq. ὁμόκλησα, IL. 23, 363, etc. ; OD. 19, 155.

Étym. ὁμοκλή.

(von ὁμοκλή), zusammen schreien, lärmen, bes. drohend ; μνηστῆρες δ' ἄρα πάντες ὁμόκλεον ἐν μεγάροισιν, Od. 21.360 ; häufig von einzelnen Personen, zurufen, bes. antreiben, ermuntern ; ὁμόκλεον ἀλλήλοισιν, Il. 15.658 ; τοῖς ὁ γέρων ὁμοκλήσας ἐκέλευεν, 24.252 ; schelten, ὁμοκλήσασκε δὲ μύθῳ, 2.199 ; ὁμόκλησαν δ' ἐπέεσσιν, sie riefen den Pferden zu mit Worten, 23.363 ; ὁμοκλήσας σεῦεν κύνας, Od. 14.35 ; δεινὰ ὁμοκλήσας, Il. 5.439, öfter ; – auch mit dem inf., mit lautem Zuruf befehlen, ἢ λαοὺς ἐς τεῖχος ὁμοκλήσειεν ἀλῆναι, 16.714, vgl. 23.337 ; οἱ δ' ἅμα ἵππους ὁμοκλήσαντες, Soph. El. 702 ; einzeln bei sp.D., wie Qu.Sm. 3.166.