ὁλό·σχοινος, ου (ὁ) sorte de jonc marin dont la tige est pleine et compacte, TH. H.P. 12, 1, 2 ; DIOSC. 4, 52 ; prov. ἀπορράπτειν τὸ στόμα ὁλοσχοίνῳ ἀϐρόχῳ, ESCHN. 31, 5, coudre la bouche de qqn avec un jonc sec, càd. sans se donner de peine.

Étym. ὅλ. σχοῖνος.

ὁ, club-rush, Scirpus Holoschoenus, Thphr. HP 4.12.1, 9.12.1, Dsc. 4.52 ; used in wicker-work, sts., like flax. soaked for use (< βεβρεγμένος), sts. without soaking (< ἄβροχος), Ael. NA 12.43 ; hence prov., ἀπορράπτειν τὸ Φιλίππου στόμα ὁλοσχοίνῳ ἀβρόχῳ stop Philip΄s mouth with an unsoaked rush (for rushes were soaked to make them tough), i.e. without any trouble, Aeschin. 2.21 ; so ἀποφράξαι ὁλοσχοίνῳ στόμα AP 10.49 (Pall.).

ὁ, eine dicke Binsenart, juncus mariscus, die teils wie Flachs geröstet, βεβρεγμένος, teils ungeröstet, ἄβροχος, zu Flechtwerk, wie Fischerreusen gebraucht wurde, Theophr. u. Sp. sprichwörtlich ἀπορράπτειν τὸ Φιλίππου στόμα ὁλοσχοίνῳ ἀβρόχῳ, ihm den Mund mit ungerösteter Binse zunähen, ihm mit leichter Mühe das Maul stopfen, Aesch. 2.21 ; vgl. Pallad. ep. (X.44), ὁλοσχοίνῳ στόμα ἀποφράξαι.