ὁδοιπορέω-ῶ (impf. ὡδοιπόρουν, f. ὁδοιπορήσω, ao. ὡδοιπόρησα, pf. ὁδοιπεπόρηκα, pf. pass. ὡδοιπόρημαι) voyager, particul. à pied, HDT. 4, 110 ; SOPH. El. 1099, etc. ; avec un acc. ὁδ. τόπους, SOPH. O.R. 1027, parcourir des lieux ; ὁδόν, HDT. 4, 110, voyager ; marcher, en gén., SOPH. Aj. 1230.

➳ Pf. ὁδοιπεπόρηκα, PHILIPP. (Com. fr. 4, 471).

Étym. ὁδοιπόρος.

impf. ὡδοιπόρεον, ουν, Hdt. 4.116 (v.l. ὁ-), S. OT 1027; fut. -ήσω Hp. Art. 58 ; pf. ὁδοιπόρηκα Philippid. 13 ; plpf. 3 pl. διοδοιπορήκεσαν Hdt. 8.129 ; — Pass., pf. ὡδοιπόρηται Luc. Herm. 2 :
walk, Hdt. 4.110, S. OT 801 ; ὀρθότεροι ὁδοιπορήσουσι Hp. l.c. ; ἐπ’ ἄκρων ὁ.
walk on tiptoe, S. Aj. 1230 ; come, ὁ ξένος… ὧδ’ ὁδοιπορεῖ Id. OC 1251 ; c. acc. cogn., ὁδοιπορεῖν ὁδόν Hdt. 4.116 ; ὁ. τοὺς τόπους walk over this ground, S. OT 1027. — Used in Trag. and Ion. Prose, = Att. βαδίζω ; also in later Prose, Act. Ap. 10.9, Gal. 9.500, PMagLond. 121.181, X.Eph. 3.2.

wandern ; absol., Soph. O.R. 801, O.C. 99, u. übertr., ὑψήλ' ἐκόμπεις κἀπ' ἄκρων ὁδοιπόρεις, Aj. 1209 ; c. acc., ὡδοιπόρεις δὲ πρὸς τί τούσδε τοὺς τόπους ; Soph. O.R. 1027, durchwandern ; εἰς τὴν οἰκεομένην, Her. 4.110 ; ὁδοιπόρεον ὁδόν, 4.116 ; bei Sp., ὁδόν Luc. Hermot. 30.

ὁδοιπορέω, -ῶ
(< ὁδοιπόρος, a traveller, Gen.37:25, al.),
to travel, journey: Act.10:9.†
(AS)