att. οἰζύω [ῡ à tous les temps, excepté au prés. dans Hom., v. ci-dessous]
      1 se lamenter : περί τινα, IL. 3, 408, sur qqn ;
      2 souffrir ; τι, IL. 14, 89, qqe ch. ; abs. OD. 4, 152 ; 23, 307 ; τινὸς εἵνεκα, IL. 14, 89, à cause de qqn.

➳ Impf. 1 pl. ὀϊζύομεν, IL. 14, 89 et part. ao. ὀϊζύας [ῡ] OD. 4, 152 ; 23, 307 ; prés. [ῠ] IL. 3, 408 [ῡ] A.RH. 4, 1324, 1374.

Étym. ὀϊζύς.

aor. ὀΐζυσα, wail, mourn, ἀλλ’ αἰεὶ περὶ κεῖνον ὀΐζυε (imper.) Il. 3.408. c. acc. rei, suffer, ἧς εἵνεκ’ ὀϊζύομεν κακὰ πολλά 14.89 ; abs., to be miserable or suffer, ὀϊζύσας ἐμόγησεν Od. 4.152, 23.307. [υ of pres. short in Hom., long in A.R. 4.1324, 1374 ; in aor. always long.]

att. οἰζύω (οἴ), wehklagen, jammern, περί τινα, Il. 3.108 ; – trans., Weh, Elend erdulden, ἧς εἵνεκ' ὀϊζύομεν κακὰ πολλά, Il. 14.89, ὅσα τ' αὐτὸς ὀϊζύσας ἐμόγησεν, Od. 23.307, vgl. 4.152 ; sp.D., wie Ap.Rh. 4.1324, 1374, an welchen Stellen υ im praes. lang ist, wie immer im fut. u. aor.; das υ des praes. bei Hom. ist kurz.