ά, όν [ῠ] fort, ferme, HÉS. O. 427 ; aux gonds ou aux fermetures solides (chambre), EUR. I.A. 738 ; particul. en parl. de positions stratégiques, fort par la position naturelle ou fortifié, XÉN. An. 1, 2, 22, etc. ; POL. 7, 15, 2 ; τὰ ὀχυρά, XÉN. Cyr. 6, 1, 15, lieux fortifiés.

• Sup. -ώτατος, HÉS. l. c.

Étym. ἔχω.

ά, όν, (ἔχω) = ἐχυρός, firm, lasting, stout, of wood, Hes. Op. 429 (Sup.); of persons, διθρόνου Διόθεν… τιμῆς ὀχυρὸν ζεῦγος Ἀτρείδαιν A. Ag. 44 (anap.); but elsewh. A. uses ἐχυρός. of places, strong, secure, παρθενῶνες E. IA 738; esp. as military term, of a stronghold or position, strong, ὄρος X. An. 1.2.22; χωρίον ib. 1.2.24, Isoc. 9.30 (v.l. ἐχ-)· πόλεις Plb. 7.15.2; τὰ ὀ. X. Cyr. 6.1.15, etc. Adv. -ρῶς E. Med. 124 (anap.), Charito 7.2.

= ἐχυρός, fest, haltbar ; ξύλον ὀχυρώτατον, Hes. O. 431 ; ὀχυρὸν ζεῦγος Ἀτρειδῶν, Aesch. Ag. 44, vgl. Pers. 78 ; ὀχυροῖσι παρθενῶσι, Eur. I.A. 738 ; bes. von festen Plätzen, Festungen, die sich gegen den Feind halten können, Xen. Cyr. 6.3.25 ; ὀχυρώτατος τόπος, Pol. 7.15.3, öfter ; auch πρόνοιαν ποιεῖσθαι τὴν ὀχυρωτάτην, 2.6.5 ; Folgde, wie Plut. Demetr. 47, Luc. Dem. enc. 48.

1. like ἐχυρός, firm, lasting, stout , (Hesiod)
2. of places, strong, secure , (Euripides): especially of a stronghold or position, strong, tenable , (Xenophon Historicus)
3. adverb -ρῶς, (Euripides) (ML)