ά, όν :
      1 importun, fatigant, ennuyeux, en parl. de pers. EUR. Hel. 452, etc. ; PLAT. Rsp. 569 a, etc. ; en parl. de choses, HDT. 1, 186 ; ISOCR. 260 d, etc. ; HDN 3, 5, 3, etc. ;
      2 tumultueux, turbulent, SUID.

• Cp. -ότερος, DÉM. 427, 20 ; • Sup. -ότατος, ISOCR. 79 d ; ARSTT. Nic. 4, 11.

Étym. ὄχλος.

ά, όν, troublesome, irksome, importunate, of persons, Aeschin. 1.135, D. Prooem. 48; ἴσθ’ ὀ. ὢν δόμοις Ar. Ach. 460 (parody); ὀ. ἴσθ’ ὤν E. Hel. 452; τινι to one, Id. Alc. 540, Pl. Hp. Ma. 295b; of a writer, offensive, D.H. Th. 30. of things, troublesome, annoying, Hdt. 1.186, Isoc. 5.151, etc. Adv. -ρῶς D.H. Dem. 15; Comp. -οτέρως, ἔχειν Hp. Epid. 1.19, Phld. Mus. p. 63K.
turbulent, συμπόται Pl. R. 569a.

1) beunruhigend, lästig ; Eur. Hel. 459, Alc. 543 ; Her. 1.186 ; οὐκ ὀχληρὸς ἔσομαί σοι πυνθανόμενος, Plat. Hipp. mai. 295b ; ὀχληρότατος, Isocr. 4.185, öfter ; bes. bei Sp., wie Luc. Nigr. 13, Tim. 11 ; καὶ ἐπαχθής, Hdn. 3.15.3.
2) unruhig, lärmend, aufrührerisch, μετὰ ὀχληρῶν συμποτῶν, Plat. Rep. VIII.569a ; Suid. erkl. ταραχώδης.