ή, όν :
   I au pr. :
      1 tendu, allongé, IL. 2, 543 ;
      2 qu’on tend, qu’on allonge, en parl. d’armes pour combattre de près, p. opp. à παλτόν, STR. 448 ;
   II fig. désiré, qui excite le désir, ARSTT. An. 3, 10, 3, etc.

Étym. vb. de ὀρέγω.

ή, όν, (< ὀρέγω) stretched out, ὀ. μελίαι pikes to be used for thrusting, Il. 2.543 ; so ὀρεκτὸν δόρυ pike, opp. παλτόν (javelin), Str. 10.1.12.
longed for, desired, τὸ ὀ.
the object of appetency, Arist. de An. 433a18, cf. EN 1113a10, al. ; τὸ ὀ. κινεῖ οὐ κινούμενον τῷ νοηθῆναι ἢ φαντασθῆναι Id. de An. 433b11 ; opp. ὀρεκτέος, Stoic. 3.22.

adj. verb. zu ὀρέγω, aus-, vorgestreckt ; μελίαι, die vorgestreckten Speere, mit denen man den Feind erreichen, in der Nähe bekämpfen kann, Il. 2.543 ; vgl. Strab. 10.1.12, wo δόρατι τῷ ὀρεκτῷ χρώμενοι, – ἡ ἐκ χειρὸς χρῆσις, dem ὡς παλτοῖς entgegengesetzt ist ; – verlangt, begehrt, Sp., τὸ ἔσχατον τῶν ὀρεκτῶν, S.Emp. pyrrh. 1.25.