(ao. ὤργισα [ῐ], f. et pf. inus. ; pass. f. ὀργισθήσομαι, ao. ὠργίσθην, pf. ὤργισμαι) mettre en colère, irriter, acc. AR. Vesp. 223 ; XÉN. Eq. 9, 2 ; PLAT. Phædr. 267 c ;

Moy. (f. -ιοῦμαι) être fâché, s’irriter : SOPH. O.R. 339 ; τινι, THC. 4, 128 ; EUR. Hel. 1645 ; XÉN. Cyr. 2, 2, 1, etc. contre qqn ; ὑπέρ τινος, ISOCR. 201 b ; περί τινος, DL. 2, 39 ; ἐπί τινος, DÉM. 574, 3 ; ἐπί τινι, ISOCR. 230 c ; διά τι, XÉN. An. 1, 2, 26, à cause de qqe ch.

➳ Fut. moy. au sens pass. ὀργιοῦμαι, XÉN. An. 6, 1, 30.

Étym. ὀργή.

X. Eq. 9.2 ; aor. ὤργισα Ar. and Pl. (v. infr.); (ὀργή II) : — make angry, provoke to anger, irritate, τινα Ar. V. 223, 404, Pl. Phdr. 267c ; opp. εὔνουν ποιῆσαι, Arist. Rh. 1415a35. more freq. in Pass., Pl. Phdr. 267d, etc. ; fut. Med. (in pass. sense) ὀργιοῦμαι X. An. 6.1.30, Lys. 15.9, Isoc. 18.4, etc. ; but ὀργισθήσομαι Lys. 21.20, D. 59.111 ; aor. ὠργίσθην Lys. 22.2, Pl. Prt. 346b, etc. ; pf. ὤργισμαι E. Hipp. 1413, Ar. V. 431, etc. ; grow angry, be wroth, S. OT 364, etc. ; c. part., τίς γὰρ… οὐκ ἂν ὀργίζοιτ’… κλύων ; ib. 339, etc. ; τινι with a person or thing, E. Hel. 1646, Th. 4.128, Pl. Ap. 23c, al. ; ὑπέρ τινος Th. 1.143, Isoc. 9.60 ; ἐπί τινι And. 1.30, Lys. 28.2, etc. ; ἐπί τινος D. 21.183 ; διά τι X. An. 1.2.26; abs., in part., ἄνθρωπος ὀργιζόμενος in a passion, Antipho 5.72 ; τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης their angry feelings, Th. 2.59. Cf. ὀργαίνω.

zornig machen, aufreizen ; ἤν τις ὀργίσῃ τὴν σφηκιάν, Ar. Vesp. 404, vgl. 223 ; Plat. Phaedr. 267c, Eryx. 392c ; Arist. eth. 5.8 u. öfter, im Ggstz von εὔνουν ποιεῖν, πραΰνειν, im Ggstz von κηλεῖν Plat. Phaedr. 267c, wie ὀργίζεσθαι dem πραΰνεσθαι entgegensteht, Arist. rhet. 2.3. – Häufiger im pass. ὀργίζομαι, zornigwerden, zürnen ; absolut, Soph. O.R. 339, 364 ; ὡς τότ' ἦσθ' ὠργισμένος, Eur. Hipp. 1413 ; τινί, auf Einen, Hel. 1662 ; ὑπέρ τινος, Isocr. 4.186 ; ἐμοὶ ὀργίζονται, Plat. Apol. 23c ; Euthyphr. 7b u. öfter ; ἐάν τι ὀργισθῶσι τοῖς γονεῦσιν ἢ πατρίδι ἀδικηθέντες, Prot. 346b ; τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης, Thuc. 2.59 ; Xen. Mem. 1.1.18 u. Folgde.

ὀργίζω
(< ὀργή), [in LXX chiefly for חָרָה, also for קָצַף, etc. ;]
to make angry, provoke to anger; in cl. most freq. in pass., and so always in NT, to be provoked to anger, be angry: absol., Mat.18:34 22:7, Luk.14:21 15:28, Eph.4:26' (LXX), Rev.11:18; with dative, Mat.5:22; before ἐπί, with dative (3Ki.11:9, al.), Rev.12:17 (cf. παρ-ὀργίζω).†
(AS)