(f. et pf. inus. ; ao. ὤρινα ; pass. ao. ὠρίνθην, pf. inus.) :
      1 mettre en mouvement, d’où remuer, soulever, acc. IL. 21, 313 ; en parl. de la mer soulevée par le vent, IL. 9, 4 ; OD. 7, 273 ; ou par la tempête, IL. 11, 298 ; au pass. se soulever : ἐκ θρόνων, OD. 22, 23, de leurs sièges ; en parl. de fuyards, s’ébranler, s’enfuir, IL. 11, 521, 525, etc. ; en parl. de la mer, se soulever, OD. 2, 294 ; fig. γόον, IL. 24, 760, soulever, provoquer des gémissements ; κῆρ, OD. 17, 216, ou θυμόν, IL. 15, 403 ; OD. 8, 178, etc. remuer le cœur, càd. exciter la colère, la pitié, la tristesse, etc. ; d’où au pass. être ému de colère, de pitié, de crainte, etc. IL. 2, 595, etc. ; OD. 18, 74, etc. ;
      2 poursuivre, acc. ORPH. Lith. 59.

Étym. p. *ὀρι-ν-ϳω ou *ὀρι-νϝ-ω, de la R. indo-europ. *h₃r-i-, mettre en mouvement, de *h₃r-, v. ὄρνυμι.

aor. ὤρινα, Ep. ὄρ- Il. 24.760, al. ; — Med., aor. ὠρίνατο B. 12.112 ; — Pass., impf. ὠρίνετο Od. 18.75 ; aor. ὠρίνθην, Ep. ὀρ- Il. 5.29, al. ; (cf. ὄρνυμι); — Ep. Verb (used by Epicr. 11.36, Arist. Pr. 947b32), stir, raise, ὡς δ’ ἄνεμοι δύο πόντον ὀρίνετον Il. 9.4 ; [ἀέλλη] πόντον ὀρίνει 11.298, cf. Od. 7.273 ; πάντα δ’ ὄρινε ῥέεθρα Il. 21.235 ; mostly metaph, stir, move, excite, θυμὸν ὀρίνειν Od. 4.366 ; θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὀ. Il. 2.142 ; μνηστῆρας ὀρίνων driving them wild with fear, Od. 24.448 ; ἦτορ ἐν στήθεσσιν ὄρινε 17.47 ; ὄρινε δὲ κῆρ Ὀδυσῆος ib. 216 ; also γόον Il. 24.760 ; ὀρυμαγδόν 21.313 ; Κύπριν Ps.-Phoc. 3 ; φρένας οἶνος ὀρίνει AP 15.9 (Cyrus) ; — Pass., to be stirred, roused, Ἴρῳ δὲ κακῶς ὠρίνετο θυμός his heart was troubled within him, Od. 18.75 ; ὀρίνθη θυμός Il. 18.223 ; Τρῶας ὀρινομένους driven in flight, 11.521, cf. 525 ; ὀρινθέντες affrighted, Od. 22.23 ; ὀρινόμενοι Pi. Fr. 208 ; οὐδὲν ὀρινθείς Epicr. 11.36 ; ὡς πάρος οὐ λαλέεις καὶ ὀρείνομαι BCH 51.326 (Athens).
incite one to do, c. acc. et inf., Orph. L. 59.

(ΟΡ), erregen, in Bewegung setzen ; ἄνεμοι δύο πόντον ὀρίνετον, Il. 9.4, wie 11.298, 21.235, Od. 7.273. Gewöhnlich übertr., θυμόν, das Gemüt bewegen, besonders durch Mitleid, Od. 4.366, 14.361, 15.486, Il. 4.208 ; durch sehnsüchtiges Verlangen, z.B. nach dem Vaterlande, 2.142, 3.395 ; durch Trauer, 14.459 ; durch Furcht, Od. 24.448 ; durch Zorn und Unwillen, 8.178 ; eben so κῆρ u. ἦτορ ὀρίνειν, 17.47, 216 ; – ὀρυμαγδόν, Lärm erregen, Il. 21.313 ; – pass., Ἴρῳ δὲ κακῶς ὠρίνετο θυμός, es wurde ihm übel zu Mute, Od. 18.75, u. vom Zorn, τοῦ δ' ὠρίνετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι, 20.9, öfter ; in Verwirrung, Bestürzung geraten, Τρῶες ὀρίνονται ἐπιμίξ, Il. 11.525, vgl. 521, 15.7, 18.223 ; ἐκ δὲ θρόνων ἀνόρουσαν ὀρινθέντες, Od. 22.23, erschreckt, aufgescheucht. – Einzeln auch bei Sp., bes. im pass. oder med., eilen, sich schnell bewegen. – S. auch Kompp.